Κόμπι Μπράιαντ: 1978-Forever

Επιμέλεια άρθρου: Γιώργος Τσαρουχάς 

Αγαπητέ Κόμπι,    

Είναι από τις φορές που τα λόγια περισσεύουν. Από τα κείμενα που γράφονται απλά με την ψυχή και με μοναδικό γνώμονα την εκτίμηση,τον σεβασμό και την αγάπη. Με ραγισμένη την καρδιά και ακόμα μουδιασμένοι από το άκουσμα αυτής της φρικτής είδησης. ‘Οσες μέρες,ώρες και χρόνια κι αν περάσουν θα είναι δύσκολο να το διαννοηθεί και να το ξεπεράσει κανείς. Σκέφτεσαι τον πόνο,το απρόοπτο της ζωής,την αλήθεια που πρέπει να κοιτάξεις στα μάτια. Σε πρώτη φάση αυτά σου έρχονται στο μυαλό. Όχι οι αριθμοί,τα επιτεύγματα, η ιστορία. Όχι το αθλητικό κομμάτι. Το πρωί της περασμένης Κυριακής χάθηκαν τόσο άδικα και άδοξα 7 ψυχές. Ανάμεσα τους ένας θρύλος. Ο άνθρωπος που έκανε πολλούς να αγαπήσουν το μπάσκετ και να το προτιμήσουν από το πιο “εμπορικό” ποδόσφαιρο.

 Ο Κόμπι Μπράιαντ δεν είναι ένας ακόμη παίκτης-αθλητής με εντυπωσιακά νούμερα και επιτεύγματα. Είναι η προσωποποίηση του αθλήματος. Είναι ο άνθρωπος πίσω από τον αθλητή. Είναι ο πατέρας που σκοτώθηκε μαζί με την 13χρονη κόρη του. Είναι ο άνθρωπος που γεννεές και γεννεές θα μιλούν γι αυτόν και θα φορούν την φανέλα με το “24” στην πλάτη. Ή με το “8” για τους πιο..ρομαντικούς. Κόμπι θα μας λείψεις και θα λείψεις και από το ίδιο το μπάσκετ, που από τις 26 Ιανουαρίου του 2020 και μετά είναι φτωχότερο αλλά έχοντας εξασφαλίσει μια τεράστια κληρονομιά. Αυτή που άφησες πίσω και θα γιγαντώνεται μέσα από κάθε μπασκετική σου ιστορία που θα διηγούμαστε μέχρι και στα εγγόνια μας..

Οι ήρωες πάνε και έρχονται. Οι θρύλοι μένουν για πάντα!

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Κόμπι. Από την Κυριακή είναι σίγουρο ότι εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο αναζητούν στιγμιότυπα από την μεγαλειώδη καριέρα του και κάθονται με τις ώρες να χαζεύουν πάνω από τον υπολογιστή. Δεν χρειάζεται να είσαι φαν του μπάσκετ για να εκτιμήσεις αυτόν τον αθλητή. Ο ίδιος κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο παρκέ. Το 1996 δηλαδή όταν και έγινε ντραφτ στο NBA από τους Χόρνετς αλλά η μοίρα τον έστειλε στο Λος Άντζελες για να γίνει ο «βασιλιάς» των Λέικερς! Οι αριθμοί και τα κατορθώματα του.. ζαλίζουν και βάζουν δύσκολα στους μνηστήρες που ονειρευόταν να τον ξεπεράσουν. Ωστόσο βαθιά μέσα τους το ξέρουν όλοι. Άλλος Κόμπι δεν θα ξαναβγεί.    

 Όσους πόντους κι αν πετύχει ο Λεμπρόν, ότι κι αν κάνει ο “δικός” μας Γιάννης,ο Κόμπι κατάφερε να αφήσει μια ιστορία, μία παρακαταθήκη που όμοια της δύσκολο έως απίθανο να ξαναβρεθεί. Ούτως ή άλλως δεν τα λέμε εμείς. Ο σπουδαίος Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ στο αποχαιρετηστήριο μήνυμα του προς τον «Black Mamba» ανέφερε ότι δεν πρόκειται απλώς για έναν από τους καλύτερους αθλητές όλων των εποχών,αλλά για μία από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες. Για έναν άνθρωπο που έβαζε το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Έναν άνθρωπο που παραδεχόταν τους αντιπάλους του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου,χαιρόταν με την χαρά τους και πολλές φορές απλόχερα τους χάριζε λίγο από το άστρο του. Μπορεί το χαμόγελο του Κόμπι να “έσβησε” μετά από εκείνη την μοιραία πτήση 3 μέρες πριν,αλλά θα μείνει βαθιά χαραγμένο και ριζωμένο στην μνήμη όλων όσων αγάπησαν πρώτα τον άνθρωπο Κόμπι Μπράιαντ και μετά τον αθλητή. Ένας μύθος που ξεκίνησε να γιγαντώνεται από παλιά και δεν πρόκειται να σταματήσει. Εξού και το «αθάνατος» που για πολλούς, σε τέτοιες περιστάσεις, θεωρείται υπερβολικό, ωστόσο ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του “Hall of Famer” Μπράιαντ! Και του αξίζει..

