Ο Γιόακιμ Μέλε αποχαιρέτησε την Αταλάντα μετά από τρία χρόνια και πλέον αγωνίζεται για λογαριασμό της Βόλφσμπουργκ, με τον διεθνή Δανό να αποκαλύπτει τον τρόπο που διαχειριζόταν ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι τους ποδοσφαιριστές του.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε ο Μελέ κατά την παρουσίασή του από τον γερμανικό σύλλογο δήλωσε: «Χρειαζόμουν μια νέα πρόκληση αυτή τη στιγμή στην καριέρα μου. Μια ομάδα στην οποία μπορώ να έχω διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχα στην Αταλάντα, όπου πάντα κινδυνεύεις να είσαι στον πάγκο. Στη Βόλφσμπουργκ νιώθεις περισσότερο σαν να είσαι μέρος μιας ομάδας και υπάρχει περισσότερη ενότητα και καλό χιούμορ στα αποδυτήρια. Είναι αυτό που έψαχνα εδώ και καιρό. Είμαι χαρούμενος που έφτασα σε μια ομάδα όπου νιώθεις ότι όλα είναι υπό έλεγχο».
Και πρόσθεσε: «Στην Αταλάντα πάντα προπονούμασταν βράδυ. Ήταν απόφαση του προπονητή και πραγματικά δεν υπήρχε ελευθερία. Ακόμα κι αν ζούσες σε ένα ωραίο μέρος και ο καιρός ήταν καλός, δεν είχες χρόνο να το απολαύσεις, γιατί περνούσαμε τόσες μέρες και ώρες στο αθλητικό κέντρο.
Είναι σχεδόν η δικτατορική προσέγγιση του Γκασπερίνι, κάναμε διπλή προπόνηση, έπρεπε να κοιμηθούμε στις εγκαταστάσεις το βράδυ, δεν μας επέτρεπε να πάμε σπίτι τότε.
Η διαχείρισή του ήταν βασισμένη στον φόβο. Μπορείς να το πεις κακή διαχείριση ή οτιδήποτε άλλο, δεν ξέρω.
Τουλάχιστον προετοίμασα τον εαυτό μου για τις μετέπειτα εμπειρίες της καριέρας μου».
Με τον Γκασπερίνι δεν νιώθεις άνθρωπος, νιώθεις ένας αριθμός. Δεν έχεις σχέση με τον προπονητή. Μπορεί να γκρινιάζει διαρκώς για περίεργα πράγματα. Για παράδειγμα, ο Χοϊλουντ και εγώ πηγαίναμε μαζί στην προπόνηση. Αλλά δεν ήθελε να οδηγούμε μαζί.
Γιατί έτσι θα μπορούσαμε να καθίσουμε, να συζητήσουμε μαζί στο δρόμο για την προπόνηση, να διασκεδάσουμε. Δεν το ήθελε και γι' αυτό με επέπληττε. Παρόλο που ο σύλλογος μου είπε ότι μπορούσα να πάρω τον Ράσμους μαζί μου στην προπόνηση, γιατί δεν του παρείχαν οδηγό. Δεν ξέρω αν αυτό είναι χαρακτηριστικό των Ιταλών, αλλά είναι απλώς μερικά πράγματα που σε θυμώνουν και σε κουράζουν μακροπρόθεσμα».
