Τι ψάχνεις;

Καραμπέρης: «Η τέλεια βάση ο ΠΑΟΚ - Μου έμεινε μια πικρία, δεν έπαιξα στον Πανσερραϊκό»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Είναι άνθρωπος της ρουτίνας και των στόχων. Δεν πτοείται στις δυσκολίες και προσπαθεί να καταλάβει το μήνυμα ώστε να βελτιωθεί περισσότερο. Έκανε τα πρώτα του βήματα χαζεύοντας τα «μαγικά» του Ζιντάν στην τελευταία του παράσταση και τις πινελιές του Κακά στο χορτάρι. Από τις ακαδημίες του Κερμανίδη, βρέθηκε στον Άρη, έκανε το άλμα σε εκείνες του ΠΑΟΚ και έπειτα, πήγε στον Πανσερραϊκό. Δοκιμάσθηκε από δύσκολους τραυματισμούς αλλά πλέον, άνοιξε τα φτερά του για τη Γερμανία και απολαμβάνει το ποδόσφαιρο.

Ο Θωμάς Καραμπέρης μίλησε στο Metrosport.gr για τις πρώτες του εντυπώσεις από την Καϊζερσλάουτερν, το λόγο που επέλεξε την ομάδα και τους φετινούς του στόχους. Έκανε μια αναδρομή στην πορεία του μέχρι και σήμερα, αναφέρθηκε στα οφέλη που αποκόμισε από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ και τη συνύπαρξη του με Πάμπλο Γκαρσία και Στέλιο Μαλεζά ενώ εξέφρασε και το παράπονο του που δεν έβαλε και ο ίδιος το δικό του λιθαράκι στην άνοδο του Πανσερραϊκού στην πρώτη κατηγορία.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στο ταξίδι του με τη γαλανόλευκη, στη συνεργασία του με το Νίκο Παπαδόπουλο και το μεγάλο στόχο που έχει θέσει η Εθνική Ελπίδων. Τέλος, μας εξήγησε πως προέκυψε το ενδιαφέρον για το πάντελ και μίλησε για τις πρώτες του απόπειρες μαγειρικής.

«Να κερδίσω φανέλα βασικού στην Α’ ομάδα»

Πώς εξελίσσεται η φετινή περίοδος;

«Νιώθω ευτυχισμένος γιατί άφησα πίσω το πρόβλημα τραυματισμού που με ταλαιπώρησε την περσινή χρονιά και πλέον, απολαμβάνω το ποδόσφαιρο και παίζω. Είμαι βασικός και είμαι ικανοποιημένος».

Πώς προέκυψε η μετακίνηση στην Καϊζερσλάουτερν;

«Το συμβόλαιο μου τελείωσε το καλοκαίρι, δεν είχα πρόταση ανανέωσης και ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Ήθελα να κυνηγήσω το όνειρο του εξωτερικού. Περιμέναμε μέχρι τελευταία στιγμή με τον μάνατζερ μου, τον Κώστα Κιλικίδη της MK Sport Consulting, και όταν ήρθε η πρόταση από την Καϊζερσλάουτερν, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Ήρθα στη Γερμανία, ενσωματώθηκα στη β’ ομάδα και μετά από δύο μήνες άρχισα να κάνω και προπονήσεις με την πρώτη. Ημουν αποφασισμένος να μην κοιτάξω πίσω. Με βοήθησε σε αυτό και ο μάνατζερ μου, ο οποίος μου συμπαραστάθηκε στις δύσκολες στιγμές της τελευταία χρονιάς. Εκεί που ίσως κάποιος άλλος να με έβγαζε από την ατζέντα του».

Δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς;

«Θεωρώ ότι σε αυτό το κομμάτι ήμουν ιδιαίτερα τυχερός. Στην ίδια ομάδα αγωνίζεται και ο Νίκος Bακουφτσής, τον οποίο γνώριζα από πριν και με βοήθησε πολύ».

