Θέμα και στην Βουλγαρία έγινε ο Ραζβάν Λουτσέσκου, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ, λόγω της συνύπαρξής του με τον Κιρίλ Ντεσπόντοφ. Στην ιστοσελίδα «trud.bg», φιλοξενούνται δηλώσεις που έκανε ο κόουτς του Δικεφάλου στην «Gazeta Sporturilor» για το πώς βίωσε την επιτυχία και ο συντάκτης, χαρακτηριστικά, δίνει έμφαση σε ένα από τα μότο του. Ποιο; «Ο αετός δεν πιάνει μύγες».
«Ήταν αδύνατο να πιστέψουμε ότι θα κατακτούσαμε τον τίτλο στην αρχή του πρωταθλήματος. Ήταν δύσκολο. Είπα και στους παίκτες μου ότι μάλλον δεν συνειδητοποιούν τι έχουν κάνει και τι έχουν δώσει στους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά η ζωή τους έχει αλλάξει πλέον. Ξυπνούν κάθε πρωί τώρα και είναι πρωταθλητές. Είναι απλά απερίγραπτο. Επειδή είχα τόσες δυσκολίες και αντιμετώπισα τόσο δυνατούς αντιπάλους, με κάνει να θεωρώ ότι είναι ο πιο όμορφος τίτλος από αυτούς που κατακτήθηκαν».
«Η χαρά και η περηφάνια μου παραμένουν στο υψηλότερο επίπεδο. Το πάρτι συνεχίζεται μέσα μας. Για να είμαι ειλικρινής, ακόμα δεν καταλαβαίνω, δεν ξέρω αν καταλαβαίνω τι κάναμε. Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω το μέγεθος της επιτυχίας. Τώρα, πρέπει να μιλήσουμε για την προετοιμασία και για τη νέα σεζόν. Σε σχέση με πριν από πέντε χρόνια, τώρα η ομάδα κέρδισε κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες, δεδομένου ότι παίξαμε τέσσερα ντέρμπι στο τέλος για τα πλέι οφ».
Ρωτήθηκε αν η νίκη με τον Άρη αντικατοπτρίζει την εικόνα όλης της σεζόν. Ένα γκολ, χαρά, ελπίδα, μετά η απογοήτευση της ισοπαλίας, μετά το νικητήριο γκολ και μάχη με 10 παίκτες στα τελευταία 17 λεπτά... Απάντησε ότι:
«Όχι μόνο για μένα, αλλά και για τον υπόλοιπο ΠΑΟΚ, η ζωή μας έχει αλλάξει για τουλάχιστον ένα χρόνο. Πολλά από τα παιδιά μου κέρδισαν για πρώτη φορά. Ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες χωρίς εμπειρία, αλλά με ιδιαίτερη ψυχική δύναμη. Και ξεπεράσαμε όλα τα εμπόδια που προέκυψαν. Αυτή η ψυχική δύναμη έκανε τη διαφορά. Η νοοτροπία δεν έχει αλλάξει και δεν θα αλλάξει.
Είναι μια πόλη ικανή να ξεχειλίσει από ενθουσιασμό, αλλά και να δείξει όλη της την απογοήτευση. Στη Θεσσαλονίκη περισσότερο από ό,τι στην Αθήνα, ο κόσμος ζει για το ποδόσφαιρο. Ονειρεύονται τον ΠΑΟΚ! Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ο κόσμος ξεχνάει τις δυσκολίες. Έρχονται στο γήπεδο για να διασκεδάσουν ή να ανακουφιστούν. Έχω δει ηλικιωμένες κυρίες, ηλικιωμένους κύριους να εκδηλώνονται στο δρόμο όταν περπατάμε όπως δεν φαντάζεστε.
Ό,τι καλό μας έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι χάρη στον Ιβάν Σαββίδη, τον πρόεδρό μας. Δυσκολευόταν, προσπαθούσε πάντα να είναι σε επαφή μαζί μας. Μιλάει και με τους παίκτες, με όλο το επιτελείο. Μας παρείχε ό,τι χρειαζόμασταν. Είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της ένδοξης περιόδου του ΠΑΟΚ.
