Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Οι αμυντικοί μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα σε προβολή από τα μέσα ενημέρωσης. Λογικό, καθώς μία ντρίμπλα, μία ασίστ, ένα ωραίο γκολ και μία φαντεζί ενέργεια τραβάνε το μάτι του θεατή. Ωστόσο, υπάρχουν χαρακτηριστικά που είναι απολύτως απαραίτητα στις ομάδες και ας μην είναι τόσο ελκυστικά.
Η παλικαριά, η αυτοθυσία, το fighting spirit. Αυτά τα διαθέτει σε μέγιστο βαθμό ο Κώστας Κουλιεράκης, αυτό το παλικαράκι από τα Χανιά που ήρθε στην Θεσσαλονίκη μόνος, σε ηλικία 14 ετών και έχει εξελιχθεί σε άντρα με τα όλα του.
Η εμφάνισή του κόντρα στην Ντιναμό έμοιαζε σαν να ήταν απάντηση επί προσωπικού για όσα είχε ακούσει μετά το 2-0 του Μάξιμιρ. Η αλήθεια είναι ότι (και) ο Κουλιεράκης έχει ακούσει τα μύρια όσα κατά καιρούς για λάθη του. Όμως, ΠΟΤΕ δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι δεν προσπαθεί ή ότι είναι αδιάφορος.
Με το σώμα που μοιάζει σε παλαιστή (με την καλή έννοια, δηλαδή ότι μαζί με την δύναμη συνδυάζει και πλαστικότητα) και καρδιά λιονταριού δίνει κάθε μάχη, μπαίνει μπροστά και όπου πάει. Κόντρα στην Ντιναμό ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος από αέρος, έκανε πάρτι στις στατικές φάσεις (όπως αναλύσαμε, η UEFA του στέρησε και ένα γκολ) και ο ίδιος μίλησε για την καλύτερη ίσως εμφάνισή του. Θα μου επιτρέψει να διαφωνήσω, καθώς θεωρώ ότι στο Deutche Bank Park της Φρανκφούρτης ήταν συγκλονιστικός.
Το σίγουρο είναι ότι του πάνε τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Με δικές του ενέργειες ήρθε η μεγάλη ανατροπή προχθές, με δικό του γκολ ο ΠΑΟΚ είχε νικήσει την Άιντραχτ στην Τούμπα, με δικό του τέρμα, άρχισε η ανατροπή μέσα στην έδρα της Ελσίνκι. Λογικό και επόμενο, αρκετές ευρωπαϊκές ομάδες να ασχολούνται σοβαρά με την περίπτωσή του.
