Μάτος: «Τα καλύτερά μου χρόνια στον ΠΑΟΚ, θα κατακτήσει τίτλο ο Πάμπλο» - Τι είπε για Σαββίδη, Ρέμπε και Φερέιρα

Αγάπησε και αγαπήθηκε από τον κόσμο του ΠΑΟΚ όσο λίγοι ξένοι που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από την Τούμπα. Ο Λέο Μάτος μπορεί να συνεχίζει στην Βάσκο Ντα Γκάμα, αλλά θα παραμείνει για πάντα στο μυαλό και την καρδιά των φιλάθλων. Ο Βραζιλιάνος μπακ μίλησε αποκλειστικά στη Metrosport και στο Metropolis 95.5 και αναφέρθηκε αναλυτικά στο χρονικό της αποχώρησής του, τον Πάμπλο Γκαρσία και τις αναμνήσεις του από την ομάδα.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για την πρώτη παρουσία του με την Βάσκο ντα Γκάμα και το γκολ που σημείωσε:

«Ήταν το πρώτο παιχνίδι μου και πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι είχα λίγο άγχος, δεν ήταν εύκολο να επιστρέψω μετά από δέκα χρόνια απουσίας στην χώρα μου, στην πόλη μου, να παίζω μπροστά σε οπαδούς και ανθρώπους που με ξέρουν χρόνια. Το συναίσθημα ήταν λίγο περίεργο γιατί είχα συνηθίσει να παίζω με την φανέλα του ΠΑΟΚ και το να φορώ μία άλλη φανέλα ήταν πολύ διαφορετικό για μένα. Αλλά ήμουν πολύ χαρούμενος, με απόλυτη αυτοπεποίθηση, είμαι εδώ και ολοι ξέρουν τον λόγο. Φυσικά είναι μία μεγάλη ευκαιρία να παίζω για μία μεγάλη ομάδα στην πολη μου και να είμαι κοντά στον πατέρα μου και να παίζω για εκείνον. Και το να σκοράρω στο πρώτο ματς είναι περισσότερο από αυτό που θα μπορούσα να ζητήσω από τον Θεό. Είμαι πολύ χαρούμενος, όλοι μετά το ματς μου έστελναν μηνύματα και αξιολόγησαν την εμφάνισή μου πολύ θετικά».

Για το αν έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει κλείσει το κεφάλαιο ΠΑΟΚ:

«Τώρα είμαι στο Ρίο, είμαι πολύ χαρούμενος, είμαι κοντά στους γονείς μου. Πήρα αυτή την απόφαση για αλλαγή στην ζωή μου και δεν μετανιώνω. Όσον αφορά στον ΠΑΟΚ, πέρασα τέσσερα χρόνια που δεν πρόκειται να ξεχάσω όσο ζω, τα καλύτερα της καριέρας μου. Πετύχαμε πολλά πράγματα που δεν μπορούσα να πιστέψω όταν ήρθα. Όταν εντάχθηκα στον ΠΑΟΚ, πίστευα ότι θα πετύχω κάτι ξεχωριστό, αλλά να πάρουμε πέντε τίτλους σε τέσσερα χρόνια, είναι φανταστικό. Δεν θα ξεχάσω τίποτα. Εχω πολλούς φίλους στην πόλη, στον σύλλογο, άφησα πίσω ανθρώπους που αγαπώ. Σε ό,τι αφορά στην ιστορία μου στον ΠΑΟΚ, έκλεισε αυτή η περίοδος, τώρα είμαι στην Βάσκο ντα Γκάμα, είμαι χαρούμενος, έχω όμως έναν χρόνο συμβολαίου, όλοι ξέρουν ότι μπορώ να παίξω 3-4 χρόνια ακόμη. Το μέλλον είναι ανοιχτό, δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί και έχω το προαίσθημα ότι μπορεί να επιστρέψω κάποια στιγμή».

Για το τι σημαίνει ΠΑΟΚ για εκείνον:

«Είναι πολύ εύκολη η ερώτηση "τι σημαίνει ο ΠΑΟΚ για μένα". Ειναι πολύ εύκολη! Ο ΠΑΟΚ άλλαξε την ζωή μου, μετά από επτά χρόνια στην Ουκρανία, είχα αρχίσει να παγώνω με το ποδόσφαιρο, δεν είχα το ίδιο κίνητρο και στον ΠΑΟΚ αυτό άλλαξε, ένιωσα πάθος, δεν περίμενα να ζήσω όλα αυτά που ζήσαμε μαζί. Πήρα πράγματα και ένιωσα στον ΠΑΟΚ πολλά περισσότερα απ' ότι περίμενα ερχόμενος στην ομάδα. Οταν είσαι μόνος και δεν αισθάνεσαι καλά θέλεις να σκεφτείς κάτι ωραίο και αρχίζεις να αγαπάς, αυτό είναι ο ΠΑΟΚ. Εχω πάρει μαζί μου απίστευτες αναμνήσεις».

