Στράτος Νικολαΐδης: «Πριμ μετά από 4 χρόνια, κράτος αδιάφορο, πώς να επιβιώσεις;»

Έχει πείσμα, είναι σίγουρος για τον εαυτό του και δεν του έχει χαριστεί τίποτα. Ο Στράτος Νικολαΐδης είναι από τις περιπτώσεις αθλητών που όσες δυσκολίες, κι αν συναντήσουν δεν τα παρατούν.

Ο 38χρονος σφαιροβόλος μετά από το χάλκινο παραολυμπιακό μετάλλιο στο Τόκιο, ετοιμάζεται για την τέταρτη συμμετοχή του σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, δηλώνοντας πως θα προσπαθήσει για το καλύτερο δυνατό την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου (20:04 ώρα Ελλάδας) στον τελικό της σφαίρας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΓΙΩΤΑ ΜΙΧΟΥ

«Κράτος... αδιάφορο»

Με απόλυτη ειλικρίνεια εξομολογείται ότι το κράτος είναι εντελώς αδιάφορο απέναντι στους αθλητές με αναπηρία, τονίζοντας πως η οικονομική επιβράβευση για τα μετάλλια, δίνεται με μεγάλη καθυστέρηση.

Παρότι είναι ένας αθλητής με ιδιαίτερα σημαντικές διακρίσεις τόσο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες (4ος  σε Λονδίνο και Ρίο Ντε Τζανέιρο), όσο σε Ευρωπαϊκά (2 ασημένια, 3 χάλκινα) και Παγκόσμια πρωταθλήματα (2ος στη Νέα Ζηλανδία το 2011, 3ος στο Ντουμπάι το 2019), έχει αναγκαστεί στο παρελθόν για μεγάλο χρονικό διάστημα να εργαστεί νύχτα, προκειμένου να καλύψει κάποια βασικά έξοδά του.

• Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πότε ξεκίνησες τον αθλητισμό;

«Μπήκα νωρίς στον αθλητισμό όταν ήμουν πέντε ετών. Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ, ωστόσο σε έναν σε έναν αγώνα αδικήθηκα για να ευνοηθεί ο ανιψιός ενός παράγοντα και κατάλαβα νωρίς ότι για να προχωρήσεις σε αυτό το άθλημα πρέπει να έχεις ανθρώπους από πίσω σου για να σε βοηθάνε προκειμένου να εξελιχθείς.

Εκείνη την περίοδο, είχα έναν φίλο που ασχολούταν με τον στίβο και το γυμναστήριο, αποφάσισα να ξεκινήσω και με ενθουσίασε. Αρχικά, ασχολήθηκα με το ακόντιο διότι θαύμαζα τον Κώστα Γκατσιούδη. Στην πορεία, λόγω σωματοδομής πήγα στον δίσκο και τελικά κατέληξα στην σφαίρα. Από μικρός είχα μια αγάπη προς τη δύναμη, στο συγκεκριμένο αγώνισμα αναπτύσσεις αρκετά αυτό το στοιχείο και η σφαιροβολία με εξίταρε για αυτόν τον λόγο».

Αναγκάστηκε να δουλεύει νύχτα!

• Υπάρχει βοήθεια από το κράτος ή την ομοσπονδία;

«Όχι, η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τραγική. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η πολιτεία και η κοινωνία τους αθλητές του στίβου, μάς οδηγεί πολλές φορές να μην έχουμε ψυχολογία.

Εγώ προσωπικά δεν είχα χορηγούς. Χορηγός του εαυτού μου, ήμουν εγώ ο ίδιος. Κανείς δεν με στήριξε. Το κράτος ήταν και είναι αδιάφορο...

Σκέψου, ότι τα πριμ των Ολυμπιακών Αγώνων τα παίρνουμε (αν τα λάβουμε) μετά από τέσσερα χρόνια, λίγο πριν την επόμενη διοργάνωση. Οπότε πώς να επιβιώσεις;

Κατά την προετοιμασία μου για το Τόκιο, αναγκάστηκα να δουλεύω νύχτα, επειδή είναι καλύτερες οι αποδοχές, για να καλύψω κάποιες βασικές ανάγκες. Αυτό με πήγε πίσω αγωνιστικά».

• Γίνεται να συνδυαστεί πρωταθλητισμός και δουλειά στη νύχτα;
  

• Δεν άλλαξε κάτι μετά από το μετάλλιο στο Τόκιο;

«Όχι, δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει. Πίστευα ότι κάποιος θα με πλησιάσει αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ίσως, φταίει ότι δεν έχω μάνατζερ. Πραγματικά, δεν ξέρω τι φταίει. Μπορεί να μην είναι ελκυστικές οι ρίψεις».

• Έχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις;

«Κάποτε είχα σκεφτεί πως ταλαιπωρούμαι χωρίς λόγο και ίσως δεν ενδιαφέρει κανέναν η αθλητική μου πορεία. Για μια περίοδο πέρασα δύσκολα σε ψυχολογικό επίπεδο γιατί είχα κουραστεί. Βέβαια, έχω τέτοιον χαρακτήρα που το πείσμα δεν μου επιτρέπει να παρατήσω κάτι που αγαπώ τόσο πολύ. Είναι μονόδρομος για εμένα».

• Προπονείσαι στο «Καυτατζόγλειο» είσαι ευχαριστημένος από τις εγκαταστάσεις;

«Το τελευταίο διάστημα έχουν φτιάξει κάποια πράγματα. Οι βαλβίδες που έχουμε για τις ρίψεις είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Πολλές φορές ‘’μπαλώνω’’ τη βαλβίδα μόνος με τον προπονητή μου. Εντωμεταξύ, το ποσό αντικατάστασης μιας βαλβίδας Ολυμπιακών προδιαγραφών δεν είναι πολύ μεγάλο, όμως ούτε δεν γίνεται».

