Mεγάλη σύγχυση ο φετινός ΠΑΟΚ. Πάρα πολύ μεγάλη, Αλλά, είπαμε: Δεν παραμυθιαζόμαστε εύκολα. Δεν πετάμε στα σύννεφα. Δεν παραγνωρίζουμε ότι δεν έχει ακόμη καμία σχέση με τον περσινό μάγκα πρωταθλητή ΠΑΟΚ.
Κι έτσι δεν έχουμε αυξημένες απαιτήσεις. Απλά, θυμώνουμε γιατί είχε την ευκαιρία να ξεφύγει επωφελούμενος από τις αδυναμίες των άλλων, αλλά ο ίδιος μαστίζεται από πολλές αγωνιστικές παθογένειες και “αυτοκτονεί”... καλύτερα από τους συνδιεκδικητές του τίτλου. Αν υποτεθεί, βέβαια, ότι αυτός ο ΠΑΟΚ έχει τα φόντα να διεκδικήσει μέχρι το τέλος το Πρωτάθλημα και, ακόμη περισσότερο, να το κατακτήσει.
Βγήκε ο Λουτσέσκου, μίλησε περί αφύπνισης, νίκησε ο ΠΑΟΚ στην Τρίπολη, νίκησε και στη Ρίγα και είπαμε “ε, αυτό ήταν, όντως αφυπνίστηκαν τα παιδιά”. Είπαμε όμως και κάτι άλλο: “Πρέπει να δούμε και διάρκεια. Να επιβεβαιωθεί ότι από τον Νοέμβριο ο ΠΑΟΚ έγινε κανονικός ΠΑΟΚ, όπως μας είχε διαβεβαιώσει ο Λουτσέσκου. Ότι άρχισαν πράγματι όλοι να παίζουν για την ομάδα και όχι για τον εαυτό τους. Ότι οι περσινοί πρωταθλητές προσγειώθηκαν στη γη της αληθινής ζωής και οι νεοφερμένοι ξέχασαν τα βεντετιλίκια και προσαρμόστηκαν στο νέο περιβάλλον και στη φιλοσοφία του νέου προπονητή τους”. Και, πριν αλέκτωρ λαλήσει άπαξ, διαπιστώσαμε με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι τα ευχάριστα και αισιόδοξα συμπεράσματα που βγάλαμε μετά τις δύο πρόσφατες νίκες, δεν ήταν τίποτε άλλο εκτός από... κουραφέξαλα με τη ρίγανη.
Το να παίζεις μέσα στην Τούμπα με την ουραγό Καλλιθέα, να προηγείσαι δύο φορές και τελικά να φέρνεις ισοπαλία ισοδυναμεί με τρέλα. Είναι εξίσου αδιανόητο με το να παίζεις με τον ΟΦΗ, να προηγείσαι κα τελικά να χάνεις. Δεν γίνεται να λες ότι διεκδικείς το Πρωτάθλημα και να χάνεις σ' αυτά τα ματς πέντε βαθμούς.
Γίνεται να χάνεις από τον Αρη, που τον έπαιξες μονότερμα, που είχες δύο δοκάρια και εκείνος έβαλε ένα γκολ που δεν ξαναμπαίνει ποτέ, γίνεται να χάνεις ακόμη και από τον Ολυμπιακό, που, στο κάτω-κάτω, Ολυμπιακός είναι, αλλά το να πετάς τους βαθμούς μέσα στο σπίτι σου με ΟΦΗ και Καλλιθέα είναι τραγικό και απαράδεκτο. Και δεν έχει να κάνει ούτε με τις νοοτροπίες, ούτε με τις φιλοσοφίες, ούτε φυσικά με λάθη διαιτητών σαν αυτά που είδε ο Λουτσέσκου και μίλησε για Μαφία.
Εμένα με προσβάλλει ως ΠΑΟΚτσή να επιμένει ότι έπρεπε να δοθεί πέναλτι σε ένα χέρι που δεν υπήρχε, αλλά και χέρι να ήταν επ' ουδενί θα έπρεπε να δοθεί πέναλτι γιατί ήταν κολλημένο στο σώμα ενός παίκτη που είχε γυρίσει πλάτη στο σουτ και ούτε καν έβλεπε πού πάει η μπάλα. Δεν γίνεται να φωνάζεις για μια τέτοια φάση. Δεν είσαι ΠΑΟΚ αν κλαίγεσαι για τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά και ένα πέναλτι να μη σου έδωσαν σε ματς με την Καλλιθέα στην Τούμπα (στην ανατροπή του Κωνσταντέλια), απαγορεύεται να καταδέχεσαι να το επικαλείσαι. Γιατί θα έπρεπε να έχεις νικήσει με 4-0 αντί για 5-0 αν σου έδινε και το πέναλτι...
Για να ξέρουμε τι λέμε, ο ΠΑΟΚ έμεινε στο 2-2 επειδή, για πολλοστή φορά, δεν υπήρχε παίκτης του που να έπιασε καλή απόδοση εκτός από τον Ντεσπόντοφ και τον Κωνσταντέλια του πρώτου ημιχρόνου. Ολοι οι άλλοι ήταν για κλάματα. Παλιοί και καινούργιοι.
Όσο για το κακόγουστο ανέκδοτο της Τούμπας, συνεχίζεται επίμονα. Επτά σερί ματς χωρίς νίκη. Επτά ματς για το Πρωτάθλημα με μόνο δύο νίκες (δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες) και γκολ 10-10. Πέντε τα γκολ εις βάρος του ΠΑΟΚ στα εκτός έδρας ματς του Πρωταθλήματος, δέκα τα εις βάρος του γκολ στην Τούμπα. Είναι σα να προσπαθούν να μας πουν οι παίκτες του ότι η κερκίδα τους φρενάρει αντί να τους βοηθάει. Έλεος...
Τι μπορεί και αν μπορεί να διορθωθεί από εδώ και πέρα ένας Θεός το ξέρει. Μακάρι να το μάθει και ο Λουτσέσκου, γιατί φαίνεται ότι κι αυτός έχασε την μπάλα. Για τις κλοπές σε βάρος του ΠΑΟΚ που έχει καταγγείλει πολλές φορές το δίκιο ήταν 100-0 με το μέρος του, αλλά τώρα δεν θα τη βρει τη χαμένη μπάλα στα γραφεία της Μαφίας. Θα τη βρει αν την ψάξει στο μυαλό του και στη συμπεριφορά των παικτών του. Θα τη βρει μέσα από τις ίδιες τις επιλογές του και τη διαχείριση των παικτών του. Είναι στο χέρι το δικό του και των παικτών η λύση του προβλήματος. Για τη διαιτησία ας ξαναφωνάξει όταν θα υπάρχει λόγος.
