Ο Άρης μαθαίνει να σκοράρει πιο εύκολα

Στο ποδόσφαιρο βέβαια είθισται να λέγεται πως “δεν πρέπει να φοβάσαι μία ομάδα που δημιουργεί”, υπό την έννοια ότι αυτός είναι ο δύσκολος τομέας και με τη λογική ότι εάν παράγεις φάσεις αργά ή γρήγορα τα γκολ θα έρθουν. Στον Αρη, αυτό που προβληματίζει τον Άκη Μάντζιο, δεν είναι αυτό καθαυτό το γκολ, γιατί η ομάδα έχει παίκτες με προσωπικότητα και το “δολοφονικό” ένστικτο (βλ.Γκάμα). Τον προβληματίζει η έλλειψη του εύκολου γκολ. Βλέπει σε κάθε παιχνίδι την ομάδα του να παράγει τελικές, να πατάει περιοχή, αλλά να δείχνει επιπολαιότητα στην τελική προσπάθεια. Και κατά συνέπεια τα… καρδιοχτύπια δεν λείπουν.

Όταν ο Άκης Μάντζιος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία το δύσκολο βάσει του υλικού που διαχειρίζεται και της φιλοσοφίας της ομάδας ήταν να “σφίξει” την άμυνα. Μετά από δύο μήνες και κάτι με τον Έλληνα προπονητή στον πάγκο ο Αρης δέχεται φάσεις με το “σταγονόμετρο”, ενώ έχει κρατήσει ανέπαφη την εστία του σε τέσσερα ματς στη σειρά. Αυτός είναι και ο λόγος που η κουβέντα τώρα μεταφέρεται στην επιθετική λειτουργία και στην πίεση του Μάντζιου να βάλει και σε αυτή την σφραγίδα του. Τους παίκτες τούς έχει, το ζητούμενο είναι να βρει τη λύση στο πρόβλημα.

Σε επτά αγώνες Πρωταθλήματος ο Αρης έχει 10 γκολ σε 10,1 τελικές προσπάθειες, ήτοι 1 γκολ ανά 7,1 τελικές, ενώ από τα 10 γκολ τα τρία προήλθαν από την άσπρη βούλα. Υπάρχει βέβαια κι ένα άλλοθι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το “πρόβλημα” στο εύκολο γκολ.

Ο Αρηςείναι νέα ομάδα, με πολλά καινούρια πρόσωπα και νέο προπονητή. Αν προσθέσουμε και την απουσία αγωνιστικού ρυθμού, λόγω των αναβολών και της διακοπής, το έργο του προπονητή για να βρει την κατάλληλη ομοιογένεια σε σημείο η ομάδα να βγάζει αυτοματισμούς γίνεται δυσκολότερο. Πρακτικά το γκολ έρχεται από ομαδική προσπάθεια, τεχνική κατάρτιση και φυσικά (πολλές φορές) είναι και θέμα τύχης. Η σιγουριά στο σκοράρισμα δεν έχει να κάνει μόνο με τους παίκτες, αλλά με τη λειτουργία του συνόλου.

Το θέμα είναι η ομοιογένεια. Κι αν ο Αρης την αποκτήσει, τότε είναι δεδομένο με το υλικό που έχει ότι θα «ξεμπουκώσει».  Σε αναζήτηση λύσεων

Στην προσπάθειά του ο Μάντζιος να βρει λύσεις στο «πρόβλημα» επιστρατεύει τα “βαριά χαρτιά” και κάθε πιθανή τακτική προσέγγιση που μπορεί να οδηγήσει την ομάδα πιο εύκολα στο γκολ, όπως και σε συχνότητα τροφοδότησης των φορ. Το είδαμε και κόντρα στον Παναιτωλικό με τη συνύπαρξη (για πρώτη φορά) τωνΓκάμα, Γκαρσία, Σίλβα στη μεσοεπιθετική γραμμή. Στο Αγρίνιο, με τον Ματέο στο «10», η ομάδα έβγαλε ταχύτητα από τον άξονα, ωστόσο της έλειψε η δημιουργία από τα άκρα και η τελική πάσα, την οποία δεν είχε ο Σίλβα, ενώ ο Γκαρσία κινήθηκε σ’ένα πεδίο ευθύνης το οποίο δεν γνωρίζει τόσο καλά όσο στις πτέρυγες χάνοντας κι αυτός σε δημιουργικότητα. Κι ως «10άρι» έχει περισσότερες ευθύνες στο δημιουργικό κομμάτι και την διευκόλυνση στον εκάστοτε φορ να βρει χώρους και μπάλες στο δικό του πεδίο δράσης.

Το θετικό στην περίπτωση του Μάντζιου είναι ότι διαθέτει τα υλικά (βασικά και μη) για να «πειραματιστεί» και να βρει την καταλληλότερη συνταγή που θα κάνει τον ήδη παραγωγικό σε φάσεις Αρη και περισσότερο...killer.