Προφανώς και δεν άρεσε χθες (6/7) η ήττα στο φιλικό με την Χιμπέρνιαν στον Ραζβάν Λουτσέσκου, έχει αποδείξει άλλωστε ότι κάθε φορά που ο Δικέφαλος χάνει «τρελαίνεται».
Ωστόσο, από την στιγμή που ήρθε, ήταν λογικό, όπως κάθε προπονητής που έχει ως κύριο μέλημά του το τι μπορεί να κερδίζει κάθε φορά η ομάδα του από κάθε κατάσταση, καλή ή κακή, να την αντιμετωπίσει ψύχραιμα. Μίλησε για πίεση που φεύγει, για πόδια που προσγειώνονται στο έδαφος και σίγουρα στις επόμενες προπονήσεις θα βρει την ευκαιρία να περάσει, με άλλο τρόπο, ένα μήνυμα που συνεχώς εκπέμπει στους παίκτες του: «κανένα ματς δεν είναι εύκολο, θα πρέπει συνεχώς να μάχονται και να χύνουν πολύ ιδρώτα για να φτάνουν στη νίκη».
Γιατί δεν νίκησε χθες ο ΠΑΟΚ; Γιατί στο πρώτο μέρος δεν είχε καλές τελικές ενέργειες και στο δεύτερο του έλειψε η δημιουργία. Ήρθε και το λάθος υπερβολικής σιγουριάς του Κοτάρσκι (συμβαίνουν αυτά, ειδικά στην περίοδο της προετοιμασίας) και κάπως έτσι μία πιθανή ισοπαλία μετατράπηκε σε ήττα, σε κάθε περίπτωση διδακτική.
Ωστόσο, το χθεσινό ματς ήταν και μία καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε λίγο πιο προσεκτικά ορισμένα ζητήματα. Ενα από αυτά είναι ο τρόπος που αγωνίζεται ο Μαντί Καμαρά, η μεγάλη ως τώρα φετινή μεταγραφή του ΠΑΟΚ. Ο μέσος από την Γουινέα είναι ταχυδυναμικός, παίρνει την μπάλα και προσπαθεί να φύγει μπροστά και σίγουρα δεν είναι Μεϊτέ.
Και το λέω γιατί είχε πλασαριστεί κάποια στιγμή από ορισμένους, άγνωστο γιατί, ότι ο Μαντί είναι ο αντικαταστάτης του Μεϊτε. Ίσα-ίσα, φαίνεται ότι οι δυο τους κουμπώνουν άριστα και δεν είναι τυχαίο που ο Λουτσέσκου επιμένει στην παραμονή του Μεϊτέ. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ γνωρίζει πόσο μεγάλη ισορροπία δίνει στο παιχνίδι της ομάδας η παρουσία του θηριώδη μέσου και σίγουρα αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα ατού πέρυσι για να φτάσει ο Δικέφαλος στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα αλλάξουν τα δεδομένα, τόσο σε αυτή την υπόθεση, όσο και στην υπόθεση του φορ.
