Νίκη που δεν πρέπει να κρύψει τις παθογένειες

Ο ΠΑΟΚ πήρε μια αγχωτική νίκη απέναντι στον ΟΦΗ που είχε τις καλύτερες και περισσότερες ευκαιρίες μετά το γρήγορο 1-0 του Ελ Καντουρί. Αγχωτική γιατί μέχρι ο Κάρολ να κάνει το 2-0, ο ΠΑΟΚ δεινοπαθούσε και έπαιζε με τη φωτιά. Μπορεί το ζητούμενο για τον Δικέφαλο να ήταν οι τρεις βαθμοί και ειδικά μετά από έναν πικρό αποκλεισμό στο CHL, αλλά αυτό το τρίποντο δεν πρέπει να κρύψει κάτω από το χαλάκι τις τεράστιες παθογένειες που και χθες παρουσίασε ο ΠΑΟΚ. Μπορεί ο Αμπέλ Φερέιρα να έχει υποστηρίξει πως δεν είναι θιασώτης ενός συστήματος αλλά αυτό δεν το έχει αποδείξει στην πράξη. Χθες ο ΟΦΗ είχε συνεχώς υπεραριθμία στα χαφ με τέσσερις ποδοσφαιριστές και με τους Ελ Καντουρί, Σβαμπ να μην μπορούν στο τελευταίο ημίωρο να πάρουν ανάσα. Και όμως παρέμειναν ως το τέλος και κυρίως ο Πορτογάλος τεχνικός δεν έβαλε και τρίτο χαφ, δεν άλλαξε τη διάταξη με αποτέλεσμα να εξελιχθεί κορυφαίος της αναμέτρησης ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς και μοιραίος ο Ναμπί που μετά το δοκάρι του πρώτου μέρους είχε τεράστια ευκαιρία και στο δεύτερο. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να προηγήθηκε νωρίς, δεν έχτισε όμως σε αυτό το γκολ αν και ο Σβαμπ είχε την ευκαιρία να σκοράρει αμέσως μετά. Ο ΟΦΗ ήταν αυτός που κέρδισε τις εντυπώσεις, μπορεί δικαίως να αισθάνεται αδικημένος από το αποτέλεσμα του με βάση την εμφάνιση του. Το ζητούμενο όμως είναι ο ΠΑΟΚ. Και ειδικά αν σκεφτούμε τι ακολουθεί με συνεχόμενους αγώνες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ξεκάθαρα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Οι εμμονές παραμένουν όπως και τα κενά στο ρόστερ και φυσικά για αυτό δεν ευθύνεται ο Φερέιρα. Ασχέτως αν ο ΠΑΟΚ κέρδισε, ασχέτως αν ο Σφιντέρσκι σκόραρε μετά από μήνες στο 89' της αναμέτρησης και στις καθυστερήσεις, κανείς δεν πρέπει να κρύψει κάτω από το χαλάκι τις αδυναμίες της ομάδας. Γιατί μέχρι το 2-0 ο ΠΑΟΚ ευτύχησε να έχει τον Ζίβκοβιτς, τον τερματοφύλακα του σε σπουδαία μέρα.