Καλά τα είπαμε για τον Κουλιεράκη. Έχουμε κι άλλα, να πούμε. Καλά τα είπαμε (σε ό, τι αφορά τον αγώνα με την Άιντραχτ, έτσι;) για τον Λουτσέσκου. Καλά τα είπαμε για τον Μουργκ. Καλά τα είπαμε και για την επίδειξη κολοσσιαίας ισχύος της Τούμπας. Οφείλουμε όμως, να τα πούμε…
Και για τον Κοτάρσκι. Ο Κροάτης είναι τριαντάφυλλο στο μπουκέτο με τα αγκάθια τού – έστω προσφάτως – αλήστου μνήμης Μπότο. Πιστώθηκε πάλι, εξαιρετικές σωτήριες επεμβάσεις.
Και για τον Μεϊτέ ο οποίος μαζί με τον Οζντόεφ αργά μεν, αλλά, σταθερά δε, μπολιάζονται στον κορμό του ΠΑΟΚ. Δίνουν – επί του παρόντος – δείγματα των δυνατοτήτων τους.
Και για τον Βιεϊρίνια. Ο «καπιτάο» του «δικέφαλου» ανέβλυζε ανεξάντλητη ενέργεια. Έσπρωχνε συνεχώς την ομάδα του επιθετικά. Ενέπνεε την κερκίδα!
Και για τον Μπάμπα. Είναι η φετινή μεταγραφική επένδυση με την απόδοση μεγαλύτερων κερδών μέχρι τώρα…
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, αφ’ ενός κατήγαγε περιφανή θρίαμβο. Σε live μετάδοση μάλιστα, από «ανοικτό» κανάλι στη Γερμανία. Αντιλαμβάνεστε τι έγινε εκεί… Πανζουρλισμός έγινε, από τον ξενιτεμένο ελληνισμό. Με την εντυπωσιακή προβολή ομάδας και κόσμου. Είναι, που λέγαμε τις προάλλες περί «νίκης με επένδυση στο μέλλον για προπονητές και παίκτες»!
Ο ΠΑΟΚ αφ’ ετέρου, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, απολαμβάνει μια διακοπή αγωνιστικών υποχρεώσεων με ήσυχη τη συνείδηση του, με γαλήνια την ψυχή του και… Χαλλλλαρά! Με το ένα πόδι πάνω στο άλλο! Δικαιούνταν αυτήν την πολυτέλεια επειδή περί πολυτέλειας πρόκειται.
Τώρα, να πούμε κι άλλα για τον Κουλιεράκη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα λάθος του πληρώνεται με γκολ. Έχει ξανακάνει αυτό το λάθος, της απώλειας κατοχής της μπάλας όντας τελευταίος παίκτης. Και πέρυσι κι εφέτος, εάν θυμόμαστε καλά. Πρέπει να το προσέξει. Το πολλάκις εξαμαρτείν, βλέπετε, είναι «πληγή». Καταγράφεται στα μειονεκτήματα του. Δεν παραγράφεται από το νικητήριο γκολ του. Δε συγχωρείται από την ηφαιστειώδη έκρηξη ψυχής και ταλέντου του για το 2-1. Τούτο δε, προς γνώση και συμμόρφωση του.
Κι εδώ παρακαλο6υμε, για την προσοχή σας. Αυτός ο Κουλιεράκης δεν είναι τόσων χρόνων. Εξάλλου, κατά πως είπε ο αειθαλήςΤάισον, η ηλικία είναι ένας αριθμός. Ο Κουλιεράκης είναι τόσων …τόνων και στην ψυχή και στους γεννητικούς του αδένες. Τόσων, όσων χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ, για να γονατίσει – όντας αυτός γονατισμένος μετά την δωρισθείσα ισοφάριση – την Άιντραχτ!
Να πούμε και για τον Λουτσέσκου. Εξέπληξε τον κόσμο ολάκερο με την ενδεκάδα του. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Κόντρα σε μία σαφώς ανώτερη ομάδα, η δική του διαχειρίσθηκε εξαιρετικά τις τεράστιες δυσκολίες του αγώνα. Ο Ρουμάνος μαεστρικά πήρε μία νίκη και με τις αλλαγές τόσο πριν το 1-1, όσο και μετά. Ήταν και δική του αυτή, η συγκεκριμένη, βραδιά. Πόσο καιρό είχαμε, να το πούμε αυτό…
ΥΓ 1: «Έφυγε» άδοξα κι ο ένδοξος Γιάννης Ιωαννίδης. Πολλοί τον αγαπούσαν, πολλοί τον μισούσαν. Κοινός παρονομαστής όλων πάντως, η απόλυτη αποδοχή της προσωπικότητας του. Ήταν μοναδικά ξεχωριστός! Στάθηκε πάντως, τυχερός στην πολυτάραχη ζωή του. Ο Ύψιστος τού έδωσε δυο δώρα. Τη γυναίκα του, την Κυρία (ναι, με κεφάλαιο «Κ») Γιούλα, τη θεόσταλτη σύζυγο και μητέρα του παιδιού τους. Και τη χαρισματική κόρη του, την Ελένη – Θεοδώρα (Θεού - δώρο)…
ΥΓ 2 : Ξέφυγε ο «σβούρας»! Όσο δίκιο και να είχε – που θεωρούμε, πως είχε - ήταν απαράδεκτο το ξέσπασμα, με το 2-1, του Παντελή Κωνσταντινίδη. Να μη λησμονεί, πως είναι βιτρίνα του ΠΑΟΚ, στον πάγκο του.
