Αποφασισμένος να δώσει τα πάντα φορώντας τη φανέλα που φόρεσε και ο πατέρας του δηλώνει σε μία κατάθεσης ψυχής που κάνει σήμερα (6/8) στη «Μ», ο Μπράνισλαβ Νίκιτς. Ο Βόσνιος ποδοσφαιριστής ήρθε στην Ελλάδα πριν από 13 χρόνια (σ.σ. τον έφερε ο Ντίνος Κούης) και εκ τοτε δεν ξαναέφυγε. Μιλάει για τον Αρη, τον Νίκολα Νίκιτς και τον πόλεμο. Απολαύστε τον…
Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΡΑΝΤΖΑΛΗ
Δεν είναι λίγοι οι ποδοσφαιριστές που αποφάσισαν να μπουν στον χώρο βαδίζοντας στα χνάρια των πατεράδων τους, οι οποίοι στο παρελθόν έγραψαν ιστορία. Ενα από τα πολλά παραδείγματα είναι ο Μπράνισλαβ Νίκιτς που κουβαλάει στα… πόδια του τη βαριά κληρονομιά του πατέρα του, Νίκολα.
Ενας ποδοσφαιρικός θρύλος της χώρας του που ήρθε στην Ελλάδα και άφησε τη δική του ιστορία φορώντας τη φανέλα του Αρη. Την ίδια φανέλα, 30 χρόνια μετά, θα φοράει και ο γιός του. Ο «Μπάνε» ξέρει από πρώτο χέρι τις απαιτήσεις και το ειδικό βάρος που έχει η κιτρινόμαυρη. Με τις… ευλογίες και τις συμβουλές που του έδωσε ο πατέρας του, όμως, αλλά και τα στοιχεία του πολεμιστή που έχει ο ίδιος στο παιχνίδι του είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε πρόκληση, σε κάθε δυσκολία. Σε μία συγκλονιστική συνέντευξη που μας παραχώρησε στα Τρία-Πέντε Πηγάδια δεν έκρυψε ότι ο Αρης ήταν μια παιδική ευχή την οποία και εκπλήρωσε. Θα δώσει τα πάντα για την ομάδα, αν και όπως παραδέχεται... δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια του πατέρα του. Θέλει απλά να τον κάνει χαρούμενο….
Ποια είναι τα συναισθήματά σου για την μεταγραφή στον Αρη;
«Ήξερα ότι έρχομαι σε μία μεγάλη ομάδα, το είχε ζήσει και ο πατέρας μου αυτό και το γνώριζα πολύ καλά. Είχα μία ευχή πάντα να έρθω εδώ αλλά ποτέ δεν είναι αργά, οι πρώτες μου εντυπώσεις είναι καλές και θεωρώ ότι δεν πρέπει να βρισκόμαστε σε αυτή τη κατηγορία».
Τι έχεις στο μυαλό σου να πετύχεις με τον Αρη;
«Θα δώσω τα πάντα, ό,τι χρειαστεί. Με πιστέψανε και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δώσω όλο μου τον εαυτό για να πετύχουμε τον στόχο μας αποδεικνύοντας πως άξιζα τη στήριξή τους».
Ποια χαρακτηριστικά θα έχει η φετινή ομάδα;
«Δεν υπάρχει περιθώριο λάθους και αυτό θα το νιώσουν από την πρώτη στιγμή οι αντίπαλοί μας, τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας. Εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι από την πρώτη αγωνιστική».
Σε επηρεάζει ότι είσαι μεγαλύτερος από τους υπόλοιπους συμπαίκτες σου;
«Η αλήθεια είναι ότι έχω λίγη εμπειρία παραπάνω από παιδιά στην κατηγορία και νομίζω μπορώ να βοηθήσω στο να καταφέρουμε να “βγούμε” νικητές από τη φετινή χρονιά. Θεωρώ πως τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που είμαστε και πιο μεγάλοι θα πρέπει να παίξουμε αυτόν τον ρόλο. Βέβαια, θα πρέπει να μας προσέχουν λίγο, μεγάλοι άνθρωποι μην πάθουμε και τίποτα (γέλια)».
