Για ακόμη μια φορά πάντως, πέραν των αναρίθμητων περιγραφών που εκπέμπουν… Θεσσαλονίκη, οι αθλητικές του αναφορές είναι πολλές!
Ο νέος δίσκος του ΛΕΞ είναι από τα ξημερώματα της Παρασκευής (22/11) στη διάθεση του κόσμου και έχει ξεχωρίσει για άλλη μια φορά για τους ήχους, τους στίχους, τις περιγραφές, την ταύτιση και τη Θεσσαλονίκη.
Ανέκαθεν οι αθλητικές του αναφορές ήταν πολλές και ιδιαίτερες και δε θα μπορούσε θα αποτελέσει εξαίρεση το «GTK». Ψάξαμε και τις βρήκαμε... Ποιες είναι αυτές;
Ο ΛΕΞ στο νέο του δίσκο αναφέρει τον Έρλινγκ Χάαλαντ στις «3000 Strofes»: «Ένα παιδί με ένα γονιό από συνοικία μικρή, Όταν του λέγαν τι θα γίνει δεν είχε κάτι να πει, τώρα νιώθει σα τον Haaland στην μικρή περιοχή».
Στη «Xeiroteri Genia» μεταφέρει εικόνες από συναυλίες στα γήπεδα: «Παίζουμε σε γήπεδο δεν ξέρουμε ούτε ένα άθλημα, μετά τις συναυλίες αλλάζουνε το χλοοτάπητα Και ανάβουν καπνογόνα σα να πήραμε πρωτάθλημα».
Ούτε τα αθλητικά ραδιόφωνα έμειναν… απ’ έξω, καθώς στο «Graffiti» συνδυάζονται και με τα μεγάλα ιστορικά μπασκετικά ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρη στο Παλέ: «Άμα δεν ξέρει να ραπαρει Κώτσο κόφτονα, άστον να κλαίγεται στ' αθλητικά ραδιόφωνα. Δεν πέφτει ούτε καρφίτσα μες σ' αυτά τα κουπλέ, σαν ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ το ενενήντα (1990) σε γεμάτο παλέ (ΟΛΕ)».
Στο δε «Cognac»… επιστρατεύει τον Μίλτο Τεντόγλου, θυμίζοντας τις άδικες αποφάσεις ακύρωσης του ρεκόρ του λόγω παπουτσιών: «Αμφισβητούνε τα ρεκόρ που καταρρίπτω, αλλάζω τα παπούτσια και πηδάω σα τον Μίλτο», ενώ πάντα παραμένει στο κάδρο του το Φαινόμενο Ρονάλντο Ναζάριο Ντε Λίμα: «Το κάνω τόσα χρόνια που είμαι άνετος μ' αυτό, όπως στη ζούγκλα τα λιοντάρια ή στη βροχή τα σαλιγκάρια, όπως στην τσόχα είναι τα ζάρια ή μες το νερό τα ψάρια, Ronaldo το φαινόμενο με τα ενενηνταπεντάρια».
Ο ΛΕΞ κάνει έμμεση αναφορά και στον Πέτρο Μάνταλο, με διττή έννοια του… μάνταλου (κλειδαριά) των φυλακών στο F.K.A.: «Δεκέμβριο του εικοσιτρία έπαιξα Κορυδαλλό, ένιωσα ποδοσφαιριστής άκουσα πίσω τον Μάνταλο», αλλά και στον Πεπ Γκουαρδιόλα: «Και τη μιλάω αυτή τη γλώσσα εδώ και χρόνια, αΑπ' όταν έγραφα τις ρίμες σε άλφα τέσσερα κόλλα, απ' όταν έκανα τα φράγκα σπόρια και coca cola και περπατούσα σα να παίζω δεξί back στον Guardiola».
Στην «Alitiki Agapi» παραλληλίζει τις επιτυχίες στη ραπ μουσική με το ποδόσφαιρο: «Κυνηγάω τα ρεκόρ, έτσι μ' έχει το σπορ, θέλω κύπελλο πρωτάθλημα και δέκα Ballon d'Or».
Ακόμα και στο τραγούδι με τις ελάχιστες «αθλητικές» αναφορές, στα «24ora» σημειώνει: «Βγαίνουμε έξω σαν να πήραμε κόκκινη».
Στις «Nyxterides» επανέρχεται στα… κλασικά παραδοσιακά μονά του μπάσκετ χωρίς να τρυπώνει και να καρφώνει στο Ποσειδώνιο, λέγοντας: «Η Καθημερινή, σ' ένα άρθρο της με είπε βραχύσωμο, λες κι είναι η δουλειά μου να πηδάω για ριμπάουντ. Δεν είμαστε αθλητές, δεν είμαστε καλλιτέχνες, παίζουμε μονά σε στοιχειωμένες μπασκέτες. Μας μαρκάρουνε φαντάσματα κι έχουμε συμπαίκτες, τους φίλους μας που φύγαν ψηλά σαν ρουκέτες».
Ο (παραδοσιακός) Ρονάλντο επανέρχεται στο Breakdance: «Όταν άκουσα να παίζει η φωνή μου στο ράδιο, με είπαν φαινόμενο σαν τον Nazario».
Στο SL καθαρά ποδοσφαιρικά συνεχίζει αναρωτώμενος: «Πόσοι παίξαμε στα άκρα σαν εξτρέμ που δε συγκλίνει, πόσοι χάσαμε ανθρώπους από την ηρωίνη».