Ανάμεσα στους κορυφαίους όλων των εποχών,αν όχι ο κορυφαίος.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές τα αγωνιστικά κατορθώματα ενός αθλητή έρχονται σε δεύτερη μοίρα ωστόσο δεν γίνεται να μην αναφέρουμε μερικούς από τους λόγους που τον έκαναν τόσο ξεχωριστό εντός των τεσσάρων γραμμών. Από τα πρώτα του επαγγελματικά χρόνια στο NBA βρήκε τρόπο να πρωταγωνιστεί και να συμμετάσχει στο πρώτο All Star Game της καριέρας του το 1998 όντας ο νεότερος παίκτης μέχρι και σήμερα που έχει κατορθώσει κάτι τέτοιο. Οι πάντες στο LA μιλούσαν για έναν μπασκετμπολίστα που είχε κάτι το ξεχωριστό. Αυτό το “κάτι” που θα μπορούσε να εκθρονίσει του Bulls του σπουδαίου Μάικλ Τζόρνταν από τον θρόνο τους και να μετατρέψει τους Λέικερς σε μία ομάδα φόβητρο. Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν και με το παραπάνω. Ο Κόμπι “πήρε την ομάδα του από το χέρι” και την οδήγησε σε 5 σερί πρωταθλήματα στο NBA. 5 δαχτυλίδια για τον «βασιλιά» του Λος Άντζελες που δεν άργησε να λατρευτεί σαν Θεός ακόμα και από υποστηρικτές άλλων ομάδων που απλά γούσταραν να βλέπουν ποιοτικό μπασκετάκι. Έμεινε για πάντα εκεί. Πιστός στρατιώτης των Λέικερς, δεν τους πρόδωσε ποτέ και στο τέλος δικαιώθηκε. Ο Kobe έγραψε ιστορία. Μία ιστορία που δύσκολα ξεχνάς, 33.643 πόντοι καριέρας, ρεκόρ πόντων σε ένα παιχνίδι ( 81 κόντρα στους Ραπτορς το 2006), 5 πρωταθλήματα NBA,δύο χρυσά μετάλλια με την team USA και ίσως χρειαστεί διαφορετικό άρθρο για να τα αναφέρουμε όλα. Μια ζωή,μία καριέρα για όσκαρ. Μέχρι και αυτό πήρε το 2018 για το ντοκιμαντερ της ζωής του.

 Το “Dear,Basketball” άγγιξε τις καρδιές των κριτικών αλλά και όλου του κόσμου . Αρκεί να δείς τα πρώτα πέντε λεπτά του φίλμ για να καταλάβεις την σημασία του ονείρου αλλά και το πόσο πολύ αγαπούσε ο Κόμπι το μπάσκετ. Δήλωνε ερωτευμένος μαζί του σε κάθε ευκαιρία και μόνο ο ίδος και η στρογγυλή πορτοκαλί μπάλα γνωρίζουν τις “ακυκλοφόρητες” συνομιλίες τους μέσα από τις αμέτρητες ώρες που περνούσαν μαζί. Μεταξύ μας, κι εσύ έχεις πιάσει τον εαυτό σου, σε μία από τις αθώες αναμνήσεις σου ως παιδί, να φαντάζεσαι ότι είσαι ο Κόμπι Μπράιαντ μέσα στις χωμάτινες αλάνες στην γειτονιά σου και να παίρνεις το πιο σημαντικό σουτ για την ομάδα σου. 5,4,3,2,1..Κομπι για τρειιιιιις !!! Η κατάληξη γνωστή.. Πώς να αστοχήσει άλλωστε. Η μπάλα τον αγαπούσε και τον δικαίωνε συνεχώς γιατί αυτός πίστεψε σε αυτήν, την υπηρέτησε πιστά από την αρχή και δεν την πρόδωσε ποτέ. Έμπαινε στο διχτάκι από μόνη της και το χαμόγελο του «βασιλιά» μετά από κάθε εύστοχο σουτ “φώτιζε” όλο το Staples Center και κάθε γήπεδο που αγωνιζόταν.

 Δυστηχώς αυτή τη φορά η αντίστροφη μέτρηση δεν έιχε την ίδια ευχάριστη κατάληξη. Αντιθέτως έμελλε να είναι η τελευταία της ζωής του. Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς ακόμα που ίσως ξεχάσαμε να αναφέρουμε, ο Κόμπι Μπράιαντ δικαίως χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Τώρα ίσως καταλαβαίνετε γιατί είναι τόσο δύσκολο να ξεχαστεί. Και μόνο που χρησιμοποιούμε παρελθοντικό χρόνο για έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος δεν έχανε ματς των αγαπημένων του Λέικερς και συνέχιζε να προκαλεί θαυμασμό με τα κατορθώματα και τις δηλώσεις του,είναι βαρύ..Αν όχι αδιανόητο.  