Οι γονείς σου πώς αντέδρασαν;

«Αυτό το καλοκαίρι έφυγα και εγώ και ο αδερφός μου, ο οποίος πήγε στις ΗΠΑ για ποδόσφαιρο και σπουδές. Στην αρχή τους φάνηκε περίεργο αλλά ξέρουν ότι ακολουθούμε τα όνειρα μας και είναι χαρούμενοι για εμάς και μας στηρίζουν. Μιλάμε με βιντεοκλήση καθημερινά. Μου λείπουν αλλά ξέρω ότι έχω έρθει στη Γερμανία με ένα σκοπό».

Τι σε έχει εντυπωσιάσει στη Γερμανία;

«Η αθλητική τους κουλτούρα είναι ευλογία για κάθε παίκτη. Η νοοτροπία της προπόνησης που πρέπει να δίνεις το 100% και θα ανταμειφθείς παίζοντας στο παιχνίδι που έρχεται μου αρέσει. Μαθαίνεις να είσαι επαγγελματίας. Είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω».

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη φετινή χρονιά;

«Θα ήθελα να αγωνισθώ σε όσα περισσότερα παιχνίδια μπορώ με τη β΄ ομάδα, να ανέβω στην πρώτη και να κερδίσω φανέλα βασικού. Επίσης, θα ήθελα να πάρουμε την πρόκριση με την Εθνική».

«Ο Παπαδόπουλος μου έδωσε την ευκαιρία - Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να φοράς τη γαλανόλευκη φανέλα»

Πετύχατε μια μεγάλη νίκη επί της Πορτογαλίας. Πώς έζησες το παιχνίδι;

«Γνωρίζαμε ότι ήταν ένα δύσκολο παιχνίδι και ότι η Πορτογαλία διαθέτει παίκτες που παίζουν στις πρώτες ομάδες και έχουν παραστάσεις από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Θέλαμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και μετά τη νίκη με τα Νησιά Φερόε, ο προπονητής μας είπε ότι μπορούμε να πάρουμε θετικό αποτέλεσμα και από αυτό το παιχνίδι, αρκεί να το πιστέψουμε και να ακολουθήσουμε το πλάνο. Μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούμε και αυτό φάνηκε και στο γήπεδο. Ξέραμε ότι με αυτή τη νίκη θα είχαμε την πρόκριση στο χέρι μας και δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε. Μπήκαμε, κάναμε το παιχνίδι μας και παρότι βρεθήκαμε πίσω, καταφέραμε να ανατρέψουμε το σκορ και να κερδίσουμε».

Τι σας είπε ο Παπαδόπουλος στα αποδυτήρια;

«Μας είπε ότι πετύχαμε μια σημαντική νίκη, η οποία θα μας έδινε ψυχολογία για τη συνέχεια. Μας ζήτησε να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό και ενωμένοι για να έρθει η πρόκριση».

Πώς αντέδρασες όταν ήρθε η πρώτη κλήση για την Εθνική;

«Η πρώτη κλήση ήρθε πέρυσι για ένα φιλικό με την Πολωνία. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα καθώς είχαμε παίξει μόνο φιλικά και το πρωτάθλημα της Super League 2 δεν είχε αρχίσει ακόμη. Με κάλεσαν στο τηλέφωνο και μου είπαν ότι είμαι στις κλήσεις. Χάρηκα τόσο πολύ. Πήρα τον πατέρα μου τηλέφωνο. Ένιωθα τόσο ευτυχισμένος που ο προπονητής με εμπιστεύτηκε και ένιωθα την ανάγκη να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό σε κάθε παιχνίδι για να τον δικαιώσω. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να φοράς τη γαλανόλευκη φανέλα».

Ποια η σχέση σου με τον προπονητή;

«Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και έμπειρος. Έχουμε εξαιρετική επικοινωνία, είναι δίκαιος και ξέρει πως να παίρνει το καλύτερο από τον κάθε ποδοσφαιριστή του. Έχει μεγάλο μερίδιο στις επιτυχίες μας και πραγματικά θα είναι δικαίωση για τη δουλειά μας να καταφέρουμε να πάρουμε την πρόκριση. Μας έχει εμπνεύσει και μας έπεισε ότι μπορούμε να προκριθούμε Με πίστεψε, μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνισθώ. Οφείλω ένα ευχαριστώ στον κ. Παπαδόπουλο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε».

