Όταν διάβασα το «αρθρίδιο» του George Monbiot που αφορούσε τον εφιάλτη που ζει σήμερα η ανθρωπότητα, είναι αλήθεια πως ένιωσα ένα είδος νέου και παράξενου φόβου, ο οποίος με έζωνε από παντού. Ενός φόβου που ελάχιστη σχέση είχε με τον αντίστοιχο της επιδημίας που βιώνουμε (όπως είναι φυσιολογικό) από την επέλαση του φονικού ιού. Ο συντάκτης του κειμένου επιχειρεί κατά κάποιο τρόπο να μας καταστήσει ενήμερους, κοινωνούς, αλλά και συνένοχους σε οδυνηρές αλήθειες και εγκληματικές απρονοησίες, οι οποίες αφορούν συγχρόνως μοιραίες υπερβάσεις και αντίστοιχες ψευδαισθήσεις για το μέλλον του κόσμου.
Σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο το οποίο έχει τίτλο: «Η προειδοποίηση του COVID-19»: Ζούμε σε μια φούσκα, μια φούσκα πλαστής άνεσης και άρνησης. Στα εύπορα κράτη, είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι υπερβήκαμε τον υλικό κόσμο. Ο πλούτος που έχουμε συσσωρεύσει – συχνά εις βάρος άλλων – μας εμπόδιζε να δούμε την πραγματικότητα. Ζώντας πίσω από οθόνες, μέσα σε κάψουλες – τα σπίτια μας, τα αυτοκίνητα, τα γραφεία και τα εμπορικά κέντρα – πείσαμε τον εαυτό μας ότι φτάσαμε στο σημείο που αναζητούν όλοι οι πολιτισμοί: μόνωσης από όλους τους φυσικούς κινδύνους.
Τώρα που η φούσκα έσκασε, βρεθήκαμε γυμνοί και εξοργισμένοι μια και η βιολογία που φαινόταν να έχει εξαφανιστεί, εισέβαλε ορμητικά στη ζωή μας. Ο πειρασμός, όταν η πανδημία περάσει, θα είναι να βρούμε μια άλλη φούσκα. Δεν μπορούμε όμως να υποκύψουμε σε αυτό. Από εδώ και στο εξής, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε διαρκώς τις οδυνηρές αλήθειες που αρνούμαστε να δούμε τόσο καιρό. Πως θα τρεφόμαστε τα επόμενα χρόνια; Όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν πως η κλιματική αλλαγή θα επηρεάσει την τροφική αλυσίδα. Ήδη η γεωργία σε κάποια μέρη του κόσμου, αντιμετωπίζει ξηρασίες, πλημμύρες, φωτιές και ακρίδες (η επανεμφάνιση των οποίων τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα των ανώμαλων τροπικών κυκλώνων).
Αυτά σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο πληθυσμό του πλανήτη και την απώλεια υδάτινων πηγών για άρδευση, εδαφών και επικονιαστών μπορεί να σπρώξει τον κόσμο σε λιμό. Λόγω της ψευδαίσθησης ασφάλειας που έχουμε δεν κάνουμε κάτι για να προετοιμαστούμε για την καταστροφή, πόσο μάλλον να την αποτρέψουμε. Μπορούμε όπως ο πρόεδρος Τραμπ να πούμε πως όλα αυτά είναι ψέμματα. Ή μπορεί αυτή τη στιγμή να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, για άλλη μια φορά, ως όντα που διέπονται από την βιολογία και την φυσική και εξαρτώνται από έναν κατοικήσιμο πλανήτη».
Δεν ξέρω και σε αυτό επάνω θα ήθελα ασφαλώς και τη γνώμη σας αν ο τίτλος των σημερινών «Ελεύθερων Σκέψεων» ερμηνεύει σωστά τα όσα αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο και τα όσα με τρόπο λακωνικό αλλά και πολύ κατανοητό εξέθεσε ο George Monbiot, ο οποίος χαρακτήρισε και την εμφάνιση βέβαια του κορωνοϊού σαν μια προειδοποίηση.
ΥΓ1: Το τι αθλητισμό θα δούμε την επόμενη σεζόν, εύκολα μπορεί να το προβλέψει κανείς, από όσα ήδη διαδραματίζονται στο χώρο. Με την προϋπόθεση βέβαια και την ευχή να απαλλαγούμε όσο γίνεται πιο γρήγορα και με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες από τον εφιάλτη που ζούμε.
ΥΓ2: Στη σύνθετη φωτό του χθεσινού σημειώματος απεικονίζεται ο μεγάλος Λάμπης Κουρουκίδης προσερχόμενος στη σπουδαία γιορτή του νταμπλ και στην ένθετη ο αλησμόνητος και αξιαγάπητος Νότης Τσίντογλου, στον οποίο ήταν και αφιερωμένο το σχόλιο.
