Η Super League 1 δεν είναι από τα ανταγωνιστικότερα Πρωταθλήματα του κόσμου. Με εξαίρεση λίγες ομάδες, οι υπόλοιπες βράζουν λίγο-πολύ στο ίδιο καζάνι. Οι διαφορές είναι μικρές, αλλά, αν εντοπιστούν, τότε κάνουν τη διαφορά.
Ο Αρης πήγε στο “Γ. Καραϊσκάκης”, ξέροντας εδώ και μέρες ότι έχει ελλείψεις, άρα μοιραία θα δίνονταν ευκαιρίες σε “παγκίτες”. Ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας ήξερε τις αδυναμίες της ομάδας του Μίκαελ Ενινγκ και “χτύπησε” εκεί, αλλά αυτό συνέβη, γιατί οι “κιτρινόμαυροι” έδωσαν δικαιώματα, κυρίως λόγω του υπέρμετρα ασταθούς παιχνιδιού τους. Η περιβόητη ισορροπία μεταξύ των γραμμών πήγε… περίπατο και οι Θεσσαλονικείς έκαναν αυτό που δεν έπρεπε και είχε επισημάνει ο Ματίγια την περασμένη Παρασκευή μέσω δηλώσεών του: Ακολούθησαν τον ρυθμό και το πλάνο του Ολυμπιακού.
Οι Πειραιώτες έπαιξαν γρήγορα, είχαν στοχευμένες και εύστοχες συνεργασίες και έκαναν τους αμυντικούς του Αρη να… ψάχνονται, τρέχοντας πανικόβλητοι να καλύψουν τα κενά, που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και στο 45λεπτο κρίθηκαν τα πάντα, εξαιτίας της προσέγγισης εκ μέρους του Μίκαελ Ενινγκ, ο οποίος δεν έδειξε ότι “διάβασε” επαρκώς τον Πέδρο Μάρτινς.
Ο Γερμανός έδωσε υπερβολική ελευθερία στις κινήσεις των μέσων, πλάνο που λειτούργησε για περίπου 15 λεπτά. Μετά γύρισε… μπούμερανγκ, γιατί η επιθετική διάθεση των “κιτρινόμαυρων” επηρέασε την απόδοση του (εδώ και καιρό πεσμένου) Ματίγια και του (άπειρου) Μπα.
Αντί, λοιπόν, οι φιλοξενούμενοι να υψώσουν αναχώματα στην επιθετικότητα των “ερυθρόλευκων” και να πρεσάρουν ψηλά (αυτό έκαναν οι γηπεδούχοι), είχαν μακριά τις γραμμές, δεν διέθεταν καλύψεις και αναπόφευκτα αντιμετώπιζαν δύσκολες καταστάσεις στα καρέ τους.
Σε τέτοια παιχνίδια, οι μεσοεπιθετικοί βοηθούν περισσότερο στα μαρκαρίσματα και θυσιάζουν τις δημιουργικές τους αρετές, προκειμένου να κρατήσουν τον αντίπαλο όσο πιο μακριά γίνεται. Στην περίπτωση του Αρη, ούτε ο Μαντσίνι, ούτε ο Φετφατζίδης βοήθησαν Κόρχουτ και Ροζ αντίστοιχα, γι’ αυτό και τα άκρα στην “κιτρινόμαυρη” άμυνα υπέστησαν σημαντικές ρωγμές.
Εν ολίγοις, το σύνολο του Ενινγκ δεν ήξερε τί ζητούσε στο 45λεπτο και, πριν το καταλάβει, βρέθηκε να χάνει με 3-1. Στο δεύτερο ημίχρονο, η προσέγγιση έγινε πιο συγκεκριμένη και ο Αρης προσπάθησε να κάνει σωστά τα… βασικά, ακόμη και μετά την αποχώρηση των Βέλεθ και “Φέτφα”. Οι φιλοξενούμενοι, σε συνδυασμένο με το “κατέβασμα” της ταχύτητας του Ολυμπιακού, έδειξαν πιο συμπαγείς στην άμυνα και αναζητούσαν ορθολογικά τον τρόπο για το δεύτερο γκολ.
Γενικώς, η λειτουργία τους ήταν πιο “σφιχτή”, πιο… ποδοσφαιρική, αλλά καθυστέρησαν ένα ημίχρονο.
