Ο ΠΑΟΚ έκλεισε χθες τον κύκλο των φιλικών του αγώνων στην Ολλανδία (συνολικά πέντε) και είναι βέβαιο ότι παρότι ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει και πολύ ως ομάδα, ο Λουτσέσκου έχει βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα ενόψει των πρώτων επίσημων αγώνων που θα καθορίσουν και τον μεγαλύτερο στόχο της σεζόν που είναι η πρόκριση, για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, στο league stage του Champions League.
Υπάρχουν, καταρχάς, συμπεράσματα αγωνιστικού χαρακτήρα:
-Στην άμυνα, επειδή έλειψε ο Κεντζιόρα (πλην του τελευταίου) και ο Ότο δεν ήταν συνολικά καλός, ανεξάρτητα αν τραυματίστηκε στο ματς με την Γκενκ, υπήρχαν θέματα. Το βασικότερο όλων ότι φάνηκε πολύ κακός στο αμυντικό τρανζίσιον και σε αυτό φυσικά δεν φταίει μόνο η (κάθε) τετράδα της άμυνας, αλλά και η λειτουργία των μέσων.
-Στην δική μου οπτική, φάνηκε ότι ο παίκτης με τα στοιχεία του Μεϊτέ (το γράφω έτσι για να δείξω πόσο σημαντικό είναι να μείνει ο Γάλλος ή, αν δεν συμβεί αυτό, να έρθει ένας παίκτης με τα χαρακτηριστικά του) έλειπε πάρα πολύ. Ο Καμαρά είναι πολύ πιο aggressive, είναι οκτάρι που… κλίνει περισσότερο σε δεκάρι και όχι οκτάρι που πάει προς το «6», όπως συμβαίνει με τον Μεϊτέ. Φυσικά σε ματς είτε με την Μπάνια Λούκα, είτε με την Εγκνάτια η δουλειά μπορεί να γίνει και από το δίδυμο μέσων Τσιγγάρα-Σβαμπ (αν δεν είναι κάποιος από τους δύο ή ο Οζντόεφ παρτενέρ του Καμαρά), όμως η κριτική που κάνουμε εδώ γίνεται με βάση τα ματς στους επόμενους δύο προκριματικούς γύρους και των πλέι οφ. Αρα, είναι κρίσιμο να έχει νωρίς αίσιο τέλος η υπόθεση μέσος.
-Ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από την έλλειψη φορ περιοχής. Το ότι πήρε το πρωτάθλημα πέρυσι δεν σημαίνει ότι έχει το αντίδοτο για όλες τις προκλήσεις που μπορεί να βρει μπροστά της η επίθεσή του. Ψάχνω ακόμη να βρω στα φιλικά τις φάσεις που ο επιθετικός ήταν το σημείο αναφοράς όταν ο ΠΑΟΚ είχε στην κατοχή του την μπάλα.
-Υπάρχει και κάτι ακόμη που πρέπει να σημειώσουμε: Ο ΠΑΟΚ θέλει να πορευτεί και πάλι με την λογική «πάμε παιχνίδι-παιχνίδι», αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να έχει την ίδια επιτυχία με πέρυσι. Πλέον, κουβαλά την στάμπα του πρωταθλητή με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν, ο κόσμος του έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις και εδώ είναι που μπαίνει το κομμάτι των μεταγραφών και της στάσης της διοίκησης.
Πέρυσι, Η ΠΑΕ έπαιξε με τον χρόνο, δικαιώθηκε βλέποντας να παίρνει την πρόκριση στους ομίλους του Conference και πήγε με μεγαλύτερα όπλα σε ένα μεταγραφικό ντεμαράζ στο φινάλε. Φέτος, το ίδιο παιχνίδι με τον χρόνο πρέπει να τον βρει πιο προσεκτικό, γιατί ο στόχος (Champions League) είναι μεγαλύτερος και υπάρχει ο κίνδυνος να… βγει από τις ράγες.
