Αγαπητή Metrosport
Ωρες-ώρες ο Πάμπλο Γκαρσία δίνει την εντύπωση ότι παίζει κορώνα-γράμματα το αποτέλεσμα του αγώνα κάνοντας διάφορα πειράματα στη σύνθεση του ΠΑΟΚ. Κάποιες άλλες φορές νομίζει κανείς ότι πάει σε αλλαγές χωρίς λογική, απλά για να παίξουν άλλοι πέντε από αυτούς που έχει στον πάγκο. Γενικά, ο τρόπος διαχείρισης των παικτών όσον αφορά στην αρχική ενδεκάδα και τις αλλαγές συχνά δεν βγάζει νόημα. Ούτε και τα “μπες-βγες” ορισμένων παικτών στην αποστολή.
Η αλήθεια είναι ότι οι σταθερές στην ενδεκάδα είναι ελάχιστες. Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς, ο Τζόλης, ο Βιειρίνια, ο Ουάρντα, και ο Ινγκασον είναι οι πέντε που θα μείνουν στον πάγκο μόνο όταν υπάρχει η ανάγκη να ξεκουραστούν, ή όταν είναι τραυματίες και τιμωρημένοι. Ούτε καν ο Σβαμπ, ο Ελ Καντουρί, ο Βαρέλα και ο Κρέσπο έχουν καπαρωμένη θέση στο βασικό σχήμα. Σύμφωνα με την κοινή ποδοσφαιρική λογική, καμία ομάδα δεν μπορεί να έχει σταθερά καλή πορεία χωρίς σταθερό βασικό σχήμα, Χωρίς, δηλαδή, τουλάχιστον οκτώ-εννιά παίκτες να είναι μόνιμοι στην αρχική ενδεκάδα. Αλλά μ' αυτή τη λογική αποκλείεται να μη συμφωνεί ο Γκαρσία. Οπότε εύλογα προκύπτει το ερώτημα γιατί αλλάζει συνεχώς ενδεκάδα και δεκαοκτάδα, ενώ δεν έχει υποχρεώσεις και στην Ευρώπη, αλλά και γιατί ο ΠΑΟΚ έχει χρησιμοποιήσει φέτος συνολικά... 38 παίκτες και, μετά τις τελευταίες μεταγραφές που έκανε, θα ξεπεράσει εύκολα τους 40!
Θα βρούμε την απάντηση αν σκεφτούμε ότι ο Γκαρσία κάνει... προετοιμασία για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Ιδιαίτερα, μάλιστα, από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ έμεινε εκτός διεκδίκησης του Πρωταθλήματος. Θα επιδιώξει την κατάκτηση του Κυπέλλου, θα επιδιώξει την έξοδο στην Ευρώπη, αλλά, παράλληλα, θέλει να ετοιμάσει τον κορμό της ομάδας που το ερχόμενο καλοκαίρι θα χρειαστεί κάποιες προσθήκες αντί των παικτών που μέχρι τότε θα διαπιστωθεί ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ΠΑΟΚ.
Μ' αυτό το σκεπτικό, δικαιολογούνται απόλυτα και οι πειραματισμοί και πολλές κινήσεις που θα συμφωνούσαμε ότι είναι παράλογες μόνο αν ο ΠΑΟΚ διεκδικούσε με αξιώσεις το Πρωτάθλημα. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι ο Γκαρσία έψαξε να βρει την κατάλληλη “χημεία” όχι μόνο μεταξύ των παικτών, αλλά και στο αγωνιστικό στιλ της ομάδας, από τη στιγμή που ανέλαβε.
Τα παραδείγματα είναι πολλά: Επέμεινε στον Μπίσεσβαρ, αλλά δεν του έδωσε τίποτε. Εδωσε κομβικό ρόλο στον Αουγκούστο κι εκείνος από ένα σημείο και μετά άρχισε τις σαχλαμάρες. Πόνταρε στον Ελ Καντουρί, που είχε αρχίσει καλά τη σεζόν, όμως ο Μαροκινός μια τον ικανοποιεί και μια τον απογοητεύει. Ο Κρέσπο τα ίδια. Ο Βαρέλα επίσης. Οπως και ο Μουργκ. Οπως και οι δύο τερματοφύλακες. Με τόσους πολλούς παίκτες σε μόνιμη αστάθεια, είναι φυσιολογικό που “ψάχτηκε” και άλλο τόσο φυσιολογικό θα είναι να εξακολουθήσει να “ψάχνεται” μέχρι να βρει το ιδανικό σχήμα. Πάλι για παράδειγμα: Αυτή τη στιγμή είναι απόλυτα λογικό να ποντάρει στον Ουάρντα, στον Κρμέντσικ, στον Σβαμπ, στον Τσιγγάρα. Αν κι αυτοί τον “κρεμάσουν” δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια. Θα αναζητήσει άλλες λύσεις.
Φαίνεται λοιπόν ότι, σιγά-σιγά, βρίσκει τους παίκτες που μπορούν, βρίσκει τον κατάλληλο ρόλο για τον καθένα, βρίσκει, με μια κουβέντα, τη “χημεία”, που εξ αρχής ήταν το κυρίως ζητούμενο, μετά το άνω-κάτω που άφησε πίσω του ο Φερέιρα. Η εικόνα του νέου ΠΑΟΚ, του ΠΑΟΚ της σεζόν 2021-22 θα δείξει αν τα κατάφερε. Αλλά το καλοκαίρι πρέπει να “μιλήσει” γενναιόδωρα και ο Ιβάν Σαββίδης...
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης
