Αγαπητή Metrosport
Aν ο Κλοπ αναλάμβανε, για κάποιο λόγο, τη Λαμία, θα μπορούσε κανείς να τον κατακρίνει επειδή δεν μπορεί να πάρει το Πρωτάθλημα; Οχι βέβαια.
Αν ο Στανόγεβιτς αναλάμβανε, για κάποιο λόγο, την Μπάγερν, θα μπορούσε κανείς να τον αποθεώσει επειδή πήρε το Πρωτάθλημα στη Γερμανία; Οχι βέβαια.
Η Λαμία είναι Λαμία και η Μπάγερν είναι Μπάγερν. Κι αυτό δεν οφείλεται στους εκάστοτε προπονητές τους, αλλά στην ποιότητα του ρόστερ τους. Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχουν καλοί παίκτες. Και έπεται το να υπάρχει ένας καλός προπονητής για να τους κατευθύνει σωστά και να τους βοηθά ώστε να επιτυγχάνουν τους στόχους που αναλογούν στην αξία τους.
Πέρα από αυτό, που αποτελεί κανόνα χωρίς εξαιρέσεις, στην περίπτωση του ΠΑΟΚ είναι άδικο να κατηγορεί κανείς τον Γκαρσία για τις αποτυχίες και παράλογο να τον αποθεώνει για τις επιτυχίες. Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να κριθεί ο προπονητής Πάμπλο Γκαρσία. Ενώ για τους παίκτες του, εκτός λίγων εξαιρέσεων, τα συμπεράσματα βγαίνουν πιο εύκολα και πηγάζουν από τα πολλά δείγματα της αγωνιστικής συμπεριφοράς τους.
Οι εξαιρέσεις είναι οι νεαροί και οι νεοαποκτηθέντες. Χρειάζονται και δικαιούνται πίστωση χρόνου, όπως και ο προπονητής τους. Οι παλιότεροι και πιο έμπειροι όμως; Τι να την κάνουν την πίστωση χρόνου; Ηδη τους ξέρουμε απ' εξω κι ανακατωτά και ήδη έχουν δείξει αν και τι αξίζουν, ανεξάρτητα με ποιον είχαν προπονητή κατά περιόδους.
Προσέξτε όμως: Από τους δύο κορυφαίους σε προσφορά παίκτες του φετινού ΠΑΟΚ, ο ένας, ο Τζόλης, είναι νεαρός και ο άλλος, ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς, είναι νεοαποκτηθείς. Αυτοί οι δύο κανέναν χρόνο προσαρμογής δεν χρειάστηκαν. Κανένα πρόβλημα δεν είχαν ούτε με τον πρώην προπονητή τους, ούτε με τον νυν. Καμία δυσκολία δεν συνάντησαν ούτε με το προηγούμενο σύστημα, ούτε με το τωρινό. Γιατί, αλήθεια, συμβαίνει αυτό; Για τον πολύ απλό λόγο ότι και οι δύο είναι ποδοσφαιριστές υψηλής ποιότητας.
Συνεπώς, ας μην το κουράζουμε, αναζητώντας τα αίτια της αλαλούμ αγωνιστικής συμπεριφοράς της ομάδας με βαθυστόχαστες αμπελοφιλοσοφικές αναλύσεις. Αν ο ΠΑΟΚ είχε άλλους 20 παίκτες ανάλογης ποιότητας με τον Ζίβκοβιτς και τον Τζόλη και, ενώ διέλυε την Μπενφίκα και την Αϊντχόφεν, δεν μπορούσε να νικήσει σε δύο ματς την Ομόνοια, τότε θα έπρεπε να βρούμε τι και ποιοι ευθύνονται. Οταν λείπει η ποιότητα που μπορεί να εξασφαλίσει την επίτευξη απαιτητικών στόχων, τότε η εξήγηση είναι εύλογη: Οι στόχοι ξεπερνούν την ποιότητα του συνόλου. Και ο ΠΑΟΚ, δυστυχώς, έχει μόνο έξι-επτά αληθινά ποιοτικούς παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν στους στόχους του. Ολοι οι υπόλοιποι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ούτε έξω από την Τούμπα θα ονειρεύονταν να περάσουν.
Είναι σίγουρο ότι ένα μεγάλο κέρδος που θα προκύψει για τον ΠΑΟΚ με προπονητή τον Πάμπλο θα είναι η ανάδειξη νεαρών παικτών. Σε λίγο καιρό μπορεί να μιλάμε για ένα χαφ περιωπής που θα λέγεται Τσιγγάρας, όπως μιλάμε σήμερα για το φαινόμενο που λέγεται Τζόλης. Ισως, ακόμη, να έχουν τρομερή εξέλιξη παιδιά όπως ο Μιχαηλίδης, ο Λύρατζης, ο Περέιρα, ο Βρακάς και ο Κούτσιας, αλλά και άλλα που θα προωθηθούν από την Κ-19. Το να περιμένουμε, όμως, ή, ακόμη χειρότερα, να απαιτούμε να πάρει ο ΠΑΟΚ το Πρωτάθλημα, ισοδυναμεί με παραλογισμό. Κανένας Γκαρσία δεν μπορεί να ακουμπήσει με μαγικό ραβδί τους «βάτραχους» για να τους μεταμορφώσει σε «πρίγκιπες».
ΥΓ. Με μια «δικέφαλη» γκάφα ολκής, ο Ελ Καντουρί έσβησε μονοκονδυλιά τις δέκα καλές πάσες που είχε μοιράσει και τα τρία γκολ που είχε πετύχει φέτος μέχρι προχθές. (Μόνο ο Κρέσπο δεν τον ζήλεψε...)
Στέλιος Γρηγοριάδης