«Ο ΠΑΟΚ ήταν η τέλεια βάση για να εξελιχθώ»

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις το ποδόσφαιρο;

«Άρχισα λόγω του παππού μου, του Απόστολου. Μου άρεσε το ποδόσφαιρο και δοκίμασα με τη δική του προτροπή. Ξεκίνησα από τις ακαδημίες του Κερμανίδη, μετά από δύο χρόνια πήγα στον Άρη και το 2012 στον ΠΑΟΚ. Έπειτα, ήρθε ο Πανσερραϊκός».

Για ποιο λόγο επέλεξες τον ΠΑΟΚ;

«Θεωρήσαμε με τον πατέρα μου ότι η ακαδημία του ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη επιλογή για εμένα. Έτσι, αποφασίσαμε να πάμε εκεί. Μη με ρωτήσεις τώρα τι ομάδα είμαι (γέλια)».

Δεν είχα τέτοια πρόθεση (γέλια)…

«Οι περισσότεροι με ρωτάνε και δεν τους αρέσει αυτό που τους απαντάω».

Τι απαντάς;

«Δεν είμαι ούτε Άρης ούτε ΠΑΟΚ. Δεν υποστηρίζω κάποια ομάδα. Επειδή ήταν παλιά ο πατέρας μου πρόεδρος στον Άρη έλεγαν ότι είμαι Άρης. Μετά που πήγα στον ΠΑΟΚ έλεγαν ότι είμαι ΠΑΟΚ. Αθλητές είμαστε, άρα επαγγελματίες, δεν χρειάζεται να βάζουμε ταμπέλες».

Τι κέρδισες από την παρουσία σου στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ;

«Έκανα τα πρώτα μου βήματα εκεί. Ήταν ωραία εμπειρία καθώς είχαμε καλούς προπονητές που μας έμαθαν εκτός από ποδόσφαιρο και αρχές, πηγαίναμε σε τουρνουά στο εξωτερικό και πιστεύω ότι ήταν η τέλεια βάση για να εξελιχθώ με τα χρόνια».

Συνεργάστηκες για λίγο με Μαλεζά και Γκαρσία. Τι έμαθες και τι κρατάς από τον καθένα;

«Δυστυχώς, δεν τους έζησα για πολύ. Από τον Πάμπλο Γκαρσία κράτησα τη νοοτροπία του νικητή που έχει. Θέλει οι ποδοσφαιριστές του να παίζουν δυνατά, πάντα για τη νίκη και με πάθος για τη φανέλα που φοράνε. Ο Μαλεζάς είχε φοβερή όρεξη για δουλειά, μας μιλούσε συνέχεια είτε ομαδικά είτε ιδιαιτέρως. Είχε λίγο καιρό που είχε σταματήσει και καταλάβαινε το πώς νιώθαμε».

«Άλλαξα νοοτροπία στον Πανσερραϊκό – Μου έμεινε μια πικρία γιατί δεν έδειξα ποιος πραγματικά είμαι»

Στον Πανσερραϊκό πώς βρέθηκες;

«Ο μάνατζερ μου μού έφερε την πρόταση και αποφασίσαμε ότι ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή που θα μπορούσα να έχω κάνει εκείνη τη στιγμή».

Πώς ήταν η εμπειρία σου στην ομάδα;

«Τον πρώτο χρόνο όλα πήγαιναν καλά παρά την αυξημένη πίεση που υπήρχε λόγω των αποτελεσμάτων που δεν ερχόταν. Ήμουν υγιής και έπαιρνα ευκαιρίες. Σωθήκαμε μαθηματικά τις τελευταίες αγωνιστικές. Τη δεύτερη χρονιά ήρθαν ποιοτικοί και έμπειροι παίκτες στην ομάδα. Είχαμε προπονητή τον Ελευθερόπουλο αλλά μετά λόγω των κακών αποτελεσμάτων έφυγε και ανέλαβε ο Δερμιτζάκης. Εγώ τραυματίστηκα και έχασα μεγάλο μέρος του πρωταθλήματος ενώ έπαθα και μια υποτροπή και έμεινα για περισσότερο καιρό εκτός. Όταν επέστρεψα δεν έπαιρνα την ευκαιρία για να μπορέσω να βοηθήσω. Μου έμεινε μια πικρία καθώς δεν μπόρεσα να παίξω και να δείξω ποιος πραγματικά είμαι. Ήθελα να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου σε αυτή την άνοδο».