«Μούφα... κατηγορία»

• Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αλλάξει στην Ελλάδα όσον αφορά τον αθλητισμό;

«Το κράτος είναι εντελώς αδιάφορο, δεν υπάρχει μέριμνα για τίποτα. Είχε βγει πρόσφατα ένας νόμος, σύμφωνα με τον οποίο η αθλητική άδεια που δικαιούμαστε θα πρέπει να είναι άνευ αποδοχών. Νιώθω λες και το κράτος θέλει να μας ‘’αναγκάσει’’ να σταματήσουμε τον αθλητισμό. Επιπλέον, οι αθλητές που συμμετέχουμε σε Παραολυμπιάδα δεν παίρνουμε τα χρήματα που δικαιούμαστε για τις επιτυχίες μας.

Από την άλλη πλευρά, τα media δεν είναι δίπλα στους Παραολυμπιονίκες. Παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένη κάλυψη των αγώνων μας (μεταδόσεις, συνεντεύξεις, δηλώσεις)».

• Αγωνίζεσαι στην κατηγορία F20. Τι σημαίνει αυτό;

«Στην Παραολυμπιάδα αγωνιζόμαστε σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με την αναπηρία που έχει ο καθένας. Εγώ είμαι στην F20 που αφορά τη νοητική αναπηρία λόγω της δυσλεξίας μου και δεν είναι λίγες οι φορές, που έχω ακούσει ότι αγωνίζομαι σε ‘’μούφα’’ κατηγορία. Η παραολυμπιακή επιτροπή προφανώς έχει ορίσει στο πρόγραμμά της τη δυσλεξία για κάποιο λόγο.

Εγώ προσωπικά, αν μπορούσα να καταλάβω αυτά που μου εξηγεί ο προπονητής μου θα ήμουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, δυσκολεύομαι πολύ να μάθω την τεχνική. Γι’ αυτό τα μέτρα, που ρίχνω, είναι πολύ λιγότερα από αυτά που είμαι σωματικά ικανός να ρίξω».

Η... καραμπόλα με το μετάλλιο στο Τόκιο

• Έχεις κάποια παράξενη στιγμή από κάποιον αγώνα που έχεις πάρει μέρος;

«Στο Τόκιο είχα βγει τέταρτος και σκεφτόμουν ότι ίσως δεν είναι ‘’γραφτό’’ μου να κερδίσω μετάλλιο σε Παραολυμπιάδα, διότι σε δύο σερί διοργανώσεις έμενα για μία θέση εκτός τριάδας. Οπότε, μετά τις ρίψεις μου έφυγα από το γήπεδο, έχοντας κλειστό το κινητό μου.

Μέχρι να πάω στο ολυμπιακό χωριό είχαν ειδοποιήσει τον συγκάτοικό μου, Θανάση Προδρόμου, ότι έχω κερδίσει μετάλλιο διότι είχαν ακυρωθεί άλλοι αθλητές. ‘’Κάποιο λάθος έκαναν, μάλλον μπερδεύτηκαν’’, του είπα.

Εν τέλει, έγινε η απονομή, αλλά εγώ έλεγα σε όλους πως δεν ένιωθα ότι πάλεψα γι’ αυτό οπότε δεν το έχω κερδίσει με την αξία μου. Βέβαια, οι κανόνες είναι κανόνες. Πίστεψα ότι ίσως, μου χρωστούσε ο Θεός αυτό τα μετάλλιο και τελικά το δέχτηκα».

• Πριν από τους αγώνες υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που κάνεις για να συγκεντρωθείς;

«Σε κάθε αγώνα που συμμετέχω ‘’κατεβάζω ρολά’’, δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι δίπλα μου, είμαι στρατιώτης. Προσπαθώ να κάνω ό,τι και στην καθημερινότητά μου γιατί πιστεύω πως εάν αλλάξεις τη ρουτίνα σου δεν θα πάει καλά ο αγώνας. Εάν νιώθω πως θέλω να κάνω κάτι, για παράδειγμα να φάω κάτι συγκεκριμένο θα το κάνω. Δεν περιορίζομαι, χρειάζομαι αυτήν την ελευθερία».

• Εκτός στίβου και σφαίρας ποιο είναι το αγαπημένο σου άθλημα;

«Είμαι φίλαθλος του Άρη, αγαπώ πολύ την ομάδα. Γενικά, παρακολουθώ πολύ ποδόσφαιρο, κυρίως τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα».

• Τι συμβουλή θα έδινες σε νεότερα παιδιά;

«Θα συμβούλευα τον οποιονδήποτε να κάνει αυτό που αγαπάει. Εάν κάποιος θέλει κάτι πραγματικά, έχει την ψυχική δύναμη να δουλεύει και πιστεύει στον εαυτό του, τότε μπορεί να πετύχει τους στόχους του και να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα».

• Τι στόχους έχεις για το Παρίσι;

«Με βάση την προετοιμασία που έχω κάνει θεωρώ ότι μπορώ να πλασαριστώ στην τέταρτη ή την πέμπτη θέση. Έχω μερική ρήξη μηνίσκου, δεν κάνω όμως χειρουργείο για να βρεθώ στο Παρίσι.

Ελπίζω, να κάνω μια καλή βολή προς το τέλος, διότι είναι σε καλό επίπεδο και οι συναθλητές μου».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube