Το έγραψα πρώτος σε ανύποπτο χρόνο και χαίρομαι πολύ για τη δικαίωση. Οχι τη δική μου, αλλά της κοινής λογικής, που πρέπει να υπηρετεί το γενικότερο συμφέρον του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Στην επόμενη συνεδρίαση της Superleague 1, λέει το ρεπορτάζ, θα συζητηθεί η αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής των πλέι οφ και των πλέι άουτ. Ολοι κατάλαβαν ότι είναι ξεπερασμένο το ισχύον format και είναι βέβαιο ότι θα υπερψηφίσουν το νέο που θα προταθεί από την πλειονότητα των ομάδων.
Προβλέπει τα αυτονόητα. Αυτά ακριβώς που είχα προτείνει, χωρίς νομίζω να χρειάζονται ιδιαίτερη εξυπνάδα και ευρηματικότητα: Πλέι οφ με τους τέσσερις πρώτους της κανονικής περιόδου για την ανάδειξη του πρωταθλητή, πλέι οφ μεταξύ των ομάδων που τερμάτισαν στη δεύτερη τετράδα της κανονικής περιόδου για την ανάδειξη της πέμπτης ομάδας που θα εξασφαλίσει ευρωπαικό εισιτήριο και πλέι άουτ για την αποφυγή του υποβιβασμού.
Είναι το καλύτερο που μπορεί να γίνει για να μην υπάρχει καμία αδιάφορη και χωρίς κίνητρο ομάδα μετά τη λήξη της κανονικής περιόδου. Τέσσερις είναι οι ομάδες που μπορούν να διεκδικήσουν Πρωτάθλημα, αυτές οι τέσσερις θα συνεχίζουν τη μάχη μεταξύ τους στα πλέι οφ. Τέσσερις, το πολύ-πολύ, είναι οι ομάδες που ελπίζουν σε έξοδο στην Ευρώπη, αυτές θα συνεχίζουν να τη διεκδικούν στα δικά τους πλέι οφ. Ολες οι υπόλοιπες είναι πάντα πιο κοντά στον υποβιβασμό, παρά σε κάποια διάκριση, όλες αυτές θα συνεχίζουν να παλεύουν στα πλέι άουτ για να παραμείνουν στην κατηγορία.
Η μοναδική περίπτωση στην οποία μπορεί να έχουμε “χασμωδία” λέγεται… Αρης. Ο οποίος Αρης, λογικά, θα έχει με τη λήξη της κανονικής περιόδου μεγάλη διαφορά από τον έκτο, τον έβδομο και τον όγδοο, οπότε το πιθανότερο είναι να μην έχουν σχεδόν κανένα νόημα, άρα και κανένα ενδιαφέρον, τα πλέι οφ της δεύτερης τετράδας. Ακόμη και έτσι, όμως, θα έχουμε μόνο τέσσερις αδιάφορες ομάδες και όχι περισσότερες. Κι ακόμη, η δική τους αδιαφορία δεν θα επηρεάζει ούτε τη μάχη για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, ούτε τη μάχη για την παραμονή στην κατηγορία. Οσο γι’ αυτόν καθ’ εαυτόν τον Αρη, θα έχει τη δυνατότητα να πλασάρεται στην πρώτη τεράδα, “στέλνοντας” κάποια άλλη ομάδα στα πλέι οφ της δεύτερης τετράδας. Αν μπορεί, ας το κάνει. Αν δεν μπορεί, δεν έχει καμια δουλειά στα πλέι οφ για τον τίτλο, όπως δεν έχουν φυσικά οι... Λαμίες, οι Βόλοι, οι Αστέρες και κάθε άλλος πικραμένος που τερματίζει έκτος στην κανονική περίοδο.
Αυτονόητα, πιστεύω, πρέπει να αποδεχτούμε ως πιο δίκαιο και πιο ταιριαστό στους συσχετισμούς που υφίστανται στο ελληνικό Πρωτάθλημα αυτό το format. Μακάρι να αποκτήσουμε περισσότερες από τέσσερις ικανές να πρωταγωνιστήσουν ομάδες για να επανέλθουμε σ’ αυτό που θα καταργηθεί. Μακάρι, ακόμη περισσότερο, να αποκτήσουμε πολλές αξιόλογες ομάδες, ώστε να είναι λίγες οι 14 ομάδες στο Πρωτάθλημα και να επανέλθουμε στις 18, οπότε οι 34 αγωνιστικές θα είναι αρκετές και δεν θα έχουμε καμία ανάγκη τα πλέι οφ. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Πρωτάθλημα μια κι έξω, όπως συμβαίνει σε όλα τα κορυφαία ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Ακούσατε ποτέ να γίνονται πλέι οφ και πλέι άουτ στην ανώτερη κατηγορία της Αγγλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, ακόμη και της Ολλανδίας ή της Πορτογαλίας; Οχι βέβαια. Αλλά, δυστυχώς, το ελληνικό ποδόσφαιρο απέχει πολύ ακόμη για να φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο. Τέσσερις αξιόλογες ομάδες, το πολύ πέντε, είναι ελάχιστες για να ακολουθήσουμε τη συνταγή των Αγγλων, των Ισπανών και των άλλων.
ΥΓ. Εύχομαι οι αποφάσεις που θα ληφθούν στη Superleague 1 να έχουν γνώμονα αποκλειστικά και μόνο την αναβάμιση της ποιότητας του Πρωταθλήματος και όχι τα οικονομικά συμφέροντα των συνδρομητικών καναλιών, μέσω των οποίων εξυπηρετούνται και τα οικονομικά συμφέροντα των ομάδων. Ας καταλάβουν άπαντες ότι το άμεσο οικονομικό συμφέρον είναι πάντα λιγότερο από το μακροπρόθεσμο που προκύπτει όταν το προϊόν είναι αληθινά ποιοτικό και ελκυστικό…
