Οι ιπτάμενοι ‘’κατάσκοποι’’, τα ‘’μάτια’’ πλέον της Πολεμικής Αεροπορίας με απόλυτη εξειδίκευση σε αποστολές ISR (Intelligence-Surveillance-Reconnaissance) συλλογής πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης έρχονται να ‘’κλειδώσουν’’ το Αιγαίο
Το ότι τα UAV μπορούν να παίξουν τόσο ορατό ρόλο στους σύγχρονους πολέμους, αποτελεί μεγάλο μέρος της ελκυστικότητάς τους. Όπως επισημαίνει η Ουλρίκε Φράνκε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις Διεθνείς Σχέσεις, της οποίας ο τομέας εμπειρογνωμοσύνης περιλαμβάνει τον πόλεμο με χρήση drone, "το να χρησιμοποιεί κανείς drone είναι σαν να έχει μαζί του ένα συνεργείο κινηματογράφησης".
Ένα ακόμη μεγαλύτερο πλεονέκτημα, ωστόσο, προέρχεται από το πώς η Τουρκία και οι σύμμαχοί της - η κυβέρνηση Αλ Σάρατζ και το καθεστώς του Αζερμπαϊτζάν του προέδρου Ιλχάμ Αλίγεφ - χρησιμοποίησαν τα drone για να διαταράξουν την ισορροπία άμυνας - επίθεσης επί του πεδίου της μάχης.
Σχολιάζοντας τον αντίκτυπο των UAV στο πεδίο της μάχης, ο στρατιωτικός ειδικός Scott Ritter, πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, υποστήριξε ότι τα UAV παλιότερα μονοπωλούσαν μόνο οι μεγάλες δυνάμεις, αλλά πολλοί στρατοί έχουν τώρα κάποια UAV με τις δικές τους δυνατότητες.
«Τα UAV αποτελούσαν την αποκλειστική κυριότητα των προηγμένων στρατιωτικών δυνάμεων», είπε ο Ritter. «Σήμερα, σχεδόν οποιοσδήποτε στρατός μπορεί να αντέξει οικονομικά φθηνά drones με υψηλής ποιότητας αισθητήρες και θανατηφόρα πυρομαχικά, και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αλλάξει το ρεύμα οποιασδήποτε μελλοντικής σύγκρουσης ». είπε.
Σύμφωνα με τον Ritter, η χρήση drones επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να πραγματοποιούν επιθέσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν σε εδάφη εθνών όπου δεν βρίσκονται επίσημα σε πόλεμο. Βοήθησε επίσης, να αποτραπεί η κλιμάκωση των εχθροπραξιών περιορίζοντας την πιθανότητα απωλειών σε περίπτωση κατάρριψης drone.
Ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας έφερε ως παράδειγμα την Τουρκία, δηλώνοντας ότι ορισμένες χώρες που δίνουν σημασία στην τεχνολογία των drone, έχουν επιταχύνει και έχουν πετύχει το έργο τους σε αυτόν τον τομέα. «Με την τεχνολογία των drone, το πρόσωπο του πολέμου αλλάζει», είπε ο Ritter.
Είτε συμφωνείτε είτε όχι με τη θεωρία ότι οι πόλεμοι διεξάγονται όταν το κόστος της επίθεσης είναι πολύ χαμηλότερο από το κόστος της άμυνας, είναι τόσο διαισθητικά σαφές όσο και πειραματικά αποδεδειγμένο, ότι η απώλεια ενός drone - ή και δύο ή τριών, είναι λιγότερο επώδυνη και έχει χαμηλότερο κόστος από το να χάσει κανείς ένα άρμα μάχης ή ένα επανδρωμένο αεροσκάφος.
