Αγαπητή Metrosport
Όσο κυλούσε το χθεσινό ματς στο 0-0, δύο πράγματα ευχόμουν. Η να βρουν τρόπο να σουτάρουν με αξιώσεις οι παίκτες του ΠΑΟΚ, ή να σκοράρει... η ΑΕΚ. Εάν σούταραν οι του ΠΑΟΚ ήμουν σίγουρος ότι ο Τσιντώντας θα νικηθεί. Όπως ήμουν σίγουρος και ότι αν προηγηθεί η ΑΕΚ θα ξυπνήσουν επιτέλους οι παίκτες του ΠΑΟΚ και θα υποχρεωθούν να παίξουν επιθετικά. Έτσι κι αλλιώς, ακόμη και με το σκορ στο 1-0, αρκούσε η ισοφάριση για να προκριθεί ο ΠΑΟΚ.
Συνέβη το δεύτερο. Προηγήθηκε η ΑΕΚ, Λουτσέσκου και παίκτες εγκατέλειψαν τη συντηρητική τακτική, ο ΠΑΟΚ πίεσε ασφυκτικά και, έστω και στις καθυστερήσεις, συνέβη και το πρώτο. Δύο σουτ βρήκαν εστία και στα δύο ο Τσιντώντας μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του...
Στο ρεζουμέ: Στις επιτυχίες όλοι δικαιούνται το χειροκρότημα και, φυσικά, το έχουν όλοι ανεξαίρετα οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Όμως, ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή η μεγαλειώδης πρόκριση οφείλεται κυρίως στον γίγαντα που λέγεται Γιάσμιν Κούρτιτς; Νομίζω κανείς...
Στο πρώτο ημίχρονο το μόνο που συνέβη ήταν το γκολ που πέτυχε ο Μήτογλου, αλλά, ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ, δεν “μέτρησε” γιατί ο σκόρερ συνελήφθη σε θέση οφ σάιντ για λίγα χιλιοστά, όπως είχε γίνει και με τον Τσούμπερ στην Τούμπα. Και στην περίπτωση αυτή ο ΠΑΟΚ στάθηκε τυχερός, γιατί θα βρισκόταν πίσω στο σκορ, στην κυριολεξία στα καλά καθούμενα, στη δεύτερη μόλις επιθετική προσπάθεια της ΑΕΚ στο παιχνίδι.
Το ζήτημα ήταν, ωστόσο, ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, μολονότι διατήρησαν την υπεροχή στην κατοχή της μπάλας, ήταν ανούσιοι και δεν κατάφεραν ούτε υποψία ευκαιρίας να δημιουργήσουν. Ουσιαστικά, τέλειωσαν το πρώτο ημίχρονο χωρίς τελική, αφήνοντας τον Τσιντώντα σε ρόλο θεατή.
Η ΑΕΚ ήταν πιο ζωντανή, προσπάθησε να “χτυπήσει” στην κόντρα και μπορεί να μην έχασε άλλη μεγάλη ευκαιρία, αλλά ανησύχησε σε δυο-τρεις περιπτώσεις τον Πασχαλάκη.
Γενικά, ο ΠΑΟΚ τα πήγε καλά μεσοαμυντικά, με πολλά τρεξίματα και ασφυκτικό πρέσινγκ, ήταν όμως πολύ “χλωμός” μεσοεπιθετικά. Ίσως γιατί δεν έδωσε περισσότερο χώρο στην ΑΕΚ, ώστε να επιχειρήσει να επωφεληθεί αυτός με αντεπιθέσεις. Ο Άκπομ έμοιαζε με καλαμιά στον κάμπο, ο Ζίβκοβιτς, με δύο πάντα παίκτες πάνω του, έμεινε εκτός αγώνα και ο Μπίσεσβαρ, αν και οι περισσότερες επιθετικές προσπάθειες πέρασαν από τα δικά του πόδια, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει απειλητικός για την ΑΕΚ με ένα σουτ, ή με κάποια ωραία μεταβίβασή του.
Τα ίδια και χειρότερα είχαμε στο δεύτερο ημίχρονο, σε ένα ματς κάκιστο, το οποίο μέχρι το 82' είχε να παρουσιάσει από δύο τελικές για κάθε ομάδα. Στο γκολ της ΑΕΚ που δεν “μέτρησε” ήταν πεντακάθαρα οφ σάιντ ο Αραούχο, ενώ ο Ζίβκοβιτς έστειλε με σουτ την μπάλα στην αγκαλιά του Τσιτώντα, ο οποίος απέκρουσε σωτήρια ένα ωραίο φάουλ του Κούρτιτς, αν και η μπάλα χτύπησε στο κεφάλι του Αραούχο και άλλαξε πορεία.
Μετά το 82', όμως, το ανιαρό παιχνίδι έγινε συναρπαστικό. Ο Σίντκλει και ο Αουγκούστο... ακόμη κάθονται και βλέπουν τον Γκαρσία, ο οποίος έστρωσε στον Σιμόες που πέτυχε το 1-0 για την ΑΕΚ. Έμεναν επτά λεπτά και τίποτε δεν έδειχνε ότι ο ακίνδυνος μέχρι τότε ΠΑΟΚ θα μπορέσει να αντιδράσει. Κι όμως. Ήρθε η στιγμή που “μίλησε” με ένα ακόμη γκολ αριστούργημα ο Κούρτιτς. Αυτό το γκολ όσες φορές κι αν το δει κανείς, δεν το χορταίνει Ήταν το 95', αλλά στο 97' φρόντισε να βάλει το κερασάκι στην τούρτα ο Μιτρίτσα, με ένα ακόμη πολύ ωραίο γκολ.
Απίστευτη πρόκριση, με απίστευτο τρόπο. Ο ΠΑΟΚ πέρασε με νίκη από το ΟΑΚΑ, πάει στους ημιτελικούς και στη συνέχεια του Πρωταθλήματος με ακόμη καλύτερο ηθικό και βουτάει την ΑΕΚ ακόμη πιο βαθιά στα προβλήματα και την εσωστρέφειά της...
ΥΓ. Μετά τη χθεσινή “αυτοκτονία” του Παναιτωλικού, που... πρόλαβε να δεχτεί το δεύτερο γκολ ελάχιστα λεπτά μετά την ισοφάριση με τον Καρέλη, για να παίξει στην παράταση με 10 παίκτες και να αποκλειστεί, οι ημιτελικοί ΠΑΟΚ- Ολυμπιακός θα αποτελέσουν όντως, όπως λέγαμε, ένα πρώιμο διπλό τελικό. Ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ να παίξει και σε έναν πιο εύκολο αληθινό τελικό και, φυσικά, να προσθέσει ένα ακόμη τρόπαιο στη συλλογή του.