Μετά το τέλος του συμβολαίου σου δεν υπήρξε πρόταση ανανέωσης;

«Όχι. Εξάλλου, ήξερα ότι ο κύκλος μου στην Ελλάδα είχε κλείσει και ήθελα να φύγω στο εξωτερικό. Ήθελα να δοκιμάσω τον εαυτό μου».

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή μέχρι τώρα;

«Η πρόκριση της Εθνικής Κ17 στο Euro. Είχαμε πολλά χρόνια να βρεθούμε στην τελική φάση και ήμουν πανευτυχής που τα καταφέραμε. Αντιμετωπίσαμε δύσκολες ομάδες αλλά πήραμε την πρόκριση. Ήταν μια τρομερή εμπειρία».

Υπάρχει κάτι που σε έχει στεναχωρήσει στη μέχρι τώρα πορεία σου;

«Η περσινή χρονιά στον Πανσερραϊκό. Όταν επέστρεψα από τον τραυματισμό μου, η ομάδα είχε πάρει ήδη το εισιτήριο της ανόδου. Έμεναν επτά παιχνίδια αλλά ο προπονητής δεν μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω. Είτε ήμουν στον πάγκο, είτε εκτός αποστολής. Με στεναχώρησε πολύ. Ήθελα να παίξω και δείξω τι είμαι και τι αξίζω. Δε μου δόθηκε ποτέ αυτή η ευκαιρία, δεν με λύγισε όμως αυτό γιατί ξέρω ότι το ποδόσφαιρο έχει και κακές στιγμές».

Ποιο είναι το κέρδος από την παρουσία σου στον Πανσερραϊκό;

«Άλλαξε η νοοτροπία μου προς το καλύτερο. Έμαθα ότι όταν δεν παίζω, δουλεύω για τον εαυτό μου. Πλέον, όταν ο προπονητής δεν μου δίνει την ευκαιρία, σκέφτομαι ότι δεν φταίει μόνο εκείνος καθώς μπορεί να κάνω και εγώ λάθος».

«Άρχισα να έχω αμφιβολίες, πίστευα ότι δεν αξίζω»

Είχες δυο σοβαρούς τραυματισμούς. Πώς διαχειρίστηκες την κατάσταση ψυχολογικά;

«Ο πρώτος ήταν στο Euro. Το επόμενο πρωί μετά το πρώτο παιχνίδι, ξύπνησα και με πονούσε το πόδι μου. Γύρισα στην Ελλάδα, έκανα μαγνητική και έδειξε ότι είχα πάθει ζημιά στο μηνίσκο. Ήταν δύσκολο γιατί το πόδι μου είχε ατροφήσει και περπατούσα με πατερίτσες. Ευτυχώς ήταν δίπλα η οικογένεια μου και κατάφερα να τον ξεπεράσω. Πέρυσι τραυματίστηκα στους προσαγωγούς, γύρισα και έπαθα υποτροπή. Άρχισα να έχω αμφιβολίες, πίστευα ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι δεν αξίζω, ότι δεν είμαι καλός. Έφυγα από τις Σέρρες, επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη και με τη βοήθεια των δικών μου ανθρώπων, το ξεπέρασα. Έγινα καλά και ένιωθα ότι μπορούσα να κάνω πολλά».

Ξεχωρίζεις κάποιον από τους προπονητές σου;