Η αποστολή drone στη μάχη μοιάζει αρκετά με παιχνίδι σε υπολογιστή και πράγματι, οι παίκτες τέτοιων computer games, μπορεί να αποδειχθούν καλύτεροι χειριστές UAV σε σχέση με εκπαιδευμένους πιλότους. Και στους δύο πολέμους, της Λιβύης και του Καραμπάχ, οι χειριστές drone αναλάμβαναν πολλούς κινδύνους προκειμένου να ανακαλύψουν τα τρωτά σημεία της αντίπαλης πλευράς, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το εάν θα έχαναν ένα ή δύο UAV κατά τη διαδικασία.
Τα drone, ωστόσο, μπορούν να αποτελέσουν ενόχληση και για τις μεγάλες δυνάμεις , απλώς ρωτήστε τη Ρωσία. Ο καθένας μπορεί να κατασκευάσει ένα drone, όπως απέδειξαν οι ισλαμιστές μαχητές στη Συρία, όταν έστειλαν πλήθος πειραματικών UAV εναντίον της ρωσικής βάσης στο Χμεϊμίμ, το 2018. Η επίθεση αναχαιτίστηκε, ωστόσο κατέστησε σαφές ότι λιγότερο προστατευμένοι στόχοι θα μπορούσαν να χτυπηθούν με παρόμοιο τρόπο.
Οι Ουκρανοί, για παράδειγμα, βλέπουν κάποιες δυνατότητες στη χρήση drones ενάντια στις δυνάμεις που υποστηρίζονται από τη Ρωσία. Πέρυσι, η Ουκρανία υπέγραψε συμφωνία 69 εκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά έξι τουρκικώνTB2, εξοπλισμού ελέγχου και πυρομαχικών και την αγορά επιπρόσθετων 18.
Το Πενταπόσταγμα έγραψε μάλιστα ότι σύμφωνα με πληροφορίες, η Ουκρανία συνεργάζεται τώρα με την τουρκική εταιρεία για την έναρξη παραγωγής στην ίδια τη χώρα. Το παράδειγμα της επιτυχούς επίθεσης του Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ αποτελεί έμπνευση για τους ηγέτες της Ουκρανίας, οι οποίοι δεν έχουν παραιτηθεί από την ανάκτηση των ανατολικών της χώρας τους, που αυτή τη στιγμή ελέγχονται από φιλορώσους αποσχιστές.
Η Ρωσία, ωστόσο, δεν είναι η μόνη μεγάλη στρατιωτική δύναμη που πρέπει να ανησυχεί για τον πολλαπλασιασμό των drone. Κάθε χώρα ή στρατιωτικό μπλοκ που διεξάγει επιχειρήσεις στο εξωτερικό και εμπλέκεται σε τοπικές συγκρούσεις, πιθανότατα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την συγκεκριμένη αυξανόμενη απειλή.
Περισσότερες από 20 άλλες χώρες επιδιώκουν να αποκτήσουν αυτή τη δυνατότητα. Είναι, μεταξύ άλλων, επιδίωξη της απόκτησης κύρους: τα drones είναι συνώνυμα της τεχνολογικής καινοτομίας.
Σε αλλαγή σχεδιασμού υποχρεώνεται να προχωρήσει το ελληνικό «Πεντάγωνο», με στόχο οι Ένοπλες Δυνάμεις να γίνουν περισσότερο «μάχιμες» στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, καθώς σήμερα διαθέτουμε περί τα 15 UAVs, ξεπερασμένης όμως τεχνολογίας.
Οι διαπραγματεύσεις με Ισραηλινούς και Αμερικανούς για την αγορά ή ενοικίαση μη επανδρωμένων αεροσκαφών με σύγχρονες δυνατότητες, είναι πλέον πιο εντατικές, ενώ ταυτόχρονα αναζητούνται ευρωπαϊκά κονδύλια για την κατασκευή ενός UAV «made in Greece».
