Δεν έχω καμία διάθεση να αβαντάρω τον προπονητή του ΠΑΟΚ, ούτε να εστιάσω στην προσπάθεια που κάνει από την στιγμή που επέστρεψε στον Δικέφαλο χωρίς να έχουν γίνει σπουδαίες μεταγραφές έμπειρων παικτών, οι οποίες θα του έδιναν την δυνατότητα να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Έχει και ο ίδιος τις ευθύνες του βέβαια. Με επιλογές που έκανε. Σίγουρα όμως με βάση την κοινή λογική αναρωτιέμαι ποια είναι τα όρια της αντοχής του. Της ανθρώπινης εννοώ.
Αντιλαμβάνομαι πως ο Λουτσέσκου έχει ένα έντονο συναισθηματικό δέσιμο με τον ΠΑΟΚ. Και με την οικογένεια Σαββίδη για την ακρίβεια. Αν τον ρωτήσει κάποιος για τον Σαββίδη, ο τρόπος που μιλά για τον μεγαλομέτοχο του Δικεφάλου είναι απίστευτος. Τον αισθάνεται σαν να είναι ο δεύτερος πατέρας του. Πιστεύει ότι έχουν αναπτύξει μία σχέση πολύ δυνατή, η οποία παρά τις δυσκολίες θα αντέξει. Ο Λουτσέσκου βέβαια από την άλλη όψη του νομίσματος, ως προπονητής έχει εκφραστεί.
Στις δημόσιες τοποθετήσεις του, κυρίως στην Ρουμανία, μίλησε ξεκάθαρα για την ανάγκη απόκτησης ικανών παικτών οι οποίοι θα δώσουν στον ΠΑΟΚ την ώθηση που χρειάζεται για να διεκδικήσει ένα τίτλο. Ακόμη και την συμμετοχή του στους ομίλους. Παίκτες όμως δεν ήρθαν μέχρι τώρα. Και το ερώτημα είναι σαφές: Θα αντέξει ο Λουτσέσκου σε αυτή την πίεση που υπάρχει χωρίς μεταγραφές; Παρά την πολύ καλή του σχέση με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ, είναι αποφασισμένος να απαιτήσει να γίνουν κινήσεις; Γιατί άλλη βαρύτητα έχει ο δικός του λόγος, όπως και να το κάνουμε.
Είναι παθιασμένος με τον ΠΑΟΚ
Υπάρχει και κάτι ακόμη για τον Λουτσέσκου που αποδεικνύεται στην πράξη. Είναι παθιασμένος με τον ΠΑΟΚ. Το δείχνει. Κόντρα στις αντιξοότητες. Κόντρα στην λογική του παραλόγου που επικρατεί, καθώς δεν έχουν γίνει μεταγραφές πρώτης γραμμής. Αυτό το πάθος του βέβαια, οφείλεται και στην εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Σαββίδης. Και στο πολύ μεγάλο συμβόλαιο που έχει συνάψει με το κλάμπ, ως αναγνώριση για τις ικανότητές του. Γιατί όπως και αν το κάνουμε, το οικονομικό σκέλος είναι πολύ σημαντικό για κάθε προπονητή, για κάθε παίκτη.
