Τι τα θες... τι τα γυρεύεις, σκέφτηκε - και με το δίκιο του μέχρις ενός σημείου – ο νέος αρχιδιαιτητής, διαπιστώνοντας σύντομα ότι εδώ δεν είναι Αγγλία και πως κάπως αλλιώς έχουν τα πράγματα. Έτσι, στα πολύ γρήγορα και μετά από το «ξεφωνητό» που δέχθηκε, τα μάζεψε και προσγειώθηκε – άγαρμπα είναι η αλήθεια – εκεί που του υπέδειξαν με τον γνωστό τρόπο, οι έχοντες και κατέχοντες επί μονίμου βάσεως τα πάντα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ξεκίνησε με φόρα, εντυπωσιάζοντας με τις πρώτες θαρραλέες παρεμβάσεις του, προκαλώντας δικαιολογημένη ικανοποίηση και αισιοδοξία. Με τις πρώτες κουβέντες και τις πρώτες πράξεις του προσπάθησε να δείξει ότι «το έχει» και ότι θα μπορέσει να βάλει μια τάξη και μια σειρά στο... μπου...λο της ΚΕΔ.
Δυστυχώς όμως σε σύντομο χρονικό διάστημα ο αυστηρός και αποφασισμένος Εγγλέζος μεταλλάχθηκε σε μια φοβισμένη και ελεγχόμενη θεσμική καρικατούρα. Απόλυτα ευθυγραμμισμένη με εκείνους που πρώτοι αντέδρασαν, εξαπολύοντας σε βάρος του ένα μεθοδευμένο σκληρό μπούλινγκ, γιατί τα όσα υποσχέθηκε ενοχλούσαν προφανώς και αμφισβητούσαν το πάνω χέρι που είχαν στον χώρο.
Οι συγκεκριμένοι με τον πανίσχυρο προπαγανδιστικό μηχανισμό που διαθέτουν, ελέγχοντας το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, επιδόθηκαν σε αλεπάλληλες επιθέσεις σε βάρος του, οι οποίες είχαν σαν συνέπεια να καταθορυβηθεί και να υποχρεωθεί – όπως τουλάχιστον αποδείχθηκε – να κάνει μία μεγαλόπρεπη κωλοτούμπα. Φιλώντας το χέρι του χαλίφη, εξασφάλισε την ησυχία του και άφησε στο περιθώριο τους φιλόδοξους σχεδιασμούς του. Το λιμάνι λοιπόν δεν δυσκολεύτηκε να μετατρέψει τον σκληρό Κλάτενμπεργκ σε... «κότα».
Η «διολίσθηση» υποβοηθήθηκε σίγουρα και από τον τοποτηρητή του λιμανιού στην ΚΕΔ, ανεκδιήγητο Τριτσώνη. Θα λέγαμε πως η εντυπωσιακή μετάλλαξη αποτυπώθηκε ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά και αποκαλυπτικά στην τελευταία παράσταση που έδωσε ο Εγγλέζος, με την καθιερωμένη κριτική για τους διαιτητές της τελευταίας αγωνιστικής.
Η θέση που κράτησε στην κραυγαλέα περίπτωση του σκανδάλου στο οποίο πρωταγωνιστές υπήρξαν ο Φωτιάς και ο Κουμπαράκης και η αντίστοιχη με τη ένοχη σιωπή του, στην καταγγελία του Βόλου για το μπούλινγκ που υπέστη στο ημίχρονο του αγώνα του Φαλήρου, με συνέπεια ο κατατρομαγμένος διαιτητής στην επανάληψη να κατακρεουργήσει τους φιλοξενούμενους, είναι ενδεικτικές και αποδεικτικές της εντυπωσιακής κυβίστησης και μια σχέσης αγαστής συνεργασίας, πιθανότατα και εξάρτησης. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ξεχάστε το τι υποσχέθηκε ο Κλάτενμπεργκ και συντονιστείτε σε όσα μέχρι τώρα είστε συνηθισμένοι να βλέπετε στον χώρο.
ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΟΥΛΑ
Διαβάζοντας την τελευταία ανακοίνωση του κ. Κούγια με την οποία απαντά στον Κυριάκο Κυριάκο έκανα το σταυρό μου. Σε κάποιο σημείο λέει περίπου ότι αγωνιά πότε θα έρθει ο Σαββίδης στην Ελλάδα για να τον ενημερώσει ποιο είναι το επίπεδο των διοικούντων την ΠΑΕ του ΠΑΟΚ. Κι έκανα το σταυρό μου για τον εξής απλό λόγο. Είναι δυνατόν να πιστεύει ο κ. Κούγιας ότι μπορεί να ικανοποιηθεί μια τέτοια προσδοκία; Ελπίζει ο κ. Κούγιας πως ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ δεν γνωρίζει τα όσα σε βάρος και του ΠΑΟΚ αλλά και του ιδίου με αλλεπάλληλες δηλώσεις του και ανακοινώσεις του διακινεί στα ΜΜΕ; Περιμένει να τον δεχθεί ο άνθρωπος τον οποίο αποκαλεί «πιστολά» και «Ρώσο» και του έχει φορτώσει τις ενοχές της πολυιδιοκτησίας να είναι τόσο μα τόσο μεγαλόθυμος, ώστε να ανοίξει την αγκαλιά του και να κατανοήσει τον καημό του; Είναι τόσο αφελής ο Ιβάν; Εκτός εάν συμβαίνει κάτι που ασφαλώς το απορρίπτουμε ακόμη και σαν υποψία. Ότι δηλαδή δεν είναι πλήρως ενήμερος ο ηγέτης του ΠΑΟΚ για τις θέσεις και τις συμπεριφορές του ιδιοκτήτη της ΑΕΛ, τόσο απέναντι του όσο και απέναντι στον ΠΑΟΚ.
