Τι ψάχνεις;

Ηρώ Βραδή: «Θέλω να κάνω ατομικό ρεκόρ, δεν ευχαριστήθηκα όσο ήθελα το ασημένιο στο Βελιγράδι»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Δείτε το φωτογραφικό υλικό

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

Ευαίσθητη, χαμογελαστή και σοβαρή. Τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν την Ηρώ Βραδή. Η 19χρονη αθλήτρια του επί κοντώ παραδέχεται πως πολλές φορές βάζει εύκολα τα κλάματα. Η Ηρώ κατάγεται από την Κέρκυρα και πλέον ζει στη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζει προπονητική και ταυτόχρονα κάνει πρωταθλητισμό υπό τις οδηγίες του προπονητή, Νίκου Βαρσάμη.

Η Ελληνίδα επικοντίστρια μίλησε στο Metrosport.gr στην πρώτη μεγάλη της συνέντευξη. Αναφέρθηκε στους αγώνες που θυμάται και που θα ήθελε να επαναλάβει, σχολίασε το ασημένιο μετάλλιο στο Βελιγράδι στους Βαλκανικούς Αγώνες που δεν το χάρηκε όσο θα ήθελε ενώ σημείωσε πως της αρέσει το Παμπελοννησιακό Στάδιο καθώς της πάει ως γήπεδο.

Επίσης, η Ηρώ αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια στην Κέρκυρα, στις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να προπονηθεί στο νησί των Φαιάκων, σύγκρινε τις εγκαταστάσεις με αυτές της Θεσσαλονίκης και δήλωσε εντυπωσιασμένη με τα δύο κλειστά της συμπρωτεύουσας, ενώ σημείωσε πως ο προπονητής της την έχει βοηθήσει πολύ αλλά και η οικογένειά της την στηρίζει σε κάθε της βήμα. Αναφέρθηκε στο πως ξεκίνησε το επί κοντώ ενώ θυμήθηκε τον αγώνα που την έκανε να πάρει στα σοβαρά το αγώνισμα.

Τέλος, παραδέχθηκε πως ενώ βλέπει πολύ επί κοντώ και ειδικά αθλήτριες παγκοσμίου επιπέδου, δεν έχει μία ως ίνδαλμα, τόνισε πως θα ήθελε να κάνει νέο ατομικό ρεκόρ ενώ μίλησε και για τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο της.

H Ηρώ Βραδή με τον συντάκτη του Metrosport.gr, Πέτρο Χαριζακλή, στο κλειστό του Καυτανζογλείου

-Καλησπέρα Ηρώ. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντάς μου τους στόχους σου για τη σεζόν που ξεκίνησε.

«Φέτος δεν έχω στόχο κάποια διοργάνωση συγκεκριμένη καθώς είναι η πρώτη χρονιά που είμαι κατηγορία Κ23 και δεν υπάρχει διοργάνωση για την ηλικιακή μου κατηγορία. Ατομικό ρεκόρ θέλω να κάνω, που έχω να κάνω τρία χρόνια».

-Ο πρώτος αγώνας στο Φεστιβάλ Αλμάτων στους Αμπελόκηπους στη Θεσσαλονίκη ήταν μάλλον προσαρμογής. Έψαχνες κάτι ψηλότερο στον πρώτο αγώνα της χρονιάς;

«Οσους πιο πολλούς αγώνες κάνω, τόσο καλύτερο, ναι ήταν ένας αγώνας προσαρμογής. Αλλάζω κοντάρια, οπότε κάνω πολλούς αγώνες για να τα συνηθίσω».

-Η χρονιά που τελείωσε, το 2023, ήταν η χρονιά της σταθερότητας πάνω από τα 3,60μ. ή θα την χαρακτήριζες κάπως αλλιώς;

«Ναι ήταν μια σταθερή χρονιά, αλλά δεν πήγε όπως θα ήθελα».

-Η χρονιά έκλεισε με πρωτιά στο Πανελλήνιο Κ20 στην Πάτρα με 3,60μ. Ευχαριστημένη;

«Ναι, γιατί είχα σταματήσει όλο τον Αύγουστο για διακοπές, ξεκίνησα ξανά μια εβδομάδα πριν το Πανελλήνιο προπονήσεις οπότε είμαι ευχαριστημένη βάση των συνθηκών. Αρχικά είχε οριστεί να γίνει τον Ιούλιο, αλλά λόγω ζέστης πήγε τον Σεπτέμβριο».

-Πέρυσι τον Φεβρουάριο έκανες ατομικό ρεκόρ στον κλειστό στίβο στα 3,90μ., αν και δεν βρέθηκες στο βάθρο (4^η θέση). Ήταν στόχος της περσινής χρονιάς; Πως ένιωσες;

«Ήταν στόχος αλλά βγήκα και είπα πως δεν το περίμενα (σ.σ. γέλια). Αυτό ήταν γιατί ήμουν εκτός πέρυσι τον χειμώνα, είχα οστικό οίδημα στο πόδι μου και Νοέμβριο-Δεκέμβριο δεν έκανα καθόλου προπόνηση. Γενάρη μπήκα δειλά δειλά και πήγα περισσότερο για να προσαρμοστώ. Τελικά ήρθε το ατομικό ρεκόρ, ήμουν πολύ ευχαριστημένη».