Για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του ΠΑΟΚ από τον Γκαρσία:

«Πληροφορήθηκα για τον Πάμπλο και χάρηκα που ανέλαβε την πρώτη ομάδα. Είναι ένας καλός φίλος. Εκανε σπουδαία δουλειά ως προπονητής της Κ19 και πιστεύω ότι άξιζε αυτή την ευκαιρία. Μάλιστα θεωρώ πως ήταν η καλύτερη απόφαση από πλευράς της διοίκησης να του δώσει τα ηνία της πρώτης ομάδας. Πιστεύω 100% πως θα τα καταφέρει μέσα από τη δουλειά του και στο τέλος της σεζόν ο ΠΑΟΚ θα πανηγυρίσει τρόπαιο! Του εύχομαι τα καλύτερα. Δεν το είδα γιατί όπως ξέρετε εδώ στη Βραζιλία έχουμε έξι ώρες διαφορά και δεν ήταν δυνατόν να το δω. Είδα όμως τις φάσεις και χάρηκα για τους παλιούς μου παίκτες για τη νίκη και το σπουδαίο διπλό. Αυτός είναι ο δρόμος για τον ΠΑΟΚ να παίρνει νίκες και ελπίζω φέτος να είναι η χρονιά μας».

Για την σχέση του με τον Ιβάν και τον Γιώργο Σαββίδη:

«Η σχέση μου με τον πρόεδρο και τον Γιώργο Σαββίδη ήταν μία σχέση απόλυτου σεβασμού και φροντίδας. Είναι δύο άνθρωποι που σέβομαι πολύ και αγαπώ τον τρόπο και την νοοτροπία με την οποία δουλεύουν. Είναι ευθείς. Οταν δεν πηγαίνουν τα πράγματα καλά, στέκονται δίπλα μας και λένε καλά λόγια για την ομάδα και τους παίκτες για να βοηθήσουν να αλλάξει η κατάσταση. Θα τους έχω για πάντα στην καρδιά μου».

Για το μήνυμά του προς τους οπαδούς του ΠΑΟΚ:

«Στους οπαδούς θέλω να πω ευχαριστώ για όλα, για την υποστήριξη που μας δώσατε, όλα αυτά τα χρόνια και όλες αυτές τις στιγμές. Ζητώ συγνώμη για εκείνες τις φορές που ξεπέρασα το όριο της επιθετικότητας στο παιχνίδι μου. Το ξέρω ότι όλοι σας μερικές φορές ήσασταν τσατισμένοι για ορισμένα χτυπήματά μου και ανόητες κάρτες που έπαιρνα. Ξέρετε όμως καλά τον χαρακτήρα μου, ό,τι έκανα ήταν για να βοηθήσω την ομάδα να μεγαλώσει. Απολογούμαι και σας ευχαριστώ για όλα, ελπίζω να τα πούμε ξανά σύντομα».


Γιατί εξαίρεσε τον Μπράνκο από τις ευχαριστίες προς στελέχη του ΠΑΟΚ:

«Όταν αποφάσισα να φύγω από τον σύλλογο ένιωσα ότι έπρεπε να ετοιμάσω ένα μικρό μήνυμα για να εκφράσω τα συναισθήματά μου που ήταν χαρά και λύπη μαζί. Από την μία έφευγα από μία ομάδα που έγραψα ιστορία και από την άλλη ήταν η προσωπική, οικογενειακή ιστορία μου και έτσι είχα αυτό το μείγμα συναισθημάτων. Μίλησα για ανθρώπους που ήταν μέρος της ιστορίας, μέσα στο σύλλογο με βοήθησαν να κάνω το καλύτερο για την ομάδα. Μίλησα για τον Ιβάν και τον Γιώργο Σαββίδη, την Μόρφη που δουλεύει στην κουζίνα, τον Λούμπος που με έφερε από την Ουκρανία και με ξέρει πολύ καλά γιατί δουλέψαμε πολύ μαζί, μίλησα για τον Όλαφ που δουλέψαμε λίγο αλλά ήρθε στον ΠΑΟΚ και με πάθος δουλεύει, είναι ευθύς και σοβαρός και πιστεύω ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την θέση. Με ρώτησες για τον Μάριο Μπράνκο, φυσικά δεν θα πω καλά πράγματα για αυτόν. Αλλά προτιμώ να μην πω τίποτα, για μένα στον 1,5 χρόνο που ήταν στην ομάδα δεν την βοήθησε να μεγαλώσει και δεν μου άρεσε ο τρόπος που δούλευε. Την στιγμή που έγραψα το μήνυμα προτίμησα να μιλήσω για ανθρώπους που αγαπώ και να ξεχάσω τέτοιου είδους ανθρώπους. Προτιμώ να μην πω τίποτα για εκείνον».

