Καρύδη: «Με τον προκριματικό στο Μόναχο, νόμιζα πως θα μαζέψω τα πράγματα μου και θα φύγω»

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

Χαμογελαστή και αφοπλιστικά ειλικρινής. Η Σπυριδούλα Καρύδη αναδείχθηκε κορυφαία αθλήτρια Κ23 στον στίβο για το 2021 και στοχεύει για ακόμη ψηλότερα. Η αθλήτρια του τριπλούν μίλησε στο Metrosport.gr για την περσινή σεζόν, τα τρία μετάλλια στο Πανελλήνιο της Θεσσαλονίκης, τις δύο μεγάλες διοργανώσεις σε Ορεγκον και Μόναχο ενώ θυμήθηκε και το πως ξεκίνησε στίβο. 

Η αθλήτρια του ΑΟ Κάλλιστος που προπονείται με τον Γιώργο Πομάσκι, τόνισε πως το πρώτο της μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Κ18 του Γκιόρ ήταν ξεχωριστό, δεν πίστευε πως θα φτάσει στον τελικό του Μονάχου ενώ αναφέρθηκε και στις γηπεδικές εγκαταστάσεις του νησιού που μεγάλωσε, της Κέρκυρας. Τέλος, μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον προπονητή της, εξήρε την βοήθεια της οικογένειάς της και σημείωσε πως προσπαθεί να συνδυάσει το Πανεπιστήμιο με τον πρωταθλητισμό.

-Αρχικά θα ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντάς μου τους στόχους για τη φετινή σεζόν.

«Στον κλειστό έχω στόχο να πάω στην Κωνσταντινούπολη στο Ευρωπαϊκό Ανδρών και στους Μεσογειακούς Κ23. Θα δείξει αν καταφέρω να πάω, έπειτα το Ευρωπαϊκό Κ23 στον ανοιχτό και το Παγκόσμιο στη Βουδαπέστη είναι οι επόμενοι στόχοι, θα προσπαθήσω να είμαι και εκεί».

-Βγήκες κορυφαία αθλήτρια Κ23 για το 2021. Τι σήμαινε αυτό για σένα;

«Είναι κάτι ξεχωριστό. Σε κάνει να νιώθεις πως οι προσπάθειές σου και οι κόποι σου ανταμείβονται και πως ο κόσμος βλέπει πως προσπαθείς για το καλύτερο. Είναι μια επιβεβαίωση των κόπων σου. Τις στιγμές που δεν πάει καλά μια προπόνηση και στο τέλος τα καταφέρνεις, ο κόσμος το βλέπει, είναι πολύ σημαντικό. Με βοηθάει, μου δίνει κίνητρο, ότι δεν πρέπει να τα παρατάς, όταν τα καταφέρεις όλα τα άλλα σβήνονται».

-Στο ΣΕΦ πως τα πήγες στον κλειστό;

«Δεν τα πήγα και πολύ καλά όλη την προηγούμενη χρονιά. Ηταν η πρώτη χρονιά που συνδύασα σχολή με την προπόνηση και δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Εκανα 13.50μ. η επίδοση ήταν μακριά από αυτό που κυνηγούσα, βγήκα 1^η στο πανελλήνιο. Στο Βαλκανικό κλειστού πήρα την 3^η θέση, η επίδοση ήταν περίπου στο 13.50μ., στην Κωνσταντινούπολη. Καλύτερα να έβγαινα εκτός βάθρου, παρά να πάρω μετάλλιο με χάλια επίδοση».

«Στο Μόναχο έκλεισε τα μάτια του ο Θεός, τέλεια εμπειρία η Ολυμπιάδα Νέων στην Αργεντινή»

-Από τη Θεσσαλονίκη και το Πανελλήνιο έφυγες με 3 μετάλλια, χρυσό στη σκυταλοδρομία και ασημένιο σε τριπλούν (13.53μ.) και μήκος (6.28μ.). Πως έγινε αυτό; Πως και έτρεξες στα 4x100;

«Για τον σύλλογο (σ.σ. ΑΟ Κάλλιστος) μου το έκανα. Εχω να τρέξω σκυταλοδρομία από Παγκορασίδα στα 4x80μ. με τον σύλλογό μου στην Κέρκυρα, μου είπαν πως χρειαζόμαστε άτομο για την σκυτάλη, είπα γιατί όχι. Εχει πλάκα, αδρεναλίνη, μόλις τελείωσα το τριπλούν πήγα να τρέξω».

-Πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα στο Ορεγκον; Ευχαριστημένη από την 24^η θέση; Το 13,62μ. δεν ήταν αυτό που ήθελες;

«Ηταν πολύ όμορφα, είχαμε πάει νωρίτερα για προετοιμασία δύο εβδομάδες για να προσαρμοστούμε. Δεν πήγε καλά ο αγώνας και δεν είμαι ευχαριστημένη με την θέση και την επίδοση. Δεν αλλάζει κάτι, πρέπει να μάθω να το διαχειρίζομαι καλύτερα. Δεν πίστευα πως θα πάω τελικό, αλλά ήθελα να είμαι πιο κοντά στη 12άδα».

