Μια
ψυχή πέταξε στον ουρανό σκορπίζοντας
αέναη στεναχώρια σ΄ όλη την φίλαθλη
Ελλάδα. Τρεις
μέρες μετά, μια ακατανόητη θλίψη παραμένει
στην ψυχή μας. Είναι, δυστυχώς, καθημερινό
φαινόμενο η «φυγή» γνωστών ανθρώπων
που είτε έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην
κοινωνία μας, είτε έγιναν γνωστοί λόγω
της εργασίας ή της προσωπικότητάς τους.
Ο Τζορτζ Μπάλντοκ - 31 μόλις ετών - ήταν
ένας ποδοσφαιριστής που ήρθε να βοηθήσει
τον Παναθηναϊκό και εν συνεχεία την
Εθνική μας ομάδα.
Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Ο
«συγχωρεμένος Εγγλέζος» ποδοσφαιριστής
είχε ελληνικές ρίζες από την πλευρά της
γιαγιάς του, που ήταν Ελληνίδα 100% και
προσφέρθηκε στον Γκουστάβο Πογιέτ
διαλέγοντας την Ελληνική ποδοσφαιρική
υπηκοότητα, όπου και κλήθηκε το 2022.
Αξίζει
να σημειώσουμε ότι η πρώτη φορά που
ασχολήθηκε η Εθνική Ελλάδος ήταν επί
εποχής Άγγελου Αναστασιάδη. Όλα τα
παραπάνω ήταν φυσικά γνωστά και ξαναήρθαν
στην επικαιρότητα αυτή την πικρή στιγμή.
Δεν
θα θέλαμε να επαναλάβουμε ότι έχει
ειπωθεί αυτό το μικρό χρονικό διάστημα
που ο ποδοσφαιριστή έφυγε «αδίκως» από
τη ζωή. Ωστόσο, μια ακατανόητη στεναχώρια,
ένα «γιατί» ξαφνικά ρίζωσε στο μυαλό
μας και μετέτρεψε τον Αγώνα της Εθνικής
μας με την Αγγλία σ’ έναν ποδοσφαιρικό
«πανηγυρικό» επικήδειο.
Όσο
και να ακούγεται παράλογο και αντιφατικό
το παραπάνω, το ματς της της Εθνικής μας
με τους Άγγλους έμοιαζε να μην είχε για
την ομάδα μας καμία βαθμολογική σημασία.
Όλοι τους οι ποδοσφαιριστές επιθυμούσαν,
όσο τίποτε άλλο να αποδώσουν φόρο τιμής
στον Μπάλντοκ και να του κάνουν ένα
«δώρο» με σφραγίδα της καρδιάς και της
ψυχής τους που θα συνοδεύει τη μνήμη
του.
Μέσα
στο γήπεδο και αν δεν ήταν σε γνώση μας
αυτός ο άδικος θάνατος, είδαμε κάτι που
δεν σκεφτόμασταν ότι μπορούμε να
παρακολουθήσουμε απέναντι σε μια Εθνική
όπως της Αγγλίας που βρίσκεται στο «τοπ
5» της παγκόσμιας κατάταξης. Οι παίκτες
μας, που μαζευτήκαν από την Ευρώπη και
την Ελλάδα, υπό την τρίτη μόλις καθοδήγηση
του κυρίου Γιοβάνοβιτς… διέλυσαν
ποδοσφαιρικά και ψυχολογικά τους
γηπεδούχους.
Ανάγκασαν
τους δεκάδες χιλιάδες φιλάθλους στο
Γουέμπλεϊ να προβούν σε αποδοκιμασίες,
ενώ οι 5 χιλιάδες Έλληνες πέτυχαν το
ποδοσφαιρικό λαχείο, που αποτυπώθηκε
για πάντα στη μνήμη τους. Με μια κουβέντα
«διαψεύσθηκε» οποιοσδήποτε - και μεις
ίσως - που στο πίσω μέρος του μυαλού μας
έχουμε ότι η ομάδα μας διαθέτει
συγκεκριμένες δυνατότητες και δύναται
να φτάσει ως ένα ποδοσφαιρικό σημείο
που απέχει αρκετά από την κορυφή.
Κι
όμως την Πέμπτη το διέλυσε αυτό το
ποδοσφαιρικό σημείο. Αν δεν γνώριζε
κάποιος τις ομάδες, θα νόμιζε ότι η
Ελλάδα ήταν η Αγγλία και το αντίστροφο.
«Πέντε φορές να καταλήξει η μπάλα στα
δίχτυα», έμοιαζε με πικρόχολο αστείο,
αν ένας φίλαθλος υποστήριζε ότι θα το
έκανε η Εθνική μας (έστω κι αν τα τρία
γκολ ακυρώθηκαν από τον επόπτη ή το
Var). Το ματς Αγγλίας-Ελλάδας θα μείνει
χαραγμένο στη μνήμη όλων όσων τον
παρακολούθησαν. Αποτέλεσε την έμπρακτη
απόδειξη ότι ένας άνθρωπος, ένας
ποδοσφαιριστής, αν η ψυχή του το επιθυμεί
μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τις
δυνατότητες, την απόδοση, που δεκάδες
αγώνες ως εκείνη την χρονική στιγμή
είχε επιδείξει. Από την καρδιά μας
αποχαιρετούμε τον καλόψυχο Μπάλντοκ
και ευχόμαστε ο κάθε παίκτης της Εθνικής
μας να τον έχει «πλάι του για πάντα» ως
μια σελίδα της ποδοσφαιρικής μας
ιστορίας.
