Με τις εμμονές του πέταξε έξι βαθμούς στα σκουπίδια

Πριν καλά – καλά ξεκινήσει η χρονιά, ο Αμπέλ Φερέιρα με τον ίδιο επιπόλαιο τρόπο, χρεώνεται – όχι άδικα - την ευθύνη για την απώλεια 6 υπερπολύτιμων βαθμών του ΠΑΟΚ. Μια ευθύνη που όφειλε να αναλάβει και ποτέ δεν ανέλαβε, επικαλούμενος φτηνά και πρόχειρα άλλοθι. 

Εκ προϊμίου ξεκαθαρίζω ότι το σημερινό σχόλιο δεν έχει την παραμικρή πρόθεση κακόβουλης κριτικής, πολύ περισσότερο και προσωπικής επίθεσης, από τη στιγμή που δεν ήταν λίγες οι φορές στις οποίες υποστηρίξαμε τον Αμπέλ στα πολύ δύσκολα, εξισορροπώντας επιεικώς την εργατικότητα του με τις ποδοσφαιρικές του γκάφες. Με τα μεγάλα λάθη που διέπραξε στην περσινή χρονιά και που συνεχίζει δυστυχώς να τα κάνει. Ήδη με το καλημέρα «υποθήκευσε» επικίνδυνα και το νέο πρωτάθλημα. Δεν θα επιχειρήσω να γυρίσω στο τι συνέβη πέρυσι για να τεκμηριώσω την άποψη που καταθέτω σήμερα, αναφερόμενος σε συγκεκριμένες εμμονές που είχε και περιέργως τις διατηρεί ακόμη. Δεν θέλω να σας κουράσω και για αυτό το λόγο περιορίζομαι στα πρώτα παιχνίδια της νέας αγωνιστικής περιόδου με μικρομεσαίες, ή αδύναμες ομάδες. Με τελευταία και χαρακτηριστική την περίπτωση του ΟΑΚΑ απέναντι στην μισοδιαλυμένη ΑΕΚ. 

Η διαχείριση των περισσότερων (αν όχι όλων) ακόμη και για τους ποδοσφαιρικά αναλφάβητους υπήρξε παιδαριώδης, αντιποδοσφαιρική και αδιαμφισβήτητα αυτοκαταστοφική. Ο Αμπέλ αξίζει να σημειωθεί ότι βρίσκεται αρκετό χρόνο στον ΠΑΟΚ και ως εκ τούτου δόθηκε η ευκαιρία σε όλους να σχηματίσουν μια πρώτη άποψη για αυτόν. Μία από τις επικρατέστερες είναι ότι διακρίνεται για την εργατικότητα του, για την αδυναμία του να κοουτσάρει σωστά και να δώσει βοήθειες στην ομάδα του από τον πάγκο. Μια δεύτερη μιλάει για έναν ιδιαίτερα εμμονικό τύπο που εκδηλώνει συμπάθειες και αντιπάθειες οι οποίες «αποτυπώνονται» δυστυχώς στη δουλειά του. Διάβασα χθες σε ένα σχόλιο συναδέλφου το εξής χαρακτηριστικό: «Τον Αμπέλ Φερέιρα τον κυνηγάει το φάντασμα της ομάδας του νταμπλ. Για αυτό κινείται κατ΄ αυτόν τον τρόπο». Στάθηκα για λίγο στην επισήμανση με τη σκέψη εκείνη τη στιγμή, ότι αυτή τη μεγάλη ομάδα του νταμπλ κάποιοι προφανώς την θεωρούν εμπόδιο στα σχέδια τους ή ακόμη και ότι την μισούν. Ως εκ τούτου τους ενοχλούσε η λάμψη της και κάτι θα έπρεπε να γίνει για να την απαξιώσουν και για να την θέσουν στο περιθώριο. Προφανώς μέσα στους σχεδιασμούς προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, να ήταν οι αλλοπρόσαλες εκκαθαρίσεις που έγιναν και έθεσαν στο περιθώριο σχεδόν όλες τις προσωπικότητες της, αρχής γεννομένης από τον αρχηγό της. 

