Για τρίτη φορά στην ιστορία της ΕΠΟ ξέρουμε το νέο πρόεδρο πριν καν γίνουν εκλογές. Ο Τάκης Μπαλτάκος θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος την 1η Ιουνίου και ήδη τον υπέδειξαν 44 Ενώσεις της χώρας.
Η πρώτη φορά ήταν το 2008. Ο Βασίλης Γκαγκάτσης είχε επανεκλεγεί άνευ αντιπάλου, αλλά δύο μήνες αργότερα παραιτήθηκε. Πέρσι ο Θοδωρής Ζαγοράκης ήταν επίσης μοναδικός υποψήφιος , έχοντας απλως δύο διαρροές στην ψηφοφορία. Εξι μήνες αργότερα παραιτήθηκε.
Προφανώς ο Τάκης Μπαλτάκος εύχεται να μην τριτώσει το κακό. Εχει λιγότερες παραγοντικές παραστάσεις από τον Βασίλη Γκαγκάτση, μικρότερη ποδοσφαιρική εμπειρία από τον Θοδωρή Ζαγοράκη, αλλά διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Υπήρξε γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου επί κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και διαθέτει αυξημένο πολιτικό αισθητήριο. Ανεξάρτητα αν ο τρόπος που αποχώρησε τότε, ήταν η διαβόητη υπόθεση Κασιδιάρη.
Πρώτες τον υπέδειξαν οι Ενώσεις που πρόσκεινται στην ΑΕΚ, στη συνέχεια τον στήριξαν ΕΠΣ που διάκεινται φιλικά στον ΠΑΟΚ και να μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος είναι Παναθηναϊκός. Ούτως ή άλλως ο Ολυμπιακός και η μειοψηφική ομάδα των Ενώσεων που επηρεάζει, δεν υπήρχε περίπτωση να τον προτιμήσει.
Η προεδρία Ζαγοράκη απέδειξε ότι το ζήτημα στην ΕΠΟ δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα. Είναι θεσμικό και σέρνει πίσω του νοοτροπίες δεκαετιών. Η διεύρυνση του εκλογικού σώματος δεν έγινε ποτέ και ο περιορισμένος αριθμός των εκλεκτόρων δημιουργεί συνθήκες χειραγώγησης.
Το πρώτο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος είναι η πειθαρχική περιπέτεια τριών μελών του προεδρείου. Ηδη κλήθηκαν σε απολογία από την Επιτροπή Δεοντολογίας ο αναπληρωτής πρόεδρος Παναγιώτης Δημητρίου, ο αντιπρόεδρος Στέργιος Αντωνίου και ο ταμίας Κλέαρχος Τζαφέρης. Αν κηρυχθούν έκπτωτοι, ο κ. Μπαλτάκος θα έχει να αντιμετωπίσει το πρώτο σοβαρό πρόβλημα της θητείας του.
Παράλληλα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην κυβέρνηση και στις υπερεθνικές ομοσπονδίες. Οι σχέσεις είναι τεταμένες, η ολιστική μελέτη οδεύει λαχανιασμένη προς εφαρμογή και υπάρχουν πολλά σημεία του αθλητικού νόμου που δεν βρίσκουν σύμφωνους του διεθνείς ποδοσφαιρικούς οργανισμούς. Ηδη ο κ. Μπαλτάκος έστειλε το μήνυμα, λέγοντας ότι «με την κυβέρνηση θέλουμε συνεργασία και όχι παρεμβάσεις».
Ανοιχτό είναι και το ζήτημα της διεθνούς επιτροπείας, η οποία στη διαιτησία καλά κρατεί. Εκεί ο νέος πρόεδρος φαίνεται να αφήνει το παιχνίδι στα χέρια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Θα περιοριστεί στην Εθνική Ελλάδος και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Η ταχύτερη απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης και οι χειραγωγημένοι αγώνες είναι δύο πεδία στα οποία οφείλει να ενσκήψει ο νέος πρόεδρος. Δεν είναι εύκολο να λυθούν, αλλά χρειάζεται μια πιο γενναία επιστασία.
Σε κάθε περίπτωση η προεδρία Μπαλτάκου θα έχει ενδιαφέρον αν επιδιώξει να ανοίξει τις πόρτες της ΕΠΟ. Να καταργήσει την κουλτούρα του άβατου της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και να δημιουργήσει θύλακες διαφάνειας. Δεν αρκεί μόνο το «σιδερένιο χέρι» για να διοικήσει κανείς την ΕΠΟ.