Γνωρίζεις τα όσα έχει κάνει ο πατέρας σου με τη φανέλα του Αρη;
«Στην χώρα μου είναι θρύλος και στον Αρη δεν τον έχουν ξεχάσει. Τα μηνύματα και τα τηλέφωνα από την ώρα που ήρθα είναι πολλά και με κάνουν να καταλαβαίνω τι σημαίνει ο πατέρας μου για αυτή την ομάδα. Ακόμη και τώρα βλέπω βιντεάκια του όπως αυτό με τον ΠΑΟΚ που πέρασε δύο τρεις παίκτες και συνέχιζε, αυτά θέλω να τα ζήσω και εγώ. Ακόμη δεν μπορώ να μπω στα παπούτσια του ( σ.σ. να κάνω αυτά που έκανε αυτός)».
Σου έδωσε κάποια συμβουλή πριν έρθεις;
«Είχα συμφωνήσει με την Κέρκυρα και τελικά προέκυψε η πρόταση από τον Αρη. Μετά μίλησα με τον πατέρα μου και μου είπε ότι εγώ είμαι αυτός που θα αποφασίσω τι θα κάνω, αλλά αυτός θα ήθελε να αγωνιστώ στον Αρη. Δεν το σκέφτηκα καθόλου και ήρθα».
Μετά από 13 χρόνια στην Ελλάδα, πώς βλέπεις το ποδόσφαιρο στην χώρα μας;
«Πλέον είναι αρκετά “πεσμένο”, όταν είχα έρθει τότε (σ.σ.: το 2004) στην Γ’ Εθνική (σ.σ. στον Αγροτικό Αστέρα) ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα και για να καταλάβει και ο κόσμος η Β’ Εθνική ήταν σε πολύ ανώτερο επίπεδο και δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την Α’ κατηγορία που ήταν δύσκολη και δεν είχε καμία σχέση με σήμερα».
Στο παρελθόν είχες περισσότερο επιθετικό ρόλο, τώρα τι άλλαξε;
«Παλιά έπαιζα δεκάρι αλλά και εξτρέμ, γενικότερα λειτουργούσα ως πιο προωθημένος, μακάρι να είχα γυρίσει πιο πίσω από τότε και να έπαιζα από τότε στη θέση που αγωνίζομαι σήμερα. Θεωρώ ότι αποδίδω καλύτερα ως αμυντικός μέσος».
Ποιο θεωρείς ότι είναι το βασικό χαρακτηριστικό σου;
«Το μόνο σίγουρο για μένα είναι ότι δεν τα παρατάω και τα δίνω όλα, είτε καλά είτε άσχημα, δεν σταματάω να μάχομαι. Τα υπόλοιπα θα τα δουν και οι φίλοι της ομάδας μέσα από το παιχνίδι μου».
Μπορείς να βοηθήσεις στο σκοράρισμα;
«Φέτος, έβαλα γκολ με την Κέρκυρα κόντρα στην Λάρισα, ήταν πολύ σημαντικό για την παραμονή μας στην κατηγορία, αλλά πριν από αυτό, στην Ελλάδα, είχα να βάλω γκολ επτά χρόνια. Εμένα οι δουλειά μου είναι να σταματήσω τους αντιπάλους από το να σκοράρουν».
Ο πόλεμος τον έκανε πιο δυνατό
Αν και ήταν σε πολύ μικρή ηλικία και οι αναμνήσεις του από τα χρόνια του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία είναι «θολές», ο Νίκιτς θυμάται και εύχεται: «Ηταν κάτι πάρα πολύ άσχημο. Η μάνα μου ήταν καθολική, ο πατέρας μου ορθόδοξος και είχαμε πόλεμο μεταξύ μας. Μπορεί να μην έζησα όσα έζησαν άλλοι, όμως περάσαμε αρκετά και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εύχομαι κανένας να μην τα βιώσει. Από αυτήν την εμπειρία μπορεί να έγινα πιο δυνατός, όμως όποιος έχει ζήσει έναν πόλεμο δεν θέλει να τον ξαναπεράσει».