Στην προσπάθεια αυτή υπήρξαν βέβαια και κάποιες κωμικές υπαναχωρήσεις (περιπτώσεις Μάτος και Μαουρίσιο) οι οποίες εξέθεσαν τους εμπνευστές και πρωταγωνιστές των εκκαθαρίσεων. Οι υπαναχωρήσεις βέβαια προέκυψαν διότι η καραμέλα της νέας ομάδας που εξαγγέλθηκε είχε σχεδόν λιώσει, με τον κόσμο να αντιλαμβάνεται ότι όχι μόνο νέα ομάδα δεν μπορούσε να γίνει κάτω από αυτές τις συνθήκες, αλλά ούτε στοιχειωδώς να στελεχωθεί αξιοπρεπώς. Οι ΠΑΟΚτσήδες πολύ γρήγορα κατάλαβαν ότι η ομάδα του νταμπλ που θα μπορούσε με δύο - τρεις προσθήκες να διατηρηθεί στο ύψος και στο επίπεδο της, απαξιώθηκε και διαλύθηκε για προφανείς λόγους. Μέσα λοιπόν σε αυτή τη γενικευμένη σύγχυση, με τον ανύπαρκτο μεταγραφικό σχεδιασμό και την λαθεμένη διαχείριση του ρόστερ, ήρθαν τα πρώτα απαισιόδοξα μηνύματα. 

Οι νέες μεταγραφές δεν αντικατέστησαν τις μαζικές «περήφανες» (κοψοχρονιάς) πωλήσεις. Ανάμεσα τους βέβαια υπάρχουν δύο – τρεις αξιόλογοι και μερικοί δευτεροκλασάτοι. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς, είχαν την ατυχία να υποστούν μια απαράδεκτη δοκιμασία. Χρησιμοποιήθηκαν άκαιρα και ανέτοιμοι, με συνέπεια δίχως λόγο να εκτεθούν ως ένα σημείο και ο ΠΑΟΚ να πληρώσει πολύ ακριβά την εμμονή προφανώς του «διδύμου» (κόουτς και τεχνικού διευθυντή) να επιδείξει βιαστικά την «πραμάτια» του, που έφερε τόσο άτσαλα και τόσο καθυστερημένα για να δικαιολογηθεί. 

Δυστυχώς έτσι έχει η κατάσταση σε γενικές γραμμές σήμερα. Το τι θα ακολουθήσει είναι άγνωστο. Ευχής έργο θα ήταν όμως κάποιοι να αλλάξουν νοοτροπίες και συμπεριφορές. Ιδιαίτερα ο κόουτς ο οποίος παρέμεινε στο τιμόνι του ΠΑΟΚ παρά το γεγονός ότι το 75% του ΠΑΟΚτσήδικου λαού ήθελε την απομάκρυνση του, μετά την πρώτη αποτυχημένη χρονιά. Του δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία να επανορθώσει και να αποδείξει ότι ήταν άξιος της εμπιστοσύνης εκείνου του 25% τουλάχιστον, που ζητούσε με το δικό του σκεπτικό βέβαια την παραμονή του. Χωρίς πειραματισμούς και εμμονές την Πέμπτη στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι, η ομάδα με σωστή καθοδήγηση να ξεκινήσει με το δεξί τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.
ΥΓ: Οι ΠΑΟΚτσήδες «της διασποράς» κάνουν θαύματα. Ο Πέλκας με το καλημέρα γκολ στην Τουρκία. Ο Ουάρντα εντυπωσιακή εμφάνιση και πρωταγωνιστικός ρόλος σε μια μεγάλη ανατροπή. Όσο για τον Πέλκα, φίλος της στήλης μου έγραψε: «Διάβασα ότι τον παραχώρησαν γιατί του χρόνου θα έφευγε έτσι κι αλλιώς. Τον πούλησαν με το ευτελές ποσό του 1,6 εκατομμύρια ευρώ τη στιγμή που την προηγούμενη χρονιά η ίδια ομάδα προσέφερε 6 εκατομμύρια ευρώ. Στο σκεπτικό τους που τον έδωσαν γιατί θα έφευγε του χρόνου τζάμπα, η ερώτηση που έχω να τους υποβάλλω είναι η εξής: Οταν με τον Πέλκα συμφώνησαν την ανανέωση του συμβολαίου του αυξάνοντας τις αποδοχές του, γιατί δεν φρόντισαν να επεκτείνουν και τον χρόνο της παραμονής του; Απλά πράγματα». Οσο για την απάντηση στο φίλο αναγνώστη νομίζω ότι δεν θα την πάρει ποτέ.