Ο Γιάννης Αλαφούζος αρνείται προσφορά 25 εκατομμυρίων για τον Φώτη Ιωαννίδη από την Μπολόνια. Με εξιτάρει αυτή η είδηση. Περισσότερο και από το Εuro. Περισσότερο, φυσικά, και από τα φιλικά-παρωδία που δίνει ο ΠΑΟΚ στην Ολλανδία.
Προσωπικά, δεν το περίμενα. “Οχι” Αλαφούζου σε 25 εκατομμύρια; Από πού κι ως πού, όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο που επί σειρά ετών κρατούσε τον Παναθηναικό βουλιαγμένο στη μετριότητα, δείχνοντας οικονομικά αδύναμος να αντεπεξέλθει σε υψηλές απαιτήσεις για τη δημιουργία μιας ποιοτικής ομάδας; Αλλωστε, δεν μεσολάβησε από τότε κάτι που αύξησε θεαματικά το επιχειρηματικό μέγεθός του, ώστε να δικαιολογείται τόση… άπλα για το χατίρι του Παναθηναικού. Κι αυτή την άπλα δεν τη διαπιστώνουμε μόνο τώρα, με την περίπτωση του Ιωαννίδη, αλλά τη ζούμε τα δύο τουλάχιστον τελευταία χρόνια με την επιμονή του να ξοδεύει σεβαστά ποσά όχι μόνο για παίκτες αλλά και προπονητές.
Το θέτω προς προβληματισμό και προς… σύγκριση με την υπόθεση του Γιάννη Κωνσταντέλια. Γιατί να δεχόταν ο ΠΑΟΚ του Ιβάν από τη Σάλτσμπουργκ τα 17,5 εκατομμύρια, όταν απορρίπτει τα 25 της Μπολόνια ο Παναθηναικός του Αλαφούζου; Γιατί πρέπει να αισθανόμαστε πανευτυχείς για την παραμονή του Ντέλια στον ΠΑΟΚ, όταν, όπως φαίνεται, ο Παναθηναικός θα κρατήσει σώνει και καλά τον Ιωαννίδη;
Δεν κάνω καμία σύγκριση με τα υπέρογκα ποσά που θα σκορπίσει πάλι ο Μαρινάκης για τον Ολυμπιακό, ούτε με την άλλη, την ακόμη μεγαλύτερη άπλα, που θα ζήσει η ΑΕΚ με τον νέο μεγαλοεπιχειρηματία ιδιοκτήτη της. Αλλά, στη δική μου εκτίμηση ήταν υποχρεωτικό να παραμείνει στον ΠΑΟΚ ο Κωνσταντέλιας, για το συμφέρον και του ίδιου και του ΠΑΟΚ. Θα έρθει η στιγμή που η πώλησή του θα είναι πολύ πιο συμφέρουσα και για τις δύο πλευρές. Αλλά το πιο βασικό είναι ότι ο ΠΑΟΚ του Ιβάν δεν έπρεπε να έχει ανάγκη 17,5 εκατομμύρια για να βιαστεί να πουλήσει τον θαυματουργό πιτσιρικά δύο μόλις σεζόν μετά την εμφάνισή του στο ελληνικό και το διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα. Και ευτυχώς που, τελικά, δεν βιάστηκε να τον πουλήσει.
Σε ό,τι αφορά στα φιλικά του ΠΑΟΚ, με αφήνουν παντελώς αδιάφορο, όπως θα με άφηναν και αν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε και τα τρία ματς που έδωσε μέχρι τώρα. Οχι μόνο γιατί είναι… αφόρητα βαρετά, αλλά και γιατί η εμπειρία έχει δείξει ότι είναι ανοησία να βγάζει κανείς συμπεράσματα για τη δυναμική και την ποιότητα μιας ομάδας στη διάρκεια του βασικού σταδίου της προετοιμασίας της. Οσοι δεν εννοούν να το καταλάβουν αυτό, δεν έχουν παρά να θυμηθούν το πιο πρόσφατο παράδειγμα: Πέρσι τέτοια εποχή… κλαίγαμε μ’ αυτά που βλέπαμε και ο Λουτσέσκου ήταν “σκασμένος” και όμως ο ΠΑΟΚ πήρε το πιο μάγκικο Πρωτάθλημα στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Εκείνο που με ανησυχεί μόνο είναι ότι καθυστερούν πάλι οι μεταγραφικές κινήσεις που κρίθηκαν αναγκαίες και επείγουσες. Ο Μεϊτέ ή κάποιος άλλος χαφ τέτοιου τύπου δεν είναι εδώ, δεν είναι εδώ ο φορ, δεν είναι εδώ ούτε ο εξτρέμ. Κι αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αύριο να αποκτηθούν πολύ δύσκολα θα πάρουν μέρος στο αρχικό στάδιο της προσπάθειας που θα γίνει για να περάσει ο ΠΑΟΚ στην κύρια φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μεταξύ μας, δεν είναι μόνο αυτές οι ανάγκες που έχει το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Για παράδειγμα, τι ακριβώς παριστάνει ο Οτο και ποια εγγύηση μπορεί να δώσει για την απόδοσή του σε όλη τη σεζόν; Για να μην πάω και στο βάθος του κέντρου άμυνας, ούτε και στην κορυφή της επίθεσης, που σίγουρα δεν καλύπτεται με την απόκτηση μόνο ενός φορ…
Τέλος πάντων. Είναι βέβαιο ότι θα γίνουν, έστω και καθυστερημένα, αρκετές ακόμη προσθαφαιρέσεις και ότι θα βρεθούν εκτός ρόστερ κάποιοι αδύναμοι κρίκοι για να πάρουν τις θέσεις τους κάποιοι παίκτες περισσότεροι ικανοί. Ποτέ δεν είναι αργά, όσο αργά κι αν είναι.
Ως προς το Euro, ο ένας φιναλίστ του τελικού είναι η καλύτερη ομάδα της φετινής διοργάνωσης. Δίκαια και πανάξια διεκδικεί το τρόπαιο η Ισπανία. Η άλλη φιναλίστ, η Αγγλία, είναι η ομάδα που ευνοήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη από τις συγκυρίες, από τις “στιγμές”, με λίγα λόγια από τον παράγοντα που λέγεται Τύχη. Σε όλα τα κρίσιμα ματς την είδαμε να παίζει ένα μόνο καλό ημίχρονο, το πρώτο στον ημιτελικό με την Ολλανδία. Και, βέβαια, έφτασε στον τελικό από τον πιο εύκολο δρόμο. Νομίζω ότι η Ισπανία αξίζει περισσότερο την κούπα από τη στιγμή που έβγαλε νοκ άουτ τα μεγαθήρια που λέγονται Γερμανία και Γαλλία. Και πιστεύω ότι θα τη σηκώσει γιατί οι Ισπανοί και πιο ποιοτικοί είναι και πιο μάγκες...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