Για το τι άλλαξε και το «μένω», έγινε «φεύγω από τον ΠΑΟΚ» μέσα σε 20 μέρες κι αν επαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο Φερέιρα δεν τον χρησιμοποιούσε:

«Θέλω να διευκρινίσω ότι δεν έφυγα από τον ΠΑΟΚ επειδή δεν έπαιζα, δεν είναι αλήθεια. Η τελική απόφασή μου ήρθε για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η κατάσταση του πατέρα μου και ο δεύτερος επειδή είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στην πόλη μου για να παίξω για έναν τεράστιο σύλλογο.  Τι ακριβώς συνέβη με την αποχώρησή μου θα το εξηγήσω αναλυτικά: Περίπου έναν μήνα πριν την αποχώρησή μου, μίλησα με τον πρόεδρο. Η επιθυμία μου ήταν να φύγω γιατί τότε δεν αγωνιζόμουν. Για μένα, μετά από όσα είχα χτίσει επί τέσσερα χρόνια με την ομάδα, το να τελειώσω περνώντας στον πάγκο τον τελευταίο χρόνο της καριέρας μου δεν ήταν καλό. Δεν το ήθελα. Δέχθηκα μία καλή προσφορά από μία άλλη ομάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο, όχι την Βάσκο ντα Γκάμα και εξήγησα στον Ιβάν Σαββίδη ποια είναι η επιθυμία μου. 

Η κουβέντα έγινε μία μέρα μετά το παιχνίδι με την Κράσνονταρ, μου είπε «σε κατανοώ, θα σου δώσω αύριο την τελική απάντησή μου». Την επόμενη μέρα γύρω στις 12, το θυμάμαι πολύ καλά, μου τηλεφώνησε ο Όλαφ. Ο Ολαφ είναι ένας φανταστικός άνθρωπος, πέρασα μαζί του περίπου δύο μήνες και είναι ένας άνθρωπος που ήρθε στον ΠΑΟΚ για να τον βοηθήσει και να βελτιώσει πολλά πράγματα. Ήρθε στον ΠΑΟΚ με πάθος, κάνει την δουλειά του, είναι σοβαρός, ευθύς. Μου είπε: «Λέο, μίλησα με τον πρόεδρο, θα μείνεις εδώ και θα αρχίσεις να παίζεις». Του είπα «κοίτα ίσως είναι καλύτερα να φύγω, όχι να παίξω ένα-δύο ματς και να περάσω τον τελευταίο χρόνο μου στον πάγκο, χωρίς ευκαιρίες. Θέλω να κρατήσω τις καλές στιγμές, την φήμη μου, ίσως είναι καλύτερο να φύγω».

Μου είπε: «όχι, μην ανησυχείς, είσαι μέσα στην ομάδα, θα αρχίσεις να παίζεις». Επαιξα ένα-δύο ματς, αλλά η κατάσταση του πατέρα μου άρχισε να χειροτερεύει. Μίλησα με τον αδερφό μου και ανθρώπους που τον βοηθούσαν με τα νοσοκομεία και την κατάσταση εδώ. Ημουν πολύ μακριά, στην Θεσσαλονίκη, κάθε μέρα περνούσα 2-3 ώρες στο τηλέφωνο να μιλώ με την μητέρα μου και τον αδερφό μου σχετικά με πολλά πράγματα γύρω από τον πατέρα μου. Δεν ένιωθα άνετα με την κατάσταση, ήθελα να μου ήμουν κοντά για να λύσω θέματα, όχι από το τηλέφωνο, γιατί είναι δύσκολο να το κάνεις από μακριά. Μετά από περίπου 20 μέρες, μίλησα ξανά με τον πρόεδρο, του είπα πώς νιώθω, του εξήγησα την κατάσταση με τον πατέρα μου και την ευκαιρία που είχα να παίξω σε μία μεγάλη ομάδα του Ρίο, που βρίσκεται μάλιστα πολύ κοντά στο σπίτι του πατέρα μου. Τώρα είμαι στα δύο χιλιόμετρα από το σπίτι του. Μπορώ να απολαύσω μαζί του πολλά πράγματα που δεν είχα κάνει ως τώρα. Αυτή είναι η διαφορά της πρώτης φοράς που ήθελα να φύγω με την δεύτερη, όταν άρχισα να παίζω».