Η Εθνική ομάδα θα είναι στην τελική φάση του Eurobasket, το εισιτήριο της πρόκρισης θα σφραγιστεί στη Θεσσαλονίκη σε δύο βράδια από σήμερα και η επιλογή δημιουργίας παικτών και οπισθοφυλακής μέσα από τη διαδικασία των αγώνων της προκριματική φάση είναι ολόσωστη και η χρησιμότητά της θα φανεί στο μέλλον.
Έγινε slogan μα είναι πραγματικότητα ότι εντός 40 ημερών, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς από τα εθνικά συγκροτήματα ήταν η νίκη της ποδοσφαιρικής ομάδας στο θρυλικό Wembley και η ήττα της μπασκετικής λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Ωστόσο, αυτός είναι ο αθλητισμός και οι προεκτάσεις της παγκοσμιόποιησής του μέσω της οποίας οι αποστάσεις γεφυρώθηκαν και οι οπισθοφυλακές δεν είναι αρκετές για παιχνίδια τα οποία κάποτε φαίνονταν απλούστατα. Προφανώς η Εθνική ομάδα πραγματοποίησε κάκιστο παιχνίδι από το 17’ (όταν και βρέθηκε στο +16) έως το τέλος του αγώνα γιατί φοβήθηκε να ανταποκριθεί στην αθλητικότητα και τη δύναμη που έβαλαν οι Βρετανοί στο παιχνίδι.
Σε κάθε διεκδίκηση φαινόταν ότι οι μεν βουτούσαν σαν λιοντάρια και οι διεθνείς μας απέφευγαν την επαφή αδυνατώντας να αντιληφθούν τις συνθήκες του αγώνα. Ο Ολασένι έμοιαζε με Χακίμ Ολάζουον μπροστά στους ψηλούς μας και οι δε κοντοί ήταν συνεχώς ένα βήμα πίσω με συνέπεια το εκκωφαντικό σερί – θαρρώ ότι ήταν 36-10 – το οποίο άλλαξε ολοκληρωτικά την εικόνα του αγώνα.
Αυτά συμβαίνουν όταν η βασική στόχευση είναι η μετατροπή των παιδιών σε… άντρες. Πολλώ δε μάλλον όταν οι τελευταίοι δεν έχουν την παραμικρή γραμμή επικοινωνίας και οι συνεργασίες είναι είδος προς εξαφάνιση. Η Ελλάδα τελείωσε το παιχνίδι με 12 ασίστ και 17 λάθη κι αν δεν κάνω κάποιο λάθος, οι εννιά τελικές πάσες μοιράστηκαν έως το σημείο στο οποίο έδειχνε αφεντικό του αγώνα.
Κατόπιν αυτού κλειδώθηκε στο δωμάτιο του πανικού σε σημείο, ακόμη και οι μπαρουτοκαπνισμένοι να έχουν «σβηστές» κάνες και να επιδίδονται σ’ ένα άναρχο παιχνίδι παρασυρόμενοι από το… without mind αντίστοιχο της Βρετανίας το οποίο όμως ταίριαζε στα χαρακτηριστικά των παικτών της.
Επί της ουσίας, κύρια επιδίωξη του Βασίλη Σπανούλη και της ΕΟΚ είναι η δημιουργία των επόμενων πρωταγωνιστών κι αν αυτοί δεν πνιγούν στα ανοιχτά της Μάγχης, αν δεν γκρεμοτσακιστούν στα σοκάκια του (κάθε) Λονδίνου κι αν δεν υποπέσουν σε σοβαρά λάθη τα οποία οδηγούν σε εφιαλτικές νύχτες σαν τη χθεσινή, πολύ απλά, δεν θα μάθουν. Αντίστοιχες σφαλιάρες δέχθηκαν κι άλλες ομάδες έως ότου φτάσουν στο σημείο να απολαύσουν καρπούς.
Αν δηλαδή θέλουμε στο προσεχές μέλλον τον Νεοκλή Αβδάλα να ανταποκρίνεται σε συνθήκες τελικής φάσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αλλά και τους Ζούγρη, Καραγιαννίδη και λοιπούς, τέτοιες βραδιές είναι αναπόφευκτες.
Συνεπώς, στο μικρό κακό, γίνεται μεγάλος ντόρος για την Εθνική η οποία προσπαθεί να καλύψει ένα φανερό πρόβλημα. Όσοι παρακολουθούν, γνωρίζουν ότι, υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ των τωρινών πρωταγωνιστών και της οπισθοφυλακής. Η κάλυψη αυτής απαιτεί θυσίες κι αυτές ξεκάθαρα γίνονται στην προκριματική φάση. Εξάλλου, η κακή ομάδα που ηττήθηκε χθες από τους Βρετανούς, εκτός απροόπτου, το βραδάκι της Κυριακής θα αποθεωθεί για την πρόκρισή της στο Eurobasket.
