Ορθές κι ωφέλιμες μεταγραφές - έστω εσωτερικές - φέρεται, να πιστώνεται, επί του παρόντος, ο Πρωταθλητής. Μετρούμε: Γιάννης Κωνσταντέλιας, Αντελίνο Βιεϊρίνια, Σουαλιχό Μεϊτέ, Στέφανος Σβαμπ και Θωμάς Κεντζιόρα. Τούτο δίχως να παραβιάζουμε την αρχή μας. Μεταγραφή μόνο με υπογραφή υπάρχει! Ο κανόνας, ναι αλλά... Ως τέτοιος έχει και τις εξαιρέσεις του. Με άλλα λόγια; Όταν υπάρχει λόγος τιμής είτε δια χειλών, είτε δια χειρών... Υπάρχει και μεταγραφή.
Είναι μάλιστα, οφθαλμοφανής η δράση του Πρωταθλητή σε όλα τα “μέτωπα”. Αισθητή η διαφορά εικόνας του εφέτος με πέρυσι. Αν κι όλοι κρινόμαστε εκ του τελικού αποτελέσματος. Στο αποτέλεσμα, το “ταμείον” των μεταγραφών αυτής της περιόδου αναφερόμαστε βεβαίως, βεβαίως. Για το άλλο... Το “ταμείον” της πλήρους αγωνιστικής περιόδου, της μέλλουσας δηλαδή, θα περιμένουμε την ώρα του. Το πάθημα έγινε μάθημα. Στην παρελθούσα κάναμε, το “ταμείον”, πριν την ώρα του. Πέσαμε οικτρά έξω. Εμείς δεν ξανακάνουμε το ίδιο λάθος. Εσείς;
Ενώ όμως, καταγράφεται τέτοια δράση για προσέλευση και για παραμονή παικτών, δεν καταγράφεται για αποχώρηση. Φύλλο δεν κουνιέται. Δεν κουνήθηκε και με την προαναγγελθείσα αποχώρηση του Μάρκος Αντόνιο. Βαρύ όνομα με ελαφρύ πέρασμα από τον Πρωταθλητή. Για... αδράνεια, θα λέγαμε. Για μη δράση (sic) λέμε. Οργανωμένες, κατά πως φαίνεται, είτε έτσι, είτε αλλιώς.
Κι υπάρχουν ουκ ολίγοι “"υπ’ ατμόν” από την Τούμπα. Ή τουλάχιστον, φερόμενοι ως “υπ’ ατμόν”. Ονόματα δε λέμε. Φωτιές δεν ανάβουμε. Αν κι όπου καπνός - αρκετοί είναι ευδιάκριτοι στο ρόστερ του Πρωταθλητή - και φωτιά.
Σημασία λοιπόν, έχει η άρτια λειτουργία (επί του παρόντος, έτσι;) τού Οργανισμού του Πρωταθλητή στο ξεκίνημα αυτής της μεταγραφικής περιόδου. Ένας καλός, ο καλύτερος ίσως, οιωνός για την καλύτερη προετοιμασία του να διαβεί επιτέλους, το κατώφλι των σαλονιών του Τσάμπιονς Λιγκ. Με την στήριξη του Ιβάν Σαββίδη δια λόγου στη δυναμική εκδήλωση, υπό την οργανωτική μπαγκέτα της “Θ 4”, των Συνδεσμιτών. Και δια έργου την επομένη, με την παραμονή του “μικρού μάγου”¨...
ΥΓ 1 : Αχ, αυτή η ριμάδα η μοίρα των τερματοφυλάκων. Αυτή στέρησε - με όλο το σεβασμό σε όσους ψήφισα έτσι - τον τίτλο του MVP τού Πρωταθλητή, από τον Δομίνικο Κοτάρσκι! Στο ποδόσφαιρο τα γκολ μετρούν. Όσα επιτυγχάνουν οι συμπαίκτες του τερματοφύλακα. Όσα δεν επιτυγχάνουν οι αντίπαλοι, χάρη σε αυτόν, δε μετρούν.
ΥΓ 2 : Όλοι θυμούνται το πέναλτι του Αντονίν Πανένκα με το οποίο η (τότε...) Τσεχοσλοβακία στέφθηκε “βασίλισσα” της Ευρώπης, το 1976, κόντρα στην (επίσης, τότε...) Δυτική Γερμανία, Ποιοι θυμούνται τις αποκρούσεις του Ίβο Βίκτορ στην διαδικασία της “ρωσικής ρουλέτας”;
ΥΓ 3: Για την ιστορία, μόνον ο παμμέγιστος Λεβ - ο “οκτάπους”- Γιασίν έχει κερδίσει τη “Χρυσή μπάλα” (Ballon d’ Or και FIFA Ballon d’ Or τώρα) στην από το 1956 πορεία της ως θεσμού...
ΥΓ 4 : Και φυσικά, επιμένουμε στην “πολυθρόνα για τρεις” στην Τούμπα καθώς αναφερόμαστε στον MVP του Πρωταθλητή: Ζίβκοβιτς, Τάισον, Κοτάρσκι!
