Ας
αρχίσουμε με τον καθημερινό νταλκά των
ανθρώπων με τους οποίους, λόγω ρεπορτάζ,
ο γράφων κυρίως συνδιαλέγεται, τον
νταλκά των οπαδών του ΠΑΟΚ: Από τότε που
η ομάδα τους άρχισε να βγάζει στην
βιτρίνα της τα καλύτερα από τα ταλέντα
της Ακαδημίας, η επιθυμία τους ήταν όλοι
αυτοί οι χαρισματικοί παίκτες να
μπορούσαν να παίζουν ταυτόχρονα στον
Δικέφαλο...
Γιαννούλης,
Τζόλης, Πέλκας είχαν αγωνιστεί μαζί,
άγγιξαν τον μεγάλο «ασπρόμαυρο» πόθο
των ομίλων του Champions League
αλλά από συγκυρίες (θυμηθείτε το αυτογκόλ
του Μιχαηλίδη με την Κράσνονταρ) και
λάθη (πώληση Ακπομ πριν τα παιχνίδια με
την ρωσική ομάδα) δεν κατάφεραν να τον
κάνουν πραγματικότητα.
Όταν
εκείνοι πήραν μεταγραφή, στην Νόριτς
(οι δύο πρώτοι) και στην Φενέρμπαχτσε (ο
τρίτος), μετά από μικρή παύση, έδωσαν
σκυτάλη σε Κουλιεράκη και Κωνσταντέλια.
Οι δύο σπουδαίοι… μικροί του ΠΑΟΚ
ανδρώθηκαν με διαδικασίες
fast track και μέσα σε δύο χρόνια οδήγησαν
την ομάδα τους στην κατάκτηση του τίτλου.
Ο πρώτος πουλήθηκε στην Βόλφσμπουργκ,
ο δεύτερος έμεινε στον ΠΑΟΚ αν και υπήρξε
μεγάλη… πίεση από Σάλτσμπουργκ και
Μπενφίκα για να τον αποκτήσουν.
Ο
κόσμος του Δικεφάλου πάντα έλεγε «τι
ωραία θα ήταν μαζί με τον Ντέλια, να είχε
μείνει και ο Κουλιεράκης, να είχαμε μαζί
τους τον Τζόλη, τον Γιαννούλη και τον
Πέλκα από την… παλιά φουρνιά των
«ΠΑΟΚτσήδων» παικτών (και φυσικά να μην
πήγαινε και ο Τζίμας στην Νυρεμβέργη,
που πλέον όλοι σκέφτονται πότε θα περάσει
ο καιρός να πάει στην Αγγλία και να
προωθηθεί και στην εθνική Ανδρών).
Τελικά
είδε το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα
χθες στην Εθνική, με τους τέσσερις να
είναι βασικοί και τον Πέλκα να έρχεται
από τον πάγκο. Την… ασπρόμαυρη εθνική
σκέψη ήρθε να ενισχύσει και η παρουσία
του Καρέτσα που όσο ορμητικά μπαίνει
στους αγώνες της Εθνικής, άλλο τόσο ορμητικά
δηλώνει δημόσια με κάθε τρόπο (χθες
κρατώντας στο φινάλε του ματς μία φανέλα
ΠΑΟΚ) την αγάπη του για τον Δικέφαλο.
Ουσιαστικά ο αγώνας με την Σκωτία ήταν
μία δίωρη… ονείρωξη για τους οπαδούς
των «ασπρόμαυρων» που θα επαναλαμβάνεται
συχνά από εδώ και στο εξής, αλλά δεν
μπορεί να σβήσει τον νταλκά: «γιατί όλοι
αυτοί να μην παίξουν για ένα διάστημα
μαζί στον ΠΑΟΚ».
Ενδεκάδα
με μ.ο. ηλικίας 22,7 έτη που όλοι ξέρουν
μπάλα, τι άλλο να ζητήσεις;
Πάμε
και στη εμφάνιση της Εθνικής, αυτή
καθαυτή, χθες. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πήρε
μία τολμηρή, αλλά για όσους έβλεπαν
χωρίς παρωπίδες τα παιχνίδια του
αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και
είχαν εικόνα για τους παίκτες ατομικά,
επιβεβλημένη απόφαση: έριξε μέσα τη νέα
φουρνιά που σφύζει από ταλέντο και αυτή
τον δικαίωσε με το εμφατικό 0-3 που μας φέρνει στην πρώτη κατηγορία του Nations League. Ειδικά η απόφασή του να
παίξει στο κέντρο με Μουζακίτη-Ζαφείρη
και μαζί τους Κωνσταντέλια-Καρέτσα στη
μεσοεπιθετική γραμμή, αποτελεί την
απόλυτη δικαίωσή του: Οι δύο πρώτοι
έτρεχαν ακατάπαυστα, έκαναν επιθετικά
μαρκαρίσματα και ήταν αλάνθαστοι στις
πάσες τους, οι δύο τελευταίοι μαζί με
την σταθερά πλέον Τζόλη που σφράγισε
τη μεγάλη νίκη, συνέθεσαν μία απίστευτη
τριάδα για την οποία θα επανέλθω λίγο
παρακάτω. Όπως έγραψε και ένας από τους
φίλους της Εθνικής στο Χ
(twitter): «μία Εθνική που όλοι γνωρίζουν
μπάλα» και δεν έχει άδικο. Ποτέ άλλοτε,
ίσως ούτε στην εποχή της χρυσής ομάδας
του 2004, δεν υπήρξε μία φουρνιά παικτών
που όλοι τους να είναι αρκετά πάνω από
το μέσο όρο σε όλα τα βασικά στοιχεία
του παιχνιδιού. Ακόμη και στη δύναμη
στις μονομαχίες ή τις απόπειρες των
Σκωτσέζων να σηκώσουν την μπάλα ψηλά,
οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς ανταποκρίνονταν
άριστα, ενώ τις λίγες φορές που κατάφεραν
να διασπάσουν τον κλοιό, ο Τζολάκης
φρόντιζε να είναι εκεί και να θυμίζει
ότι έχει πλέον ανδρωθεί σε απόλυτο βαθμό
μετά τις εμφανίσεις του πέρυσι που
βοήθησαν τον Ολυμπιακό να κατακτήσει
το Conference League. Το φοβερό
είναι ότι αυτή η φουρνιά έχει τουλάχιστον
μία δεκαετία μπροστά της. Ο ηλικιακός
μέσος όρος της ενδεκάδας ήταν 22,7 έτη
και φανταστείτε σε αυτήν, στο όχι πολύ
μακρινό μέλλον, να μπει ο Τζίμας ή ο
Κωστούλας (ή και οι δύο μαζί).