«Έχω πάρει πολλά πράγματα από όλους. Ο Άγγλος Ζαζόπουλος, με τον οποίο συνεργάστηκα στον ΠΑΟΚ και στην Εθνική, με βοήθησε να εξελιχθώ και μου έδειξε το σωστό δρόμο. Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος μου έμαθε πολλά τακτικά «μυστικά» για τη θέση μου ώστε να εξελιχθώ περισσότερο και η αλήθεια είναι ότι μερικά δεν τα είχα ξανακούσει. Προσπαθώ να τα βάζω στο παιχνίδι μου. Σημαντικός είναι και ο Νίκος Παπαδόπουλος καθώς είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνισθώ στην Εθνική και να είμαι μέλος της προσπάθειας να πετύχουμε τον στόχο μας. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να τιμάς τη χώρα σου. Ο Alexander Bugera είναι ένας προπονητής ο οποίος αγωνίστηκε για πολλά χρόνια στην Καϊζερσλάουτερν και ξέρει πολύ καλά την ιστορία και τις αξίες της ομάδας. Απο την πρώτη μέρα με βοήθησε να ενταχτώ στον ρυθμό και μου έδωσε να καταλάβω ποια είναι η φιλοσοφία που πρέπει να ακολουθήσω. Οπως επίσης και ο Dirk Schuster, ο οποίος είναι προπονητής στην πρώτη ομάδα και μου έδωσε την ευκαιρία να προπονηθώ μαζί τους και να αποδείξω ότι μπορώ να διεκδικήσω μια θέση στο ρόστερ. Ευχαριστώ και τους δυο ξεχωριστά».

Τη θέση σου την επέλεξες εσύ ή οι προπονητές σου;

«Εγώ την επέλεξα. Μου αρέσει να παίζω στο κέντρο γιατί είμαι ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση. Έτσι μπορώ να κινηθώ και μπροστά και πίσω. Ταιριάζει καλύτερα στα χαρακτηριστικά μου».

Ποιο είναι το πιο δυνατό σου σημείο και τι θα ήθελες να βελτιώσεις;

«Το δυνατό μου στοιχείο είναι ότι μπορώ να χειριστώ τη μπάλα και με τα δύο πόδια. Θα ήθελα να βελτιώσω την έκρηξη μου και την τοποθέτηση μου στο γήπεδο όταν υποδέχομαι τη μπάλα».

«Μου αρέσουν Ζιντάν και Κακά – Έχει ενδιαφέρον το πάντελ»

Έχεις κάποιο πρότυπο;

«Δεν έχω πρότυπο αλλά μου αρέσουν πολύ ο Ζιντάν και ο Κακά. Με εντυπωσιάζει η απλότητα στο παιχνίδι τους, οι αποφάσεις τους όταν είχαν την μπάλα και γενικά ότι ήταν leader μέσα στο γήπεδο».

Δεδομένου ότι γεννήθηκες το 2002 και ο Ζιντάν τελείωσε την καριέρα του το 2006…

«Ναι, εκεί τον είδα (γέλια). Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που παρακολούθησα τον Ζιντάν ήταν το 2006. Τον ξεχώρισα στο παιχνίδι της Βραζιλίας με τη Γαλλία και μετά μπήκα στο YouTube και έψαχνα να βρω ποιος είναι. Ήθελα να δω και άλλα παιχνίδια του. Τον Κακά τον είδα στο Βραζιλία - Κροατία».

Εκτός ποδοσφαίρου με τι ασχολείσαι;

«Στη Γερμανία όσο ο καιρός ήταν καλός, πήγαινα βόλτες στο κέντρο της πόλης για φαγητό και καφέ. Τώρα που άρχισε το κρύο, κάθομαι σπίτι και βλέπω ποδόσφαιρο ή νέτφλιξ. Στην Ελλάδα βγαίνω με τους φίλους μου και παίζουμε πάντελ».

Πώς αρχίσατε πάντελ;

«Ξαφνικά. Το είδαμε, μας άρεσε και αρχίσαμε να παίζουμε. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Μας αρέσει και έχουμε κάνει μια καλή τετράδα. Παίζουμε σε κάθε ευκαιρία».

Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

«Σνίτσελ αλα κρεμ με ρύζι και μανιτάρια της μαμάς».

Εκεί στη Γερμανία ποιος μαγειρεύει;

«Εγώ (γέλια). Μη φανταστείς δεν κάνω πολλά πράγματα. Ρύζι με κοτόπουλο, ψήνω λίγο κρέας και μακαρόνια με κιμά».

Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

«Το κόκκινο».

Έχεις κάποια αγαπημένη ταινία ή σειρά;

«Μου άρεσε το «La Casa De Papel» και «Ο Αριστερόχειρας».

Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου μια φράση;

«Άνθρωπος που του αρέσουν τα δύσκολα».