Ζίβκοβιτς, Τάισον, Κωνσταντέλιας, Κουλιεράκης, Μπάμπα, Κοτάρσκι, Ντεσπόντοφ, Μεϊτέ, Κετζιόρα, Σβαμπ, Μπράντον, Σάστρε. 12 παίκτες, σίγουρα οι πιο επιδραστικοί στην προσπάθεια του ΠΑΟΚ να κατακτήσει το Πρωτάθλημα. Μπορούμε να προσθέσουμε και Οζντόεφ, Μουργκ, Μιχαηλίδη, για να φτάσουμε στους 15. Σε συμμετοχές θα μπορούσαν να είναι και οι Σαμάτα, Εκόνγκ, Οτο, αλλά τίποτε δεν έχει να θυμάται κανείς από τη δική τους προσφορά και αφήνω έξω τον Βιειρίνια που δεν χρειάζεται να μετρήσουμε χρόνους συμμετοχής, γκολ, ασίστ και τα υπόλοιπα, αφού α πριόρι δεχόμαστε ότι ήταν πολύτιμη η παρουσία του.
Με σεβασμό στην προσφορά και των 12 πρώτων που ανέφερα, προφανώς πρέπει να αναζητήσουμε τον MVP του ΠΑΟΚ στο Πρωτάθλημα μεταξύ των επιθετικών. Οταν μια ομάδα έχει την καλύτερη επίθεση με 87 γκολ σε 36 ματς, από τα οποία τα οκτώ ήταν τα ντέρμπι στα πλέι οφ, αξίζει σεβασμός στην άμυνά της, η οποία ήταν επίσης η καλύτερη στο Πρωτάθλημα, έστω με μικρή διαφορά, αλλά η ανάδειξη του κορυφαίου και πιο επιδραστικού παίκτη δεν μπορεί να γίνει ούτε από τους αμυντικούς, ούτε από τους κλασικούς χαφ. Οπότε, αυτόματα, πάμε σε τρεις παίκτες: Ζίβκοβιτς, Τάισον, Κωνσταντέλιας. Αυτοί είναι, άλλωστε, οι τρεις που προηγούνται καθαρά στην ψηφοφορία μεταξύ των οπαδών του ΠΑΟΚ που άνοιξε η ΠΑΕ. Και, μέχρι στιγμής, πρώτος είναι ο Τάισον, δεύτερος ο Ζίβκοβιτς και τρίτος ο Κωνσταντέλιας.
Σύμφωνα με τη δική μου άποψη, ΜVP του ΠΑΟΚ είναι… υποχρεωτικά ο Αντρια Ζίβκοβιτς. Λατρεύω “Ντέλια”, όπως όλοι, θαυμάζω Τάισον, όπως όλοι, αλλά νομίζω ότι ο Σέρβος δικαιούται κατά τι περισσότερο αυτόν τον τίτλο. Ο λόγος είναι απλός. Από τη μία πλευρά, είναι ο παίκτης που είχε συμμετοχή σε περισσότερα γκολ, είτε πετυχαίνοντας τα, είτε σερβίροντάς τα και από την άλλη είχε τεράστια συνεισφορά στον ανασταλτικό τομέα. Αυτή η δεύτερη παράμετρος είναι εξαιρετικά σημαντική και φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει ΠΑΟΚτσής που να μη βλέπει ότι ο Ζίβκοβιτς, πέρα από όλα τα άλλα, είναι σταθερά ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της ομάδας. Ακόμη και στη χειρότερη μέρα του, προσφέρει πολλά με τα ατελείωτα τρεξίματά του και τα γεμάτα πάθος μαρκαρίσματά του.
Αν αποφάσιζα όχι με τη λογική, αλλά με το συναίσθημα, θα ψήφιζα με δέκα χέρια Κωνσταντέλια. Οι δικές του ενέργειες είναι μοναδικές, είναι πρωτοφανείς για το σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο και ο ίδιος είναι βγαλμένος από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ. Τι άλλο χρειάζομαι για να είμαι φανατικός υποστηρικτής του; Νομίζω τίποτε. Θα… χρειαζόμουν, βέβαια, να τον δω περισσότερο, αλλά ο Λουτσέσκου τον άφησε πολλές φορές στον πάγκο, αρχίζοντας το ματς με τον Μουργκ. Αν έπαιζε περισσότερο, ίσως είχε ξεπεράσει ακόμη και τον Ζίβκοβιτς σε συμμετοχές στα γκολ και τότε δεν θα χρειαζόταν καν συζήτηση για το ποιος είναι ο MVP.
Oσο για τον Τάισον, είναι άξιος σεβασμού και τον έχει όχι μόνο από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά και από τους οπαδούς όλων των ομάδων. Οπως τον έχει και ο Κωνσταντέλιας. Το πάθος του σ’ αυτή την ηλικία συγκινεί. Η “έκρηξή” του συναρπάζει. Αυτή η μοναδική ικανότητά του να κουμαντάρει την μπάλα και να τη μεταφέρει με ταχύτητα 20χρονου στην αντίπαλη περιοχή αφήνει τους πάντες άφωνους. Είναι εξαιρετική και σπάνια περίπτωση, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, ο Βραζιλιάνος, όπως σπάνια είναι και ο “Ντέλιας”, αλλά επιμένω: Το συναίσθημα λέει “Ντέλιας”, ο θαυμασμός λέει Τάισον, αλλά η λογική μου λέει Ζίβκοβιτς.
Οπως και νάχει, νομίζω ότι η πεντάδα των κορυφαίων είναι ξεκάθαρη. Μαζί με τους τρεις, δικαιούνται συμμετοχή σ’ αυτήν ο Κουλιεράκης και ο Κοτάρσκι. Αν θέλουμε εξάδα, πρέπει να προσθέσουμε και τον Μπάμπα. Και δεν είναι φυσικά οι μόνοι που μεγαλούργησαν. Ενα τέτοιο Πρωτάθλημα δεν κατακτιέται μόνο με έξι παίκτες. Πάρα πολύ σημαντική συνεισφορά είχαν και οι άλλοι έξι της 12άδας που αναφέραμε στην αρχή.
ΥΓ. Ας το λέμε κάθε μέρα. Επιβάλλεται να το επαναλαμβάνουμε και, προσωπικά, δεν θα κουραστώ καθόλου: Θα είναι λάθος να πουληθεί ΤΩΡΑ ο Κωνσταντέλιας. Λάθος και για τον ΠΑΟΚ και για τον ίδιο. Η βιτρίνα του Τσάμπιονς Λιγκ περιμένει...
