H Φινλαδία μάς έπαιξε, εμείς κερδίσαμε. Η Φινλαδία την κατοχή, μηδέν ευκαιρίες, μηδέν σουτ στην εστία, μηδέν επεμβάσεις ο Βλαχοδήμος, απλός θεατής του αγώνα. Η Ελλάδα τρία γκολ, ένα δοκάρι και τρεις ακόμη καλές χαμένες ευκαιρίες στο δεύτερο ημίχρονο.
Αυτό το ματς κερδήθηκε χάρη στην ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Χάρη στην ποιοτική διαφορά ορισμένων Ελλήνων παικτών απέναντι στους Φινλαδούς, για να είμαστε πιο ακριβείς. Δεν έχουν Ιωαννίδη οι Φινλαδοί. Δεν έχουν Κωνσταντέλια. Δεν έχουν Τσιμίκα, Κουλιεράκη, Μαυροπάνο, Μπακασέτα. Και δεν είδα ούτε έναν δικό τους να είναι ανώτερος από τον αντίστοιχο δικό μας. Το ματς έδινε την εντύπωση ότι δεν θα πετύχαιναν ποτέ γκολ ακόμη κι αν παίζαμε έξι ημίχρονα. Το πιο πιθανό θα ήταν να τους βάζαμε άλλα τρία-τέσσερα γκολ.
Με τόσο μεγάλη διαφορά δυναμικότητας δεν μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα για την “Εθνική του Ιβάν Γιοβάνοβιτς”. Και μοιάζει με προσπάθεια να διυλίσει κανείς τον κώνωπα αν επιχειρήσει βαθυστόχαστη ανάλυση για την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας υπό την καθοδήγηση του νέου προπονητή. Είναι προφανές ότι χρειάζεται χρόνος για να αφομοιώσουν οι παίκτες το στιλ του παιχνιδιού που θέλει να καθιερώσει ο Γιοβάνοβιτς. Απλά είχαμε ένα πρώτο δείγμα γραφής, με μια σύγχυση ρόλων, αρμοδιοτήτων και διάταξης επί περίπου 30 λεπτά και με ένα ποδόσφαιρο αρκετά καλό στο δεύτερο ημίχρονο, όταν στη θέση του ανύπαρκτου δημιουργικά Χατζηγιοβάνη μπήκε ο Κωνσταντέλιας και άρχισε να “τρυπάει” από τον άξονα τη φινλανδική άμυνα, δημιουργώντας τη μία καλή φάση μετά την άλλη, με τις εξαιρετικές μεταβιβάσεις του.
Ο Ιβάν είναι πανέξυπνος. Είδε τι έλειπε από την ομάδα στο πρώτο ημίχρονο και της το έδωσε αμέσως με την έναρξη του δεύτερου. Ταχύτητα και δεξιοτεχνία. Αυτά τα δύο στοιχεία, άλλωστε, είναι που λείπουν παραδοσιακά από την Εθνική Ελλάδας, για τον απλούστατο λόγο ότι σπάνια διαθέτουμε ποδοσφαιριστές με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός Κωνσταντέλια. Μπουχαλάκηδες και Μάνταλους είχαμε και έχουμε πολλούς. Εχουμε πολλούς επίσης... ναι μεν, αλλά, όπως ο Πέλκας, ο Χατζηγιοβάνης, ακόμη και ο Μπακασέτας, οι οποίοι συνήθως προσφέρουν λιγότερα από όσα περιμένουμε. Μεσοαμυντικά, πάντα έχουμε τον τρόπο να τα καταφέρνουμε. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να κατακτήσουμε το Euro του 2004 χάρη στην εξαιρετική μεσοαμυντική λειτουργία μας. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τότε είχαμε μεσοεπιθετικά και Καραγκούνη, είχαμε και Μπασινά, είχαμε και Τσάρτα, είχαμε και Χαριστέα, είχαμε και Βρύζα, Γιαννακόπουλο, Κατσουράνη, μέχρι και Ντέμη Νικολαίδη είχαμε στον πάγκο...
Πιστεύω ότι αυτή η Εθνική έχει καλό μέλλον. Αμυντικοί υπάρχουν πολλοί και καλοί, το ίδιο και επιθετικοί. (Κόουτς, περιμένω να δω και Τζόλη, εντάξει;). Ισως στα χαφ χρειαστεί να βρει ο Ιβάν την καλύτερη στελέχωση και την καλύτερη “χημεία”, γιατί κυρίως στη μεσαία γραμμή θέλουμε περισσότερη φρεσκάδα και ενέργεια. Για παράδειγμα, ο Ζαφείρης, που έκανε ντεμπούτο, μας έδειξε ότι είναι μια χαρά παίκτης. Ναι, χρειαζόμαστε Μπουχαλάκηδες και Σιώπηδες υπό ορισμένες συνθήκες, χρειαζόμαστε, όμως, εξίσου και ταχύτητα και δεξιοτεχνία. “Δεκάρι” ήταν ο ίδιος ο Ιβάν, τα είχε και τα δύο και ξέρει ότι χωρίς αυτά κυριαρχικό παιχνίδι δεν μπορείς να επιβάλεις ακόμη και κόντρα σε κατώτερο αντίπαλο. Κι ύστερα, το να περιμένεις να σου κάνει το “δεκάρι” ο Μάνταλος, στα 34 πλέον, μοιάζει με ουτοπία.
Ο ρεαλιστικός στόχος της κατάκτησης της δεύτερης θέσης στον όμιλό μας είναι εφικτός 100%. Θα έλεγα ότι μπορεί να “κλειδώσει” αν κερδίσουμε στο Δουβλίνο την Ιρλανδία. Τους “έχουμε” τους Ιρλανδούς μέσα-έξω, τους “έχουμε” και τους Φινλανδούς. Με 12 βαθμούς στα τέσσερα ματς μαζί τους είμαστε άνετα δεύτεροι κι αν τυχόν, αν λέμε, κάνουμε καμιά “ζημιά” στους Αγγλους, τότε δεν αποκλείεται ακόμη και το θαύμα της πρωτιάς. Αν μη τι άλλο, δικαιούμαστε να είμαστε αισιόδοξοι
ΥΓ. Το κάνει το δώρο με την γκάφα του στο πρώτο γκολ ο γκολκίπερ της Φινλανδίας, αλλά προσέξτε πώς “τσιμπάει” την μπάλα για να τον αποφύγει ο Ιωαννίδης, ενώ εκείνος κάνει... τάκλιν απελπισίας, μην τυχόν και αποφύγει το μοιραίο. Λίγο τη σηκώνει για να μη “βρει” στα πόδια του, τον αποφεύγει και τη στέλνει στα δίχτυα. Δείγμα δεξιοτεχνίας, αλλά και ευφυίας.