-Χρονικά ο τελευταίος σου μεγάλος αγώνας ήταν το Ευρωπαϊκό του Μονάχου. Τι συναισθήματα σου έφερε αυτή η εμπειρία και η 9^η θέση (13.54μ.) στο τριπλούν;

«Στο Μόναχο ήταν όλα τέλεια. Το γήπεδο ήταν γεμάτο. Το προέβαλλαν πολύ, είχα τη στήριξη του κόσμου, το στάδιο ήταν γεμάτο όλες τις ώρες, στήριζε όλους τους αθλητές. Στο Μόναχο ήμουν πιο χαρούμενη και σκέφτηκα πως πιο χαλαρά, ήθελα να το χαρώ, να ευχαριστηθώ τον αγώνα. Είμαι περισσότερο ευχαριστημένη από την θέση παρά από την επίδοση. Δεν περίμενα με αυτή την επίδοση να πάρω αυτή τη θέση».

-Οντως ο Θεός έκλεισε τα μάτια του για να πας τελικό (σ.σ. δική της δήλωση μετά την πρόκριση);

«Ηταν η πρώτη μου σκέψη (σ.σ. γέλια). Με τον προκριματικό που έκανα, νόμιζα πως θα μαζέψω τα πράγματα μου και θα φύγω. Εγώ πηδούσα από τις πρώτες και ήμουν 11^η ή 12^η. Δεν πίστευα πως δεν θα με περάσει κάποια. Η τελευταία κοπέλα έκανε άκυρη και δεν με πέρασε. Δεν το πίστευα, είπα απίστευτο και πέρασα τελικό».

-Στον τελικό όμως δεν χαλάρωσες καθώς έκανες 13.54μ. ενώ στον προκριματικό 13.71μ. Τι έγινε; Αγχώθηκες;

«Είπα πως θα πάω να το ευχαριστηθώ και δεν το έκανα. Το πήρα λίγο πιο σοβαρά όσο χρειαζόταν. Αγχώθηκα λίγο».

-Εχεις κατακτήσει χρυσό μετάλλιο (14.00μ.) σε ευρωπαϊκό Κ20 (Μπορός-Σουηδία 2019) και ασημένιο (13.95μ.) στο ευρωπαϊκό του Ταλίν (2021) στην κατηγορία Κ23, αμφότερα στο τριπλούν. Τι ήταν πιο σημαντικό για σένα;

«Είναι διαφορετικές κατηγορίες, το 2019 ήμουν πιο μικρή και πιο άπειρη και δεν περίμενα να κερδίσω. Το 2021 πήγα ως φαβορί και έχασα και δεν ήμουν ευχαριστημένη, ενώ η χρονιά μου είχε πάει πάρα πολύ καλά. Το 2019 και βγήκα 1^η και έκανα ατομικό ρεκόρ, ήταν διαφορετικό. Το 2019 ήταν πιο σημαντικό».

-Το 2018 (Ευρωπαϊκό Κ18) είχες πάρει χάλκινο μετάλλιο στο Γκιόρ της Ουγγαρίας στο μήκος (6.23μ). Ηταν το πρώτο σου μετάλλιο σε διεθνή διοργάνωση;

«Ναι ήταν το πρώτο μου, ήταν ξεχωριστό. Είχε πολλή πλάκα, στο Ευρωπαϊκό στοχεύαμε στο τριπλούν και η ομοσπονδία με είχε δηλώσει στο μήκος χωρίς να το γνωρίζω. Πήγα να κάνω ένα άλμα απλά για να κάνω και απλά να ξεκουραστώ. Στο τριπλούν είχα κάνει καλό άλμα, αλλά άφησα πίσω σημάδι με το μαλλί και βγήκα 4^η. Ηταν η πρώτη μου χρονιά που έκανα σοβαρή προπόνηση. Πιο νωρίς είχα πάει στη Γυμνασιάδα στο Μαρόκο που είχα κερδίσει».

-Οι Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων (2018) στην Αργεντινή ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για σένα;

«Ηταν το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι, είχα πάθει πολιτισμικό σοκ με την καλή έννοια. Μια τέλεια εμπειρία. Απλά ήταν διαφορετικά. Εκεί μετρούσαν το άθροισμα από τους δύο αγώνες και το πρόσθεταν. Ημουν κάτω από την δεκάδα».

-Στους Ολυμπιακούς του Τόκιο δεν τα κατάφερες να προκριθείς. Επόμενος στόχος οι Ολυμπιακοί του Παρισιού;

«Ναι μακάρι να καταφέρω να πάρω την πρόκριση. Για όλους τους αθλητές οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα όνειρο. Αν στοχεύεις στους κοντινούς σου αγώνες, τότε έρχονται και οι Ολυμπιακοί».

«Στα 11 μου είχα ενθουσιαστεί με το να πατάω και να πετάω»

-Πως ξεκίνησες τον στίβο και σε τι ηλικία;

«Ξεκίνησα στίβο περίπου 10 ετών, πήγαινε η αδελφή μου, ήθελα να πάω μαζί της να δοκιμάσω και έτσι κόλλησα».