Έλαβα πολλά συγχαρητήρια. Άλλοι είναι χαρούμενοι, άλλοι εκπλήσσονται ευχάριστα, όλοι θέλουν να δείξουν την υποστήριξή τους. Ο πατέρας μου, ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, μου είπε κάτι σημαντικό, μπορώ να το πω και σε σένα: «Όταν ήσουν παιδί με ακολουθούσες πάντα στο ποδόσφαιρο. Τώρα σε ακολουθώ παντού». Έτσι μου είπε μετά το παιχνίδι, στους πανηγυρισμούς στην Τούμπα. Και την επόμενη μέρα που τον συνόδεψα στο αεροδρόμιο σταμάτησε και μου είπε: «Ευχαριστώ!»
Ξέρεις τι με εντυπωσίασε πραγματικά... Ότι είδα τεράστια ευτυχία στα πρόσωπα των ανθρώπων, γιατί όταν είσαι στη μέση της σεζόν, με τα παιχνίδια, με τους παίκτες, με τις σκέψεις σου, δεν συνειδητοποιείς τι υπάρχει στις ψυχές τους. Όταν κερδίζεις, συνειδητοποιείς τον τεράστιο αντίκτυπο που έχει η δουλειά σου σε χιλιάδες ανθρώπους!
Έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε το έργο που ξεκινήσαμε και είναι επιτυχημένο. Ξέρεις τι έλεγε ο Γκουαρντιόλα; Χρειάζεται εμπειρία για να κερδίσεις ένα, δύο, τρία, τέσσερα πρωταθλήματα, δεν μπορείς, όμως, να γίνεις ανίκητος. Οι δύο προκρίσεις στα προημιτελικά του Conference League ανεβάζουν τον ΠΑΟΚ σε άλλο επίπεδο.
Για τα γούρια του σημείωσε: «Τον χειμώνα είχα ένα τυχερό τζιν. Την άνοιξη ένα κοστούμι που με «βοήθησε» μέχρι το τέλος. Αλλά η μεγάλη τύχη, ξέρετε ποια ήταν; Ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, λευκά. Δεν είχε σημασία αν είχε ήλιο, παγωνιά ή βροχή. Τα φορούσα! Τα φόρεσα για πρώτη φορά το 2021 στη Ριέκα, στην αρχή του Conference League. Κερδίσαμε 2-0. Δεν τα έβαλα για πολύ καιρό μετά. Όταν ξεκινήσαμε φέτος τη σεζόν στην Ευρώπη, θυμήθηκα εκείνη τη μονομαχία στην Κροατία, τα έβαλα και κερδίσαμε.
Από τότε δεν τα έβγαλα. Αυτά τα λευκά αθλητικά παπούτσια θα κάθονται δίπλα στα τρόπαια μου. Συλλέγω κάθε λογής τρόπαια, μετάλλια, αναμνήσεις, φωτογραφίες. Έχω και μία φανέλα από τη λιθουανική ομοσπονδία, από τον πρώτο μου αγώνα με την εθνική ομάδα. Όλα αυτά θα σας φανούν χρήσιμα αργότερα, λέω στους παίκτες μου. Πρέπει να τα δώσετε όλα για να κερδίσετε, αυτό που παίρνουμε τώρα παραμένει δικό μας για τη ζωή! Μόνο δικό μας. Η γυναίκα δεν είναι εκατό τοις εκατό δική σου, ανήκει και στους γονείς της και στα παιδιά σου. Τα παιδιά είναι 50 τοις εκατό δικά σου, ανήκουν και στη γυναίκα σου. Αυτό που μένει είναι οι αναμνήσεις.
Αυτό ονειρεύομαι να κάνω μια μέρα, να έχω αυτή την εικόνα στο μυαλό μου. Αυτά τα αντικείμενα, όλα μαζεμένα σε ένα μέρος, σε ένα δωμάτιο, και να κάθομαι σε μια πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι και να τα κοιτάζω με ένα ποτήρι κονιάκ και ένα πούρο!».
