Με υποθετικά σενάρια κανείς δεν είδε προκοπή, πιθανότατα όμως, χθες το βράδυ από το μυαλό των ποδοσφαιριστών του Άρη θα πέρασε η σκέψη της ζημιάς που προκάλεσε το «κάζο» στη Λιβαδειά γιατί ήδη θα είχαν σκαρφαλώσει στην τέταρτη θέση έπειτα από τη νίκη τους επί του Παναιτωλικού.
Εξαιρουμένης της απρόσμενης νίκης της Λαμίας επί του Παναθηναϊκού, τίποτε απ’ ότι συνέβη αυτή την αγωνιστική δεν κατατάσσεται στη σφαίρα του απρόβλεπτου. Λίγο πολύ, στον Άρη ήξεραν ότι μια νίκη στη Λιβαδειά και μια ακόμη απέναντι στον Παναιτωλικό θα τους οδηγούσε στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας και παράλληλα θα γίνονταν οι απόλυτοι ρυθμιστές της κατάστασης. Αυτή η εκτίμηση πήγαζε μέσα από την ποδοσφαιρική και αγωνιστική λογική, δεν ήταν δα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γι’ αυτό το «κάζο» στη Λιβαδειά παραμένει σαν αγκάθι στο λαιμό. Τώρα γίνεται αντιληπτό το μέγεθος τούτης της καταστροφής, η οποία στο τελικό ταμείο ενδέχεται να παίξει καταλυτικό ρόλο.
Κι έτσι ο Άρης δεν έχει τίποτε περισσότερο να κάνει από το δικό του καθήκον (ξεκινώντας από τον εκτός έδρας αγώνα με τον Βόλο) ελπίζοντας σε «γκέλα» του ΠΑΟΚ κι έχοντας την ισοβαθμία σε περίπτωση ισοβαθμίας. Προφανώς οι πιθανότητες παραμένουν συντριπτικά εις βάρος του αλλά είναι υποχρεωμένος να παλέψει… μέχρι τελευταίας ελπίδας. Όπως έκανε δηλαδή απέναντι στον Παναιτωλικό στο πρώτο ημίχρονο στη διάρκεια του οποίου θα έπρεπε να είχε «τελειώσει» το παιχνίδι με πολύ μεγαλύτερο σκορ από το 2-0 που του έδωσε σαφές προβάδισμα. Η στατιστική έγραψε 12 τελικές προσπάθειες εκ των οποίων οι έξι πήγαν στην εστία. Κυρίως όμως ήταν η εικόνα του αγώνα. Μιας ομάδας η οποία είχε ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης, ήξερε τι ήθελε να κάνει απέναντι σ’ ένα συμπαγές σύνολο όπως ο Παναιτωλικός και είχε κύριος πρωταγωνιστές τις δυνάμεις του άξονα και τον Γιάννη Φετφατζίδη. Ειδικά ο τελευταίος λειτουργεί πολύ καλύτερα με τον Ούγκο Μάγιο στην πλάτη του λόγω των ανεβασμάτων που συνηθίζει ο τελευταίος.
Απέναντι στον Παναιτωλικό, ο Άρης έκανε ένα από τα καλύτερα πρώτα ημίχρονα γιατί είχε σχέδιο, τρόπο αλλά και τα πρόσωπα για να το εκτελέσουν. Η δε ομάδα του Αγρινίου είχε τον MVP των τερματοφυλάκων της φετινής σεζόν καθώς ο Τσάβες παραμένει πρώτος σε αποκρούσεις. Αυτό που δεν είχαν οι «κίτρινοι» και γενικώς δεν το έχουν αποκτήσει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν είναι η ικανότητα να «τελειώνουν» τους αγώνες. Γι’ αυτό περιπλέκονται τα πράγματα. Ένα δεύτερο στοιχείο που δεν διαθέτουν είναι αξιοπιστία λύσεων πίσω από τους βασικούς ποδοσφαιριστές.
Αυτά φάνηκαν και χθες. Ξεκινώντας από το δεύτερο, η αλλαγή τακτικής με την είσοδο του Τετέι έκανε τον Παναιτωλικό επιθετικό και τον Άρη… φοβικό. Ο υψηλόσωμος φορ της ομάδας του Αγρινίου πήρε «στην πλάτη» τον Γιάκουμπ Μπράμπετς ο οποίος απέδειξε και χθες ότι στερείται σταθερότητας. Οι εναλλαγές με τον Ντίας έφεραν την αμυντική ανισορροπία κι ας μη φάνηκε βάσει στατιστικής και τελικών προσπαθειών. Η εικόνα έδειξε το πρόβλημα. Εκεί, ο Μαρίνος Ουζουνίδης θα ήθελε να είχε έναν καθαρό αμυντικό χαφ για να κόβει μπάλες. Προς ενίσχυση της μεσαίας γραμμής και περαιτέρω ελέγχου των κινήσεων της αριστερής (αμυντικής) πτέρυγας αλλά και του Τετέι.
Πηγαίνοντας στο πρώτο, με τόσες προϋποθέσεις στην transition επίθεση δεν κρατάς τον αντίπαλο στο παιχνίδι αλλά του δίνει τη χαριστική βολή. Μόλις μία φάση μετατράπηκε σε τελική προσπάθεια κι αυτή στα τελειώματα του αγώνα με τον Ντουντού. Θαρρώ ότι σ’ αυτόν τον τομέα ήδη δίνει έμφαση ο Μαρίνος Ουζουνίδης καθώς τον αναφέρει σε κάθε συνέντευξη Τύπου. Ενοχλεί και τον ίδιο το διαρκές πέταγμα των ευκαιριών στο καλάθι των αχρήστων. Γιατί δεν επιβεβαιώνει τη δουλειά που όντως γίνεται στη διάρκεια της εβδομάδας και παράλληλα διατηρεί την ομάδα σε κατάσταση κινδύνου. Όπως δηλαδή έγινε χθες με συνέπεια να χρειαστεί το παιχνίδι με τον χρόνο, στα «τελειώματα» του αγώνα, για να ξοδευτούν τα δευτερόλεπτα.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