Η τελευταία του παράσταση

Στις 12 Μαίου του 2016 ειπώθηκε το επικό και τόσο τραγικά επίκαιρο σήμερα “Mamba΄s out”. Είπε το τελευταίο του αντίο στο αγαπημένο του μπάσκετ. Πού αλλού. Στο σπίτι του, το Staples Center, μπροστά στην οικογένεια του. Αυτή των Los Angeles Lakers. Έκλεισε την λαμπρή καριέρα του έτσι ακριβώς όπως την ξεκίνησε. Με ένα σόου επι παρκέ,μία εμφάνιση που θα ζήλευαν και οι πλέον ταλαντούχοι της εποχής μας. Ένας ματς που όχι μόνο οι φίλοι των Λέικερς αλλά και όλοι όσοι αγαπάνε το μπάσκετ δεν ήθελαν να τελειώσει. Ο «Black Mamba» πέτυχε 60 πόντους εκείνο το βράδυ. Αυτό που τόσο πολύ όμως,πλέον, αναπολούμε από εκείνη την βραδιά είναι η κατάθεση ψυχής που έκανε λίγες στιγμές μετά το τέλος του αγώνα. Το τέλος εποχής. Μίας εποχής που ίδιος έγραψε με χρυσά γράμματα και όσοι υπήρξαμε μάρτυρες της νιώθουμε κάτι παραπάνω από ευγνωμοσύνη.     

Μία μπασκέτα στον ουρανό για τον Κόμπι και την Τζιάνα.. 

Γυρνάμε πίσω σε εκείνες τις στιγμές,εκείνο το βράδυ που η μικρή Τζιάνα ήταν πανευτυχής. “Φορούσε” το πιο όμορφο χαμόγελο της και καμάρωνε τον πατέρα της. Το κοιτάς και το ξανακοιτάς. Γυρνάς στο σήμερα. Θολώνεις. Τα βάζεις με την ζωή και με τα παιχνίδια που παίζει ώρες ώρες. Την αδικία που κρύβει μέσα της. Ο Κόμπι και η Giana είναι αλλού πλέον. Με την φαντασία μας,όμως, θέλουμε να είναι κάπου μαζί. Με μία μπασκέτα και μία μπάλα. Ούτως ή άλλως αμφότεροι αυτά έμαθαν να αγαπούν. Μπορεί να “έφυγαν” μετά από εκείνη την μοιραία πτήση, ωστόσο θα ζουν για πάντα μέσα στις καρδιές μας. Το μόνο σίγουρο. 

Το αντίο του Τζόρνταν και τα δάκρυα του Λεμπρόν

Όλος ο κόσμος συγκλονίστηκε με την είδηση του χαμού του Κόμπι και της κόρης του. Πάρα πολλοί διάσημοι και μη,άνθρωποι του αθλητισμού και όχι μόνο έσπευσαν να αποχαιρετήσουν τον σπουδαίο Αμερικανό. Από τον Λεμπρόν Τζέιμς μέχρι την Αλίσια Κις, η καρδιά όλων ράγισε και οι αναμνήσεις που μένουν θα τους συντροφεύουν για μια ζωή. Ο νύν «βασιλιάς» του NBA, Λεμπρόν δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του. ‘Εχασε έναν φίλο. Τον αδερφό του όπως τον χαρακτήρισε.Πλέον “κουβαλάει” το βαρύ φορτίο των Λέικερς και για την μνήμη του αγαπημένου του Κόμπι.Συνετριμένος και ψυχολογικά καταρρακωμένος από την είδηση και ο θρύλος του μπασκετ Μάικλ Τζόρνταν. Τα λόγια του προκαλούν ρίγος συγκίνησης. "Είμαι σοκαρισμένος από τα τραγικά νέα για τον θάνατο του Κόμπι και της Τζιάνα Μπράιαντ. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν τον πόνο που αισθάνομαι. Αγαπούσα τον Κόμπι, ήταν σαν μικρός μου αδελφός. Μιλούσαμε συχνά και θα μου λείψουν πολύ αυτές οι συζητήσεις. Ήταν ένας τρομερός ανταγωνιστής, ένας από τους κορυφαίους αυτού του αθλήματος, μια δημιουργική δύναμη. Ήταν επίσης ένας σπουδαίος πατέρας που αγαπούσε βαθιά την οικογένειά του και ήταν περήφανος για την αγάπη της κόρης του για το μπάσκετ.” Real recognise real.  

Ο Κόμπι θα ζει για πάντα. Μέσα από τα σουτ τριών πόντων που ο καθένας μας θα επιχειρεί. Μέσα από τις “μάχες” σε κάθε παρκέ του πλανήτη. Όσο υπάρχει το μπάσκετ, ο Κόμπι νοερά θα είναι εδώ. Μαζί μας. Στην αγαπημένη του θέση στο Staples Center. Παρέα με την πριγκίπισσα του Τζιάνα σε στιγμές και συναισθήματα που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να σου προσφέρει.

Αγαπητέ Κόμπι, σε ευχαριστούμε για όλα!