Μοναδικό έπαθλο στο ντέρμπι οι βαθμοί, όλα τα υπόλοιπα για χαβαλέ ή... καβγά

Kάθε φορά που πρόκειται να παίξουν ΠΑΟΚ-Αρης ή Αρης-ΠΑΟΚ σκέφτομαι το ίδιο: Ποιος οπαδός των δύο ομάδων αρκείται στο να νικήσει τον αντίπαλο, αν η δική του ομάδα δεν πετύχει τους στόχους της στη σεζόν; Υπάρχει άραγε κανείς που αισθάνεται πρώτος στο «χωριό» όταν η «πόλη» κατακτά τους τίτλους; Αν υπάρχουν κάποιοι, θα είναι λίγοι «κολλημένοι» και κάποιοι πιτσιρικάδες που ακόμη δεν το έχουν φιλοσοφήσει.

Ναι, όποιος κερδίζει κάνει καζούρα στον αντίπαλο φίλο, γνωστό, γείτονα, ακόμα και συγγενή. Ναι, παίζει με τον πόνο του για λίγη ώρα, απαντάει εκείνος, γίνεται ο χαβαλές και είναι κι αυτό ένα αποδεκτό κομμάτι του υγιούς οπαδισμού. Στις ίδιες τις ομάδες, όμως, δεν προσφέρει απολύτως τίποτε. Για τις ομάδες ένα «μετράει»: Ποια κερδίζει τους βαθμούς και ποια τους χάνει. Αλλά ακόμη κι αυτό είναι η μικρή εικόνα. Η μεγάλη είναι ποια στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου πετυχαίνει τους στόχους της και ποια όχι.

Το κέρδος για τον νικητή ενός τοπικού ντέρμπι είναι η συγκομιδή βαθμών που θα τον φέρουν πιο κοντά στο επιθυμητό. Η απώλεια για τον ηττημένο είναι το απόλυτο τίποτε που «προστίθεται» στη δική του συγκομιδή και τον φρενάρει. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να γίνεται η πλάκα, δυστυχώς πολλές φορές και ο καβγάς, γιατί πάντα θα υπάρχουν και οι πιο φανατικοί οπαδοί. Κι αυτός ο φανατισμός ούτε στις ομάδες έχει να προσφέρει κάτι, ούτε στο άθλημα, ούτε καν στους φανατισμένους. Το αντίθετο. Κάνει πολύ μεγάλη ζημιά σε όλους.

Δεν θα αναπληρώσει ο ΠΑΟΚ με μία νίκη σήμερα τους απρόσμενα χαμένους βαθμούς στο Περιστέρι. Βαθμοί που χάνονται... αποχαιρετούν και δεν επιστρέφουν ποτέ. Αν νικήσει θα πάρει τρεις βαθμούς, θα μείνει τρίτος και θα ενισχύσει την προοπτική για ένα καλό πλασάρισμα στα πλέι οφ. Αν δεν νικήσει, θα μείνει πίσω και θα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αποστολή του στη συνέχεια του Πρωταθλήματος.

Ούτε ο Αρης με μια δική του νίκη θα αναπληρώσει τους βαθμούς που άφησε στη Λιβαδειά. Θα ανεβεί στην πέμπτη θέση, θα πλησιάσει τον ΠΑΟΚ στον έναν βαθμό και θα τονώσει τις ελπίδες του για τη συνέχεια. Αν δεν νικήσει, θα γίνει και η δική του αποστολή πιο δύσκολη. Γιατί, νομοτελειακά και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα μπουν και οι δύο στα πλέι οφ. Το ζητούμενο είναι να μπουν με τις όσο το δυνατόν καλύτερες βαθμολογικές προϋποθέσεις, σε σχέση φυσικά με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές. Βασικά , τους τρεις της Αθήνας.

Προσωπικά, εκτιμώ ότι μετά από 63 χρόνια Α Εθνικής, οι ομάδες ούτε καν για το γόητρο παίζουν. Το ποιος από τους δύο είναι ανώτερος στο ποδόσφαιρο έχει καταγραφεί. Δεν πρόκειται αυτό να αλλάξει με ένα ματς. Ισως μετά από άλλα 63 χρόνια να έχουν μεταβληθεί οι ισορροπίες, αλλά γι' αυτό θα μιλούν οι τότε και στους τότε δεν θα υπάρχουμε εμείς. Αλλωστε όλοι αυτοί οι ξένοι παίκτες που κατακλύζουν τα ρόστερ των δύο αντιπάλων δεν πολυνιώθουν την ένταση που προκαλεί στην πόλη το συγκεκριμένο ματς. Γενικά... δεν νιώθουν, αντίθετα με τους λιγοστούς Ελληνες. Ετσι, οι ομάδες παίζουν για να δώσουν χαρά στον κόσμο τους, αλλά κυρίως παίζουν για το τρίποντο στο πλαίσιο όλης της προσπάθειάς τους στο Πρωτάθλημα.

ΥΓ. Μοναδικό έπαθλο, λοιπόν, οι τρεις βαθμοί, όπως και σε κάθε άλλο παιχνίδι. Να δούμε ποιος θα το κερδίσει. Μακάρι να είναι αυτός που θα παίξει πιο καλά, αυτός που θα το αξίζει περισσότερο. Κι αν τύχει να δούμε και ωραίο ποδόσφαιρο απόψε, ακόμη καλύτερα.

Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης