Με αφορμή τα 97α γενέθλια του ΠΑΟΚ την 20η Απριλίου και τα τέσσερα αρχικά γράμματα που η “ασπρόμαυρη” οικογένεια να τα ταυτίζει με τις λέξεις Περηφάνια - Αντίσταση - Ονειρο - Κατάκτηση, σκεφτόμουν τα εξής:
Περηφάνια νιώθουν όλοι οι σύλλογοι και όλοι οι οπαδοί τους. Κανείς δεν νιώθει ντροπή.
Αντίσταση κάνουν όλοι οι σύλλογοι και όλοι οι οπαδοί τους, απέναντι σε προβλήματα και σε αδικίες, αληθινές ή και κατά φαντασίαν.
Όνειρο έχουν όλοι οι σύλλογοι και όλοι οι οπαδοί τους. Κανείς δεν αρκείται σε μια ύπαρξη χωρίς νόημα και στόχους.
Κατάκτηση, όμως, δεν έχουν χαρεί όλοι. Δεν γίνεται, άλλωστε, στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό, να μπορούν όλοι να κατακτούν τίτλους ή μετάλλια και να πανηγυρίζουν διακρίσεις.
Ωστόσο, κατάκτηση δεν είναι μόνο οι τίτλοι. Ένας αθλητικός σύλλογος πρέπει να υπηρετεί πολύπλευρα την κοινωνία. Κι όταν προσφέρει και πολιτιστικά, τότε έχει πετύχει τη μεγαλύτερη διάκριση.
Ερώτηση: Υπηρετούν όλοι οι σύλλογοι τον πολιτισμό; Προσφέρουν πολύπλευρα στην κοινωνία, για να μπορούν να υπερηφανεύονται γι' αυτού του είδους την Κατάκτηση;
Απάντηση: Οχι.
Άλλη ερώτηση: Γιατί όχι;
Απάντηση: Γιατί, κατά περιόδους, πολλοί από αυτούς καθοδηγούνται από ανάξιους διοικητικούς ηγέτες. Από ανθρώπους στους οποίους μπορείς να προσδώσεις όλους τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς του πλούσιου ελληνικού λεξιλογίου. Αλλά και γιατί, πολλοί από τους συλλόγους, αν όχι όλοι, έχουν στις τάξεις τους “διαταραγμένους” οπαδούς. Οπαδούς που δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την Περηφάνια, ούτε με το Ονειρο, ούτε με την Κατάκτηση, παρά μόνο επιμένουν να κάνουν... Αντίσταση, έτσι όμως όπως την εκλαμβάνουν οι “διαταραγμένες” αντιλήψεις τους.
Τεράστιο θέμα, θα μου πείτε. Ναι, είναι. Και επειδή ζούμε σε μια χώρα που δεν μπορεί και δεν θέλει να βάλει φραγμό σε επικίνδυνους διοικητικούς ηγέτες και οπαδούς, που δεν μπορεί και δεν θέλει να προστατεύσει τον αθλητισμό από τους χούλιγκανς με και χωρίς γραβάτα, πιστεύω ότι είναι μάταιο να υποδεικνύουμε στην (εκάστοτε) άβουλη, ανάλγητη και υποκριτική πολιτεία τις αυτονόητες λύσεις. Αυτές, δηλαδή, που εφάρμοσαν με επιτυχία άλλες χώρες, σεβόμενες τον εαυτό τους και την ασήμαντη, μπροστά στην ελληνική, ιστορία τους. Το έχω πάρει, δυστυχώς, απόφαση και μακάρι να διαψευστώ το συντομότερο δυνατό: Κανείς πρωθυπουργός και καμία κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν θα έχει ποτέ το θάρρος να επιχειρήσει τη γενναία τομή.
Άρα, περιορίζομαι σε μια ευχή και μια ελπίδα. Ευχή, να αποφασίσουν να ασχοληθούν κάποια στιγμή με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα με τα ομαδικά αθλήματα παράγοντες εύρωστοι όχι μόνο οικονομικά αλλά και πνευματικά. Ελπίδα, ότι θα νιώσουν επιτέλους λίγο... κανονικοί άνθρωποι αυτοί που μετά μανίας μαχαιρώνονται μεταξύ τους, κάνοντας... Αντίσταση με επιθέσεις στους εχθρούς που γεννά και ανατρέφει η αρρωστημένη φαντασία τους.
Δεν το χωράει ο νους μου ότι δεν έχουν παραδειγματιστεί ακόμη από τις δολοφονίες του Νάσου, του Άλκη και άλλες, παλιότερες, που σίγουρα έχουν πληροφορηθεί. Δεν μπορώ να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν να μην έχει γι' αυτούς την παραμικρή σημασία η ζωή των άλλων...