-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;

«Πολύ μικρή έκανα κολυμβητήριο και παραδοσιακούς χώρους. Στον στίβο δοκίμασα και αντοχή και ταχύτητες, εμπόδια. Μια μέρα που έκανα μήκος, είχα ενθουσιαστεί με το να πατάω και να πετάω, ήμουν 11 ετών, και αποφάσισα να κάνω μήκος. Είπα αυτό μου άρεσε. Στα 15-16 άρχισα να κάνω τριπλούν».

-Τι προτιμάς; Τριπλούν ή μήκος;

«Παλιά το κύριο αγώνισμά μου ήταν το μήκος και συμπληρωματικά έκανα τριπλούν και ευχαριστιόμουν το δεύτερο. Τώρα είναι το αντίθετο και χαίρομαι πιο πολύ να κάνω μήκος γιατί δεν με αγχώνει στο μυαλό μου. Εχω επικεντρωθεί στο τριπλούν αλλά βοηθάει να κάνω και προπόνηση μήκους. Τα συνδυάζει ο κόουτς που ξέρει καλά».

-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;

«Το Ευρωπαϊκό Κ20 στη Σουηδία, για το ατομικό ρεκόρ και για το μετάλλιο».

-Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Το Ευρωπαϊκό Κ20».

«Είχα μάθει να κάνω προπόνηση στη βροχή, η Κέρκυρα χρειάζεται ένα κλειστό»

-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Κέρκυρα. Πόσο δύσκολο ήταν να προπονηθείς στο Νησί;

«Είχα μάθει να κάνω προπόνηση στη βροχή, δεν με ενοχλούσε από μικρή, δεν ήξερα πως είναι να υπάρχουν καλές και κακές υποδομές. Όταν ξεκίνησα να κάνω πιο σοβαρά προπόνηση, ευτυχώς είχα την τύχη σε μια χρονιά που μας είχε δοθεί ένας κλειστός χώρος για άλματα. Υπήρχε τεράστιο πρόβλημα πριν από αυτό. Στην Κέρκυρα όλο το φθινόπωρο και τον χειμώνα βρέχει. Αυτόν τον χώρο τον παραχώρησαν για 2 χρόνια και ήταν τότε που έκανα εγώ. Ημουν τυχερή που είχα κλειστό χώρο να κάνω την προπόνησή μου. Δεν έχουμε υποδομές για βάρη. Ευτυχώς είχα τον κύριο Ηρακλή που έχει σύλλογο άρση βαρών και μου επέτρεπε να κάνω την προπόνηση μου για βάρη».

-Είναι δύσκολο για τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με τον στίβο σε περιοχές εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης;

«Στην Κέρκυρα τα παρατάνε πολύ εύκολα τα παιδιά, βρέχει συνέχεια. Χρειάζονται υποδομές, στην Κέρκυρα ένα κλειστό είναι μεγάλη ανάγκη».

-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Γιώργος Πομάσκι;

«Είναι ο άνθρωπος που με καθοδηγεί. Δεν τον έχω ως προπονητή στο μυαλό μου, είναι απίστευτος. Είναι προπονητής-ψυχολόγος και μπαμπάς, είναι τα πάντα. Με καταλαβαίνει πάντα, τι έχω, αν είμαι καλά. Εχει τόση εμπειρία και όταν λέει κάτι, κατά κύριο λόγο έχει δίκιο».

-Τι ρόλο έπαιξε η οικογένειά σου για να κάνεις πρωταθλητισμό στον στίβο;

«Οι γονείς μου από όταν ήμουν μικρή, προσπαθούσαν να μας παρέχουν τα πάντα. Δούλευαν για εμάς, είμαστε μια 5μελής οικογένεια, δεν θυμάμαι ποτέ να μου λένε όχι. Εκανα κολυμβητήριο, παραδοσιακούς χορούς, πιάνο, μετά ξεκίνησα στίβο. Οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί που πήρα το ρίσκο για να μην δώσω πανελλήνιες και να πάω στο Ευρωπαϊκό και πήρα το άνευ για την Σχολή μου. Αφού είδαν ότι άρχισα να έχω επιτυχίες, με στήριξαν ακόμη περισσότερο. Πλέον δεν με στηρίζουν οικονομικά και χαίρομαι γι’ αυτό. Εχω τους χορηγούς μου και τα καταφέρνω. Οι χορηγοί μου με καταλαβαίνουν, με υποστηρίζουν που καταφέρνω σχολή και προπόνηση».

-Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τις σπουδές στην Οδοντιατρική με τον πρωταθλητισμό;

«Έχω έναν προπονητή που με στηρίζει φουλ, όλη μέρα με ρωτάει για τη Σχολή, προσπαθεί με τις ώρες μου λόγω της Σχολής, αλλάζουμε την προπόνηση αν χρειαστεί. Με τους καθηγητές μου δεν έχουμε προσωπικές σχέσεις, δεν το βλέπουν έτσι. Θέλει πολύ καλό πρόγραμμα για να καταφέρεις να τα συνδυάσεις. Μέχρι πέρυσι δεν τα είχα πολύ απλά στο μυαλό μου. Φέτος πιστεύω πως θα είναι καλύτερα».