Αυτό που είχε να αντιμετωπίσει ο Άρης στον Βόλο φάνηκε από τα πρώτα λεπτά μέσα από τις διαιτητικές αποφάσεις, από την άλλη πλευρά όμως δεν δικαιολογούνται αφέλειες σαν αυτή που τον χαρακτήρισε τη φάση του δεύτερου τέρματος…
Δεν είναι αδικαιολόγητος ο εκνευρισμός του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ίσα-ίσα, τεκμηριώνεται μέσα από τις αποφάσεις του Γιάννη Παπαδόπουλου και τη σιωπή του Θανάση Τζήλου στο VAR όποτε επέλεγε να κλείσει το στόμα του. Τεκμηριώνεται και από τη μεθοδολογία στην ακύρωση του τέρματος του Γιάννη Φετφατζίδη καθώς η φασαρία προήλθε μέσα από την «μπούκα» του Αχιλλέα Μπέου στον αγωνιστικό χώρο. Το ίδιο έκανε και στο 38’ όταν ο Μύγας έπεσε πάνω στον Βλάντιμιρ Νταρίντα στη φάση όπου ο Θεσσαλονικιός διαιτητής από την ΕΠΣ Μακεδονίας είδε επιθετικό φάουλ σε μία από τις πολλές φάσεις τις οποίες εκτίμησε ανάποδα και πάντα κατά του Άρη.
Η παρέμβαση του Μπέου δεν ήταν απαραίτητη στο 54’ στο καθαρό πέναλτι σε χτύπημα που δέχθηκε ο Φετφατζίδης εντός της περιοχής όπου υπήρξε… σιγή ασυρμάτου από το VAR, αλλά άπαντες εκτέθηκαν μέσα από το replay της Cosmote. Δεν χρειάστηκε και σε άλλα ανάποδα σφυρίγματα του Γιάννη Παπαδόπουλου τα οποία, προφανέστατα, προκάλεσαν το… «είναι να γελάμε μ’ αυτό που έγινε», που είπε ο προπονητής του Άρη. Πράγματι είναι για γέλια ο τρόπος διαχείρισης του αγώνα από τους τον Σαλονικιό διαιτητή και τον Λαρισαίο Τζήλο. Στο 79’ ελέγχονται και για δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Μύγα. Πνίγηκε και αυτή στον Παγασητικό.
Υπάρχει όμως και το άλλο. Με όλ’ αυτά, στο 66’ ο Άρης απέκτησε το προβάδισμα έπειτα από τη (δεύτερη) εκτέλεση πέναλτι του Λορέν Μορόν. Εκεί το ταμπλό του Πανθεσσαλικού έγραψε 0-1 και απλά χρειζόταν – έστω και με καθυστέρηση – να αποδείξει την απαίτηση για νίκη. Σε δύο λεπτά, ο Κουέστα «έβγαλε» την κεφαλιά» του Γκιλ. Ούτε τρία λεπτά αργότερα, σε νέα στατική φάση, ο Χέρμανσον ήταν ανενόχλητος στο πίσω δοκάρι και φυσικά αξιοποίησε την ευκαιρία. Μετά από πέντε λεπτά – ξανά από στατική φάση – ο Γκιλ θα μπορούσε να είχε κάνει την ολοκληρωτική ανατροπή.
Θέλω να πω ότι αυτό που έγινε από Παπαδόπουλο-Τζήλο αποτελεί ένα κεφάλαιο της ιστορίας στον Βόλο. Ένα δεύτερο φωτογραφίζει τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας. Το γεγονός ότι δεν κράτησε το προβάδισμα ούτε πέντε λεπτά. Κι ας είχε καλή ψυχολογία, κι ας έδειχνε ότι πατούσε καλύτερα στο γήπεδο. Μια ομάδα που θέλει να έχει υψηλό στόχο δεν δικαιολογείται σε τέτοιου είδους γκέλες. Μπορεί να αιτιολογηθεί ένα κακό ημίχρονο, σαν το πρώτο στον αγώνα με τον Βόλο όπου όλοι περίμεναν τα ανεβάσματα του Μεντίλ για τη δημιουργία προϋποθέσεων.
Όταν αποκτάς το προβάδισμα, απέναντι σε μια καταρρακωμένη ομάδα όπως ο Βόλος (σ. σ. μετρούσε πέντε ήττες στους τελευταίους έξι αγώνες!), δεν δίνεις καμία ευκαιρία στον αντίπαλο. Παίρνεις την μπάλα στα πόδια σου, βρίσκεις την κατάλληλη στιγμή και «τελειώνεις» το παιχνίδι. Μετά το 0-1, αντί να χάσει ο Βόλος το έδαφος κάτω από τα πόδια του, το έχασε ο Άρης. Και μετά ήρθαν οι αλλαγές οι οποίες δεν τον έκαναν καλύτερο. Ο Ντούντου πέταξε στα σκουπίδια μια μοναδική στιγμή. Ο Ντιαντί δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι, ομοίως και ο Κουάισον. Μόνο ο Ρούμπεν Πάρντο βοήθησε στο κράτημα της μπάλας.
Η ισοπαλία στον Βόλο, ουσιαστικά, τελειώνει ολοκληρωτικά κάθε προσδοκία για την τετράδα. Συνδυάζεται με τη συντριβή στη Λιβαδειά καθώς σε δύο παιχνίδια από τα οποία υπήρχε η απαίτηση των έξι βαθμών, ο Άρης μάζεψε μόλις έναν. Και ανεξαρτήτως των συνθηκών που αδιαμφισβήτητα έχει να αντιμετωπίσει από τους διαιτητές, πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη και να δει τι έκανε, κυρίως όμως, τι δεν έκανε…
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
