Τον απαιτητικό και γεμάτο υποχρεώσεις Ιανουάριο διαδέχεται ο κρίσιμος Φεβρουάριος. Ο
Αρης συνεχίζει σε φουλ ρυθμούς, έχοντας μπροστά του μεγάλα παιχνίδια, τα οποία καθορίζουν πολλά τόσο σε
Πρωτάθλημα όσο και στο Κύπελλο. Η διαχείριση των αγώνων χρειάζεται τρόπο και τομές, εκ μέρους της τεχνικής ηγεσίας, η οποία έχει στα χέρια της τα υλικά, για να αλλάξει πρόσωπο, εφόσον το κρίνει σκόπιμο.
Η αρχή γίνεται με αντίπαλο την ΑΕΚ, ακολουθεί το ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό (8, 9 ή 10 του μήνα) στον Πειραιά, έπεται ο Παναιτωλικός (14/2) και ξανά Ολυμπιακός για το Πρωτάθλημα (23/2). Οι Θεσσαλονικείς έχουν συνηθίσει σε συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, ωστόσο η πλειάδα των επιλογών στη μεσαία γραμμή, δίνει το περιθώριο αλλαγής σκεπτικού στον Ακη Μάντζιο. Εκείνος, αποφασίζει αν αιφνιδιάσει στα ντέρμπι (και όχι μόνο), προχωρώντας σε αλλαγές προσώπων και, γιατί όχι, σχηματισμού.
Αμυνα, πρέσινγκ και κόντρα
Σα ματς με ΑΕΚ και Ολυμπιακό (και στους δύο θεσμούς), ο Αρης μπορεί να αντιπαρατάξει “αθλητικούς” παίκτες, οι οποίοι θα μαρκάρουν περισσότερο, πρεσάροντας σε περισσότερα κομμάτια του γηπέδου. Παράλληλα, αν ο Μάντζιος αφήσει στην άκρη το ποδόσφαιρο κυριαρχίας, έχει τα εργαλεία, για να παίξει στην κόντρα. Στον άξονα, Τζέγκο και Κάτσε είναι σε θέση να υποστηρίξουν το 4-3-3, ενώ, ως εσωτερικό χαφ, μπορεί να παίξει και ο Σάκιτς, όπως έκανε στον Ατρόμητο. Οι δύο πρώτοι έχουν αντοχή για τρεξίματα και μπορούν να δώσουν περισσότερα σε σύγκριση με τον Ματίγια, ο οποίος έχει άλλο στυλ. Στην ίδια λογική εντάσσεται και η χρησιμοποιήσει του Μπρούνο. Ο Βραζιλιάνος παίζει εύκολα στο 4-3-3, αν ο Μάντζιος τολμήσει να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον “μπουκωμένο” Γκάμα, ο οποίος έχει δώσει πολλά έως τώρα, αλλά είναι εμφανώς κουρασμένος και ο Αρης χάνει δημιουργικά, όταν βρίσκεται σε μέτρια μέρα. Ρόλο στο 4-3-3 μπορεί να έχει και ο Μαντσίνι, ο οποίος επανέρχεται υγιής και μπορεί να δώσει ταχύτητα και άμυνες στον άξονα.
