Το αποτέλεσμα ασυζητιτί χαρακτηρίζεται για πολλούς και σοβαρούς λόγους οδυνηρό. Δεν είναι της στιγμής να δώσουμε δίκιο σε όσους «μίζερους» και «γκρινιάρηδες» - όπως τους είχαν χαρακτηρίσει – έβλεπαν το κακό να έρχεται μέσα από ανεξήγητες απερισκεψίες των καθ΄ ύλην αρμοδίων (διοίκησης και κόουτς) οι οποίες αποτυπώθηκαν ανάγλυφα, αλλά και δραματικά στο πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος.
Κι αυτό, γιατί προκύπτουν μέσα από τη προχθεσινή «ζημιά» αρκετά μηνύματα, στο σύνολο τους ανησυχητικά. Και τα οποία στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπίσουν άμεσα. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί βέβαια ότι το γεγονός της απότομης προσγείωσης ήρθε πολύ σύντομα και από το πρώτο παιχνίδι ότι επιβεβαιώνει αυτό που λέγεται «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Το κακό το αναφέραμε παραπάνω και το καλό που μπορεί να προκύψει είναι αν υπάρχει περίπτωση να συνέλθουν όσο είναι νωρίς, εκείνοι που έχουν βάλει την υπογραφή τους κάτω από το χθεσινό μεγάλο ξενέρωμα. Η εμφάνιση δεν επιδέχεται την οποιαδήποτε σοβαρή κριτική.
Η ομάδα ήταν άνευρη, ασυντόνιστη, αυτοκαταστροφική (όπως αποδείχθηκε) με λάθος αγωνιστική πυξίδα και δίχως βοήθειες από τον πάγκο. Χωρίς τη στοιχειώδη ταχύτητα, οι λάθος πάσες (ακόμη και ασίστ στους αντιπάλους για να σκοράρουν) ήταν θαρρείς στο πρόγραμμα.
Ο κόουτς πέταξε ένα ολόκληρο 45λεπτο - το πρώτο – στα σκουπίδια, προσπαθώντας να αποδείξει ότι οι ικανότητες του είναι σε θέση να μεταμορφώσουν παίκτες β΄ διαλογής ή τελειωμένους, σε πρωταγωνιστές μιας προσπάθειας που έχει στόχους το νταμπλ και την ευρωπαϊκή διάκριση.
Προχθες ο Ραζβάν διαπίστωσε πως είναι άδικος κόπος σε αρκετές περιπτώσεις να περιμένεις νεκραναστάσεις (βλέπε Καγκαβα) ή να θεωρείς βασικούς κάποιους που έχουν μόνο ένα προσόν, τα καλά χτυπήματα σε εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ.
Επιπρόσθετα θα κατάλαβε πως σε μια ομάδα που το ρόστερ της είναι τόσο ρηχό, δεν μπορείς να πειραματίζεσαι συνέχεια, αλλάζοντας την δομή του βασικού σχήματος και χρησιμοποιώντας παίκτες που μέχρι χθες τους είχες όχι μόνο στον πάγκο, αλλά και εκτός αποστολής (όπως ο ανέτοιμος Αουγκούστο).
Διαπίστωσε επίσης πως όταν δεν έχει σοβαρές εναλλακτικές λύσεις κινδυνεύεις να εκθέσεις κάποιους πολύτιμους παίκτες, όπως ήταν ο Σβαμπ, ο οποίος έβγαλε τα εσώψυχα του και κράτησε την ομάδα κάπως όρθια, παίζοντας μόνος του απέναντι στην αντίπαλη ομάδα. Τον κράτησε μέχρι τέλους, ενώ είδε ότι ο φιλότιμος παίκτης είχε δώσει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων του.
Επίσης ο Ραζβάν θα κατανόησε πόσο επικίνδυνο είναι να αποδέχεσαι λύσεις σιωπής και μη συμμετοχής σε υποθέσεις οι οποίες αφορούσαν θέματα πολύ σημαντικά, όπως η ενίσχυση του αβαθέστατου ρόστερ. Αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να βρεις σε ένα τόσο σημαντικό για πολλούς λόγους παιχνίδι όπως το χθεσινό της αυλαίας του πρωταθλήματος, παίκτες που θα ανέτρεπαν αυτήν την πολύ άσχημη εικόνα.
Οπως προαναφέραμε οι λάθος πάσες ήταν στην ημερησία διάταξη και μερικές εξ αυτών αποτελούσαν «υποδειγματικές» ασιστ προς τους αντιπάλους για να σκοράρουν. Αυτό το τελευταίο χωρίς βέβαια κανέναν υπαινιγμό. Αλλά βρε αδερφέ μετρήστε πόσες γκάφες έγιναν και θα μας δικαιώσετε. Με δυο λόγια ο ΠΑΟΚ χθες είχε εικόνα μικρομεσαίας και αυτοπαγιδευμένης στα δικά της λάθη ομάδας.
Οι αλλαγές βοήθησαν όμως προς το τέλος και ιδιαίτερα με τη συμμετοχή τιου Μιτρίτσα, ενός γνήσιου επιθετικού μπουκαδόρου, ο οποίος σαφέστατα θα έπρεπε να έχει θέση από την αρχή στο παιχνίδι. Κάτι που δεν έγινε κι έτσι είχαμε νεκρές και τις δύο πτέρυγες και βραχυκυκλωμένο απόλυτα τον άξονα, από τη στιγμή που ο Τέιλορ δεν μπορούσε να ανταποκριθεί με επιτυχία ούτε στα αμυντικά, ούτε στα επιθετικά του καθήκοντα και από την άλλη πλευρά το ίδιο γινόταν, με τον Μπίσεσβαρ να μην βρίσκεται σε καλή μέρα.
Αν είναι δυνατόν να βλέπεις τον Βαρέλα και τον Κρέσπο να αναλαμβάνουν να κάνουν το παιχνίδι με βαστικές σέντρες (καμινάδες) που συνήθως κατέληγαν ή σε άουτ ή σε αντίπαλο και να μην υπάρχει καμία αντίδραση από τον πάγκο να σταματήσει αυτός ο ποδοσφαιρικός παραλογισμός.
Οταν έχεις απέναντι σου μια άμυνα – πούλμαν δεν μπορείς να έχεις πολλές ελπίδες να την διασπάσεις, από τη στιγμή που δεν διαθέτεις επιθετικούς γρήγορους, τεχνήτες και μπουκαδόρους. Θα μου πείτε ότι του έλειπαν δύο βασικοί, ο Ζίβκοβιτς και ο Ελ Καντουρί.
Όμως σε ένα πρωτάθλημα που μόλις αρχίζει, μαζί με τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, επιβάλλουν το να είσαι προετοιμασμένος για το λογικό ενδεχόμενο απουσιών λογω τραυματισμών. Αυτό όπως φάνηκε χθες ήταν κάτι που το πλήρωσε πολύ ακριβά ο ΠΑΟΚ.
Τα ανησυχητικά μηνύματα δεν περιορίζονται βέβαια στην απαράδεκτη εικόνα της ομάδας και στα λάθη του κόουτς. Υπάρχει μια προέκταση το ίδιο επικίνδυνη. Κι αυτό, γιατί ουδεμία αντίδραση υπήρξε για τον ορισμό ενός διαιτητή που ανήκει στα πρώτα νούμερα της παράγκας και του Ολυμπιακού. Για να μην μπούμε στις λεπτομέρειες, αν καθίσετε και δείτε τον αγώνα με την ησυχία σας, θα το διαπιστώσετε με μεγάλη ευκολία. Ο άνθρωπος έπαιζε για άλλους, όχι για τον εαυτό του.
Οσο για την ατομική απόδοση αν εξαιρέσεις τον Σβαμπ του πρώτου κυρίως ημιχρόνου, δύσκολα θα βρεις κάποιον που να έχει ξεχωρίσει. Ο Τέιλορ απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τραγικό πέρα ως πέρα το λάθος Κρέσπο και Ζίβκοβιτς στην περίπτωση του μοναδικού γκολ που έκρινε τον αγώνα.
Ο Αουγκούστο ήταν σαν να μην υπήρχε, ο Βιεϊρίνια εξουδετερώθηκε με τρία συνεχόμενα δολοφονικά χτυπήματα που έμειναν ατιμώρητα από τον Διαμαντόπουλο. Και τα τρία ήταν κόκκινες κάρτες. Μπροστά ο Σφιντέρσκι παλεύε μόνος του, ο Μπίσεσβαρ δεν ήταν σε καλή μέρα και ο Μουργκ φιλότιμος μεν, αλλά περιορίζεται η δράση του και η συμμετοχή του στις εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ.
Εάν υπήρξε συμμετοχή του Μιτρίτσα πιο νωρίς ή από το ξεκίνημα του αγώνα, νομίζουμε πως επιθετικά ο ΠΑΟΚ θα ήταν διαφορετικός και πως η πολυπρόσωπη άμυνα των αντιπάλων θα έμπαινε στα πολύ δύσκολα. Τέλος και κλείνοντας να πούμε στον συμπαθέστατο Ραζβάν, του οποίου πολλές φορές έχουμε πλέξει το εγκώμιο για την εργατικότητα του, ότι είναι πολύ δύσκολο και δεν μπορείς να το πετύχεις πολλές φορές, προσπαθώντας να μεταμορφώσεις βατράχους σε πρίγκιπες.
ΥΓ: Ο Ατρόμητος πήρε το πορτοφόλι του Μαρτίνς με κορυφαίους παίκτες τους ΠΑΟΚτσήδες Χατζησαϊα που τον έδιωξε ο δικέφαλος και τον Κυριάκο Παπαδόπουλο που δεν χάνει την ευκαιρία να λέει ότι η ομάδα της καρδιάς του είναι ο ΠΑΟΚ.
ΥΓ2: Μάλλον δικαιώνεται η πρόβλεψη μας για την πιθανή αναμόρφωση της ΑΕΚ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
