Δίκιο έχει ο Λουτσέσκου. Κανείς δεν πίστευε το καλοκαίρι, όταν ο ΠΑΟΚ έμπαινε στη μάχη των προκριματικών του Conference League, ότι θα κάνει τρεις προκρίσεις, ότι θα μπει σε όμιλο, ότι μετά την τέταρτη αγωνιστική θα είναι πρώτος, ότι θα έχει εξασφαλίσει την πρόκριση και ότι θα έχει πολλές πιθανότητες να περάσει απ' ευθείας στους 16. Μπράβο στον ίδιο, μπράβο και στους παίκτες του και μακάρι να τους δούμε στους 16 κι ακόμη παραπέρα.
Από την άλλη, όμως, πρέπει να το δούμε το ζήτημα σοβαρά και ρεαλιστικά, αν θέλουμε να αξιολογήσουμε την ποιότητα των ελληνικών ομάδων σε σχέση με τον ανταγωνισμό στις ευρωπαικές διοργανώσεις. Ποια από τις τρεις ομάδες που απέκλεισε ο ΠΑΟΚ στα προκριματικά ήταν καλύτερη, ή, έστω, ισάξιά του;
Η Μπειτάρ Ιερουσαλήμ; Η Χάιντουκ Σπλιτ; Οχι. Η Χαρτς; Οχι. Καμία δεν ήταν. Τώρα, στον όμιλο, ποια είναι καλύτερη, ή, έστω, ισάξιά του; Η Αμπερντίν; Οχι. Η Ελσίνκι; Οχι. Η Αιντραχτ είναι η πρώτη αληθινά μεγάλη αντίπαλος που βρέθηκε στον δρόμο του ΠΑΟΚ. Και είναι αυτή που απειλεί να του πάρει την πρώτη θέση αν τον νικήσει στις 30 του μήνα στη Φρανκφούρτη. Η Αμπερντίν και η Ελσίνκι ήταν και για τους δύο οι σάκοι του μποξ. Τυχαίο; Οχι φυσικά.
Το πολύ σημαντικό για τον ΠΑΟΚ είναι ότι νίκησε την Αιντραχτ στην Τούμπα. Αυτή η νίκη είναι που του δίνει το δικαίωμα να διεκδικεί την πρώτη θέση. Στον “τελικό” της Φρανκφούρτης, λοιπόν, θα “μετρηθούν” οι δυνατότητες του ΠΑΟΚ με αντίπαλο αληθινά αξιόλογο και στις πάντα δύσκολες συνθήκες ενός εκτός έδρας αγώνα.
Θυμίζω ότι το 2021-22, που ο ΠΑΟΚ έκανε την πολύ καλή πορεία στο Conference League, αποκλείστηκε από την πρώτη αξιόλογη ομάδα που βρέθηκε στον δρόμο του, τη Μαρσέιγ και πάμε να δούμε τι γίνεται και με τους τρεις της Αθήνας.
Η ΑΕΚ και ο Παναθηναικός απέτυχαν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. “Κύλησαν” σε όμιλο του Εuropa League και όλα δείχνουν ότι και εδώ θα αποτύχουν. Το πιθανότερο είναι να “κυλήσουν” τώρα στο Conference League και να βρεθούν παρέα με τον ΠΑΟΚ. Οπως και ο Ολυμπιακός, ο οποίος επίσης αποτυγχάνει στο Εuropa, στους ομίλους του οποίου βρέθηκε αποκλείοντας δύο αδύναμους αντιπάλους (Γκενγκ, Τσουκαρίτσκι) και ετοιμάζει βαλίτσες για το Conference.
Αυτό τι σημαίνει; Οτι καλές είναι οι ομάδες μας, φέτος κάνουν μια καλή προσπάθεια στην Ευρώπη, αλλά το ταβάνι των δυνατοτήτων τους παραμένει χαμηλό. Ναι, έκαναν κάποιες “υπερβάσεις”, με κορυφαία τη νίκη της ΑΕΚ στο Μπράιτον, αλλά και μόνο το γεγονός ότι χαρακτηρίζουμε “υπερβάσεις” κάποιες νίκες που οι μεγάλες ευρωπαικές ομάδες τις έχουν ψωμοτύρι, δείχνει ότι είμαστε ακόμη πολύ μικροί και “λίγοι” στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Μόλις βρούμε μπροστά μας κάποιους αξιόλογους αντιπάλους είτε αποκλειόμαστε, είτε πέφτουμε σε κατώτερη διοργάνωση, μέχρι να αποκλειστούμε και εκεί. Ελάτε τώρα. Δεν είναι δα μεγαθήρια η Γουέστ Χαμ και η Φράιμπουργκ. Ούτε η Μαρσέιγ και η Μπράιτον. Ούτε και η Ρεν με τη Βιγιαρεάλ. Κι όμως. Ολυμπιακός, ΑΕΚ και Παναθηναικός έχουν μείνει τρίτοι, αφήνοντας πίσω μόνο τους αδύναμους αντιπάλους τους (την Μπάτσκα Τόπολο, τον φετινό κάκιστο Αγιαξ, που παραπαίει και στο ολλανδικό Πρωτάθλημα και τη Μακάμπι Χάιφα, αντίστοιχα). Με άλλα λόγια, επί της ουσίας, καμία υπέρβαση. Θα βγουν και οι τρεις τρίτοι, επειδή οι τέταρτοι ήταν χειρότεροι...
ΥΓ. Οπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, το σενάριο της παρουσίας και των τεσσάρων ελληνικών ομάδων στους 16 του Conference league είναι πολύ πιθανό. Από τους 8, η κλήρωση μπορεί να τους φέρει να παίζουν μεταξύ τους. Θα έχει τρομερό ενδιαφέρον. Και θυμίζω ότι ο τελικός γίνεται στην Ελλάδα, στο γήπεδο της ΑΕΚ. Θα έχει πλάκα...
