Άλλη μια συγκλονιστική και συνάμα αποτρόπαια καταγγελία βρήκε το φως της δημοσιότητας, γύρω από την υπόθεση της Κιβωτού του Κόσμου. Πιο συγκεκριμένα, μια γυναίκα καταγγέλλει τις συνθήκες που επικρατούσαν στη δομή στον Κολωνό όπου φιλοξενούνταν η 13χρονη ανιψιά της για ενάμιση περίπου χρόνο.
Όπως αναφέρει, η επικοινωνία με το παιδί ήταν πολύ δύσκολη, δεν υπήρχε ψυχολόγος για το παρακολουθεί και πολλές φορές ακύρωναν και στην ίδια και στον πατέρα τις επισκέψεις, ενώ είχαν κανονίσει να έρθουν στην Αθήνα από την επαρχεία. Παράλληλα, η κυρία Κατερίνα κάνει λόγο για απειλές και από την κοινωνική λειτουργό, εγείροντας ερωτήματα για τη στάση των ειδικών που δούλευαν με παιδιά.
Ακόμα, καταγγέλλει πως τις φορές που είχε δει το κοριτσάκι, ήταν παραμελημένο, με ψείρες στα μαλλιά του, βρώμικο και του φορούσαν άλλα ρούχα από αυτά που είχε προσφέρει η οικογένεια ως δώρο. Όπως σημειώνει η ίδια, έχει απευθυνθεί στον Συνήγορο του Πολίτη.
Διαβάστε αναλυτικά την μαρτυρία της:
«Είμαι η θεία του παιδιού από την πλευρά του πατέρα. Η αντίθετη πλευρά, δηλαδή της νύφης μας, είχε σχέσεις οικογενειακές με τον πάτερα και με την Κιβωτό. Ήταν και η αδερφή της γιαγιάς χορηγός. Έχουν μια μεγάλη εταιρεία και ήταν χορηγοί. Έγιναν προσπάθειες να βάλουν η γιαγιά και ο παππούς το παιδί στην Κιβωτό επειδή δεν τα πήγαιναν καλά με το ζευγάρι και ιδίως με την κόρη τους.
Δυο - τρεις φορές προσπάθησαν να βάλουν το παιδί στην Κιβωτό και τελικά δεν τα κατάφεραν. Την τέταρτη, όμως, φορά αν δεν κάνω λάθος, τα κατάφεραν, πήραν το παιδί από το σχολείο και το έβαλαν μέσα». Και συνεχίζει «Εμείς για δύο μήνες δεν ξέραμε πού ήταν το παιδί. Το ψάχναμε εμείς, το έψαχναν και οι γονείς, από την Εισαγγελία δεν μας έλεγαν τίποτα. Από την Κιβωτό δεν μας έλεγαν τίποτα, μετά όταν μάθαμε ότι ήταν στην Κιβωτό και μετά τον δεύτερο μήνα πια ήρθαμε σε επαφή με το παιδί. Έχω ξοδέψει, έχω πάθει οικονομική και ψυχολογική καταστροφή με αυτό το πράγμα. Έχω κάνει δικαστήρια, έχω αλλάξει τρεις δικηγόρους. Κανένας δικηγόρος δεν τολμούσε, να μπούμε για να μπορέσουμε να δούμε το παιδί».
Και σημειώνει: «Δεν υπήρχε ψυχολόγος μέσα στην Κιβωτό για να δει το παιδί πώς ήταν, πλήρωσα για να μπει η ψυχολόγος και είπε τα ίδια που έβλεπα και εγώ στο παιδί στο πρώτο ραντεβού και κατάλαβε ότι το παιδί ήταν τρομαγμένο, λυπημένο και φοβισμένο».
