Καιρός είναι κάποιες κακές συνήθειες του παρελθόντος να σταματήσουν. Το αναφέρω με αφορμή την υπόθεση Μεϊτέ και τα όσα διαβάζω/ακούω τελευταία.
Προφανώς, όλοι, μετά και αυτών και ο γράφων, θα ήθελαν ο Γάλλος μέσος ήδη να βρίσκεται στην Ολλανδία και να προπονείται με την υπόλοιπη ομάδα του ΠΑΟΚ.
Ωστόσο, ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έχει το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τις τύχες του και να είναι εκείνος που θα αποφασίζει που θα συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο. Ενδεχομένως, αν λειτουργούσε λίγο πιο συναισθηματικά, να είχε ήδη υπογράψει στον ΠΑΟΚ, που τον αγκάλιασε τόσο θερμά και ο σύλλογος και ο κόσμος του και του έδωσε την ευκαιρία να γίνει πρωταθλητής, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ίσως, μάλιστα, και από αγωνιστικής πλευράς ο Δικέφαλος να είναι η καλύτερη επιλογή για εκείνον, όμως δεν μπορεί κανείς να του κουνά δάχτυλο που περιμένει ψάχνοντας το καλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του. Στο κάτω-κάτω τις συνέπειες όποιας επιλογής κάνει, θετικής ή αρνητικής, θα τις λουστεί ο ίδιος.
Για τον Μεϊτέ, θα πρέπει να μένει μόνο η αναγνώριση της προσφορά του και της συμβολής του στην κατάκτηση του τίτλου και στην πετυχημένη πορεία στην Ευρώπη, γιατί στο κάτω-κάτω, ο θηριώδης χαφ δεν έταξε κάτι στον κόσμο του ΠΑΟΚ. Ούτε το σήμα του συλλόγου στην φανέλα φιλούσε, ούτε δήλωσε ότι δεν θα φύγει ποτέ από την ομάδα.
Αν έκανε κάτι τέτοιο, ναι θα είχε κάθε δικαίωμα ο κόσμος του ΠΑΟΚ να νιώθει προδωμένος όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Αλλά και σε τέτοιες περιπτώσεις και πάλι ο ασπρόμαυρος λαός έδειξε ότι έχει μεγάλη ψυχή, καθώς πάντα έβαζε στην πρώτη γραμμή αγωνιστική προσφορά και άφηνε πίσω τους προδοσίες, δίνοντας δεύτερες ευκαιρίες.