Μήπως
μετά το προπονητικό πρέπει και οι
πρόεδροι των μεγάλων ομάδων να βάλουν
πλάτη γι’ αυτή την Εθνική;
Προς
αποφυγή παρεξηγήσεων, προφανώς δεν
έχουμε αποκτήσει αχτύπητη υπερομάδα και
ενδεχομένως να χάσουμε αν παίξουμε με
Εθνικές όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η
Γερμανία κ.ο.κ. Ωστόσο, χθες στο «Χάμπτεν
Παρκ», κόντρα στην Σκωτία, αποδείχθηκε
ότι έχουμε ανέβει επίπεδο με μία ομάδα
που για πρώτη φορά οι παίκτες της έπαιζαν
όλοι μαζί. Είναι μία ομάδα που αξίζει
να στηριχθεί με κάθε τρόπο, όπως για
παράδειγμα συμβαίνει με την κίνηση από
πλευράς της νέας διοίκησης της ΕΠΟ, να
αποκτηθεί ως ιδιόκτητο το προπονητικό
κέντρο της Παιανίας.
Κάνω
μία φωναχτή σκέψη, λέγοντας: Μήπως οι
πρόεδροι των μεγάλων ομάδων πρέπει να
συμφωνήσουν στο να υπάρχουν υποχρεωτικά
3, 4 Έλληνες στην ενδεκάδα στα ματς
πρωταθλήματος για να ενισχυθεί το
ελληνικό στοιχείο και η προσπάθεια του
αντιπροσωπευτικού συγκροτήματός μας; Μόνο χαμένες δεν θα βγουν και οι ομάδες τους αν κρίνουμε από την εξέλιξη των Τζολάκη-Μουζακίτη-Κωστούλα στον Ολυμπιακό, των Κωνσταντέλια-Κουλιεράκη στον ΠΑΟΚ και των Ιωαννίδη-Βαγιαννίδη στον Παναθηναϊκό.
Ο
Ντέλιας που όταν είναι καλά κάνει την
διαφορά
Στο
κλείσιμο αυτού του άρθρου θα ήθελα να
εστιάσω στην χθεσινή εμφάνιση του
Κωνσταντέλια, με τις δύο ασίστ (η μία σε
φάση που προηγήθηκε δικό του κλέψιμο)
και το όμορφο γκολ που σημείωσε ανοίγοντας
τον δρόμο προς τη νίκη: Εδειξε ότι μπορεί
να γίνει το βαρόμετρο της Εθνικής. Χθες
ήταν καλά και από πλευράς δυνάμεων και
από πνευματική συγκέντρωση και εμπνεύσεις
και όλοι μας απολαύσαμε την μοναδική
ποιότητα που διαθέτει. Βαρόμετρο ήταν
και πέρυσι στα πλέι οφ και οι δικές του
ξεχωριστές πινελιές-σαν ένας ζωγράφος
επί τω έργω-στα ντέρμπι ήταν που σφράγισαν
τον τίτλο για τον ΠΑΟΚ. Ο Γιοβάνοβιτς
τον τοποθέτησε στον άξονα, στον χώρο
πίσω από τον Παυλίδη, του έδωσε την δυνατότητα να
δράσει και όταν πέτυχε το 1-0 με άψογο
τελείωμα ανέβηκε κατακόρυφα και η
ψυχολογία του με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν
το δεύτερο και ειδικά το τρίτο γκολ που
πέτυχε ο Τζόλης από την δική του, μοναδικής
ποιότητας, ασίστ. Εχω την αίσθηση ότι ο
Ντέλιας είναι ο πλέον ευνοημένος της
ένταξης του σούπερ, θρασύ μπουκαδόρου, Καρέτσα στο
αντιπροσωπευτικό συγκρότημά μας γιατί
του έβαλε την πρόκληση να δείχνει και
εκείνος όπως ο πιτσιρικάς από το Βέλγιο
την ποιότητά του, όποτε μπορεί, και τελικά
«κούμπωσε» άριστα μαζί του.
Μακάρι
αυτό που συνέβη χθες να είναι προμήνυμα
για τα πλέι οφ και τις εμφανίσεις του με τον ΠΑΟΚ και θα πρέπει να επιβραβευτεί το ταλέντο
του από όλες τις απόψεις: Ίσως ένα νέο
συμβόλαιο τώρα να ήταν η ιδανική νέα
ώθηση στον «Ντέλια».