Σε ερώτηση εάν ακύρωναν τα ραντεβού για συνάντηση με το παιδί και δεν επέτρεπαν τον πατέρα να το δει, η κυρία Κατερίνα απαντά:
«Ναι, ναι, ναι, ναι και σε εμάς και στον πατέρα ακύρωναν. Βάζαμε εισιτήρια από την επαρχία για να πάμε εκεί και όταν πηγαίναμε εκεί μας έπαιρναν τηλέφωνο και έλεγαν "συγγνώμη αλλά δεν μπορείτε να έρθετε, διότι έχουμε μια άλλη δραστηριότητα να κάνουμε τώρα"».
Ερώτηση: Όταν καταφέρατε να δείτε το παιδί, την ανιψιά σας, 13 ετών, σε τι κατάσταση ήταν;
Απάντηση: «Ήταν πάρα πολύ τρομαγμένο το παιδί, φοβισμένο και πολύ βρώμικο. Αυτό μου έκανε φοβερή εντύπωση. Είχε ψείρες στο κεφάλι του, τα παπούτσια του ήταν μέσα στη βρώμα και οι κάλτσες του, φορούσε ρούχα τα οποία δεν ήταν δικά μας, αυτά που είχαμε αγοράσει στο παιδί, δώρα και τέτοια. Ήταν ρούχα που δεν ξέρω πού τα βρήκαν, δεν ήταν δικά του.
Δεν μπορούσαμε να μείνουμε ούτε πέντε λεπτά μόνοι με το παιδί, ούτε πέντε λεπτά, ήμασταν σε ένα δωμάτιο 3x4, ένα γραφείο, μαζί με την κοινωνική λειτουργό. Tην πρώτη μέρα που φτάσαμε αυτό που μας είπε ήταν απαγορεύονται οι προσωπικές ερωτήσεις στο παιδί. Για να μην οξύνουμε τα πράγματα και ξεσπούν στο παιδί προσπαθούσαμε να κάνουμε υπομονή».
Ερώτηση: Πόσα χρόνια χρειάστηκε μέχρι να καταφέρετε να βγάλετε το παιδί έξω;
Απάντηση: «Κατάφερα τελικά με δικαστήριο και το έβγαλα σε ενάμιση χρόνο το παιδί, ζητώντας την επιμέλεια».
Ερώτηση: Με τον πατέρα Αντώνιο είχατε κάποια επαφή; Είχατε μιλήσει;
«Όχι, ποτέ. Όσες φορές τον ζητήσαμε, ποτέ. Τον ζητούσε και η γιαγιά στο τηλέφωνο, η μητέρα μου, ποτέ, ποτέ, ποτέ».
Ερώτηση: Με την πρεσβυτέρα;
«Όχι, ποτέ. Μόνο με την κοινωνική λειτουργό. Το ομολογώ ότι έκανε πάρα πολύ καλά τον ρόλο της έπαιζε. Πάρα πολύ καλά, το έργο της το έκανε πάρα πολύ καλά, με απειλές, με αυστηρότητα».
Ερώτηση: Τι σας έλεγε;
«Εμάς πάντα μας απειλούσε. Μία φορά που ήταν για να βγει το παιδί, για να πάει σε κάποιο, με τα παιδάκια εκεί να τα πάνε σε κάποιους αγώνες αθλητικού τύπου, σαν μικρομαραθώνιος ήταν, κάτι τέτοιο, ο πατέρας είπε μπροστά στην κοινωνική λειτουργό, εντάξει τότε να πάω να έρθω και εγώ είπε στο παιδάκι, στην κόρη του, για να μπορώ να σε φωτογραφήσω. Το παιδί χαιρόταν πολύ και την επόμενη μέρα του απαγόρευσαν να πάει, το κλείσανε μέσα γιατί θα πήγαινε ο πατέρας του να το δει.
Εγώ έχω κάνει τώρα και καταγγελία στον Συνήγορο του Πολίτη για να προωθηθούν αυτά που έχω καταγράψει. Μπορώ να πάω και οπουδήποτε, να τα καταγγείλω, δεν έχω πρόβλημα».