Οι επιτελείς του υπουργείου Άμυνας, θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι επιβεβλημένο να τρέξει πιο γρήγορα και να ενσωματώσει τις σύγχρονες τεχνολογίες των μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Κι αυτό, εξηγούν, όχι μόνο επειδή η Τουρκία με τα δικά της drones οργώνει το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά διότι τέτοια μέσα χρησιμοποιούνται πλέον κατά κόρον από τους σύγχρονους στρατούς σε ένοπλες συρράξεις και όχι μόνο για να σαρώνουν αλλά και για να προσβάλλουν στόχους.
Προεξοφλείται πως με την απόκτηση νέων και σύγχρονων UAVs, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα και με μικρότερο κόστος την τουρκική προκλητικότητα, ενώ θα διαθέτει ένα σημαντικό εργαλείο για την επιτήρηση των συνόρων της.
Η εντολή που έχει δοθεί από το υπουργείο Άμυνας, είναι οι διαπραγματεύσεις για την απόκτηση νέων UAVs να κινηθούν με ταχύτητες μαχητικών αεροσκαφών.
Η ισραηλινή τεχνολογία προτιμάται και για τα μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) κατηγορίας MALE. Ενεργοποιείται η δυνατότητα εκμίσθωσης ενός συστήματος που περιλαμβάνει δύο UAV τύπου HERON-1, με δυνατότητες υπέρυθρης καταγραφής εικόνας (EO/IR χρήσιμο σε νυχτερινές πτήσεις) και παρακολούθησης στην επιφάνεια της θάλασσας (Marine Patrol Radar).
Υπενθυμίζεται, ότι ήδη δύο HERON επιχειρούν από τη Σκύρο και δίνουν στην Πολεμική Αεροπορία (Π.Α.) τη δυνατότητα ταχείας απόκτησης ζωντανής εικόνας όσων συμβαίνουν στο Αιγαίο.
Στη Σκύρο ήδη έχουν κατασκευαστεί υποδομές για τη φιλοξενία των HERON αλλά και για την επιχειρησιακή τους λειτουργία. Κλωβοί εδάφους μέσα από τους οποίους οι χειριστές πετούν τα μη επανδρωμένα αλλά και χώρους στέγασης των HERON, καταφύγια (shelter) δηλαδή ανάλογα με αυτά που φιλοξενούν τα μαχητικά επιφυλακής ( readiness).
Τους προηγούμενους μήνες στελέχη της Πολεμικής μας Αεροπορίας εκπαιδεύτηκαν στο Ισραήλ και εξειδικεύτηκαν, ώστε να πετάνε και να συντηρούν τα δύο UAV τα οποία πλέον ανήκουν στα ‘’μπλε’’ φτερά. Η 135 Σμηναρχία Μάχης αποφασίστηκε εξαιτίας της κομβικής της θέσης στην ‘’καρδιά’’ του Αιγαίου, να αποτελέσει την προκεχωρημένη βάση των Ελληνικών μη επανδρωμένων. Ήδη παλαιότερης τεχνολογίας μη επανδρωμένα, επιχειρούν τόσο από την 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα όσο και από αεροδρόμια ακριτικών νησιών.
Έλληνες και Ισραηλινοί πετούν μαζί τα HERON σε συνεργασία με τα Ελληνικά ραντάρ και το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, το οποίο έχει την απόλυτη επιχειρησιακή εικόνα στον Ελληνικό Εναέριο Χώρο. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία αποδοχής τους από την HAF, οι Ισραηλινοί σταδιακά θα αποχωρήσουν και τα βαμμένα στα χρώματα της Πολεμικής μας Αεροπορίας HERON θα περάσουν πλήρως στα Ελληνικά χέρια.
Έρχονται να καλύψουν ένα σημαντικό κενό που είχαν εδώ και χρόνια οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, το οποίο εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι γείτονες με την εγχώρια κατασκευή μη επανδρωμένων όπως τα Bayraktar αλλά και τα Anka. Αεροχήματα στα οποία η Άγκυρα έχει επενδύσει τα τελευταία χρόνια.
Πηγή: enoplos.gr