-Νωρίτερα το 2022 πήρες το ασημένιο μετάλλιο στο Βαλκανικό Κ20 στο Βελιγράδι με άλμα στα 3,60μ. Πως ένιωσες με μία διεθνή διάκριση;

«Χάρηκα σίγουρα, αλλά δεν ένιωσα διαφορετικά από το Πανελλήνιο γιατί κυνηγούσα μια επίδοση. Γενικά τα τελευταία χρόνια κυνηγάω καλές επιδόσεις, γιατί θέλω πολύ να νιώσω πως είναι να κάνεις ρεκόρ. Βέβαια σε κάποιες αγώνες μετράει το μετάλλιο, όπως ήταν το Βαλκανικό».

-Μήπως δεν το χάρηκες τόσο το μετάλλιο γιατί δεν σου έδωσε το όριο για το Παγκόσμιο Κ20 στο Κάλι;

«Ναι, σίγουρα έπαιξε ρόλο αυτό. Θα ήθελα πολύ να πάω στο Παγκόσμιο, έχω πιάσει στο παρελθόν όριο για Ευρωπαϊκό Κ18 αλλά ακυρώθηκε λόγω κόβιντ».

-Το ατομικό σου ρεκόρ στον ανοιχτό στίβο παραμένει το 3,95μ, από το μίτινγκ της Καλλιθέας και από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Πάτρας το 2021. Για σένα αυτό το μίτινγκ ή το Πανελλήνιο θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά σου μέχρι να σπάσεις αυτό το ρεκόρ;

«Το Πανελλήνιο αυτό θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Γενικά το 2021 ήταν η αγαπημένη χρονιά μου, σε κάθε αγώνα έκανα ατομικό ρεκόρ. Τον συγκεκριμένο αγώνα τον είχα ευχαριστηθεί πάρα πολύ και ακόμη το θυμάμαι. Οπότε πάω στο Παμπελοννησιακό βγαίνει καλό αποτέλεσμα, μου πάει».

Από το αγωνιστικό τραμπολίνο στο… επί κοντώ

-Πως και πότε ξεκίνησες τον στίβο;

«Πρέπει να ήμουν έκτη δημοτικού. Νωρίτερα έκανα αγωνιστικό τραμπολίνο, ήταν επικίνδυνο και χτυπούσα συνέχεια. Είπα με τους γονείς μου να δοκιμάσω κάτι καινούριο, μου είπε ο προπονητής να δοκιμάσω επί κοντώ αφού έκανα αγωνιστικό τραμπολίνο. Το δοκίμασα μια φορά και δεν πήγα κάπου αλλού στη συνέχεια».

-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;

«Δοκίμασα ταχύτητες και μήκος, στο μήκος δεν ήμουν καλή (σ.σ. γέλια). Στα 60άρι ήμουν καλύτερη και ένας προπονητής ήθελε να με πάρει στις ταχύτητες, αλλά κατέληξα στο επί κοντώ».

-Πως επέλεξες το επί κοντώ;

«Όπως φαίνεται, με επέλεξε δεν το επέλεξα».

-Προτιμάς κλειστό ή ανοιχτό στίβο;

«Προτιμούσα πάντοτε κλειστό, γιατί στην Κέρκυρα δεν έχουμε κλειστό και ενθουσιαζόμουν κάθε φορά που κατέβαινα στην Αθήνα για αγώνες σε κλειστούς χώρους. Πλέον όμως μου αρέσει περισσότερο ο ανοιχτός. Μου αρέσει να έχει πολλή ζέστη στους αγώνες, όπως είμαι και πιο φορμαρισμένη εκείνη την περίοδο».

-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;

«Το ασημένιο μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα αλλά και το Πανελλήνιο Κ20 στην Πάτρα το 2021».

-Κάποιες φορές δεν έρχονται οι διακρίσεις, γιατί ένας αγώνας δεν πηγαίνει όπως θα ήθελες. Όταν συμβαίνει αυτό πως το αντιμετωπίζεις;

«Με παίρνει από κάτω ψυχολογικά μετά τον αγώνα. Στην αρχή προσπαθώ να δω τι πήγε λάθος. Στη συνέχεια μαθαίνεις μέσα από αυτό και προσπαθείς να τα πας καλύτερα στον επόμενο. Παλιότερα μου έπαιρνε αρκετές μέρες, τώρα πλέον το αντιμετωπίζω πιο εύκολα. Είναι μέρος της διαδικασίας, μαθαίνεις μέσα από αυτό».

«Τότε το πήρα σοβαρά, το 2023 στο ΣΕΦ μπορούσα παραπάνω»

-Ποιον αγώνα θυμάσαι περισσότερο;

«Το Βαλκανικό μόνο λόγω του μεταλλίου. Αν είναι να πω για όλο τον αγώνα, θα πω το Πανελλήνιο στην Πάτρα το 2021, το ευχαριστήθηκα από την αρχή μέχρι το τέλος».

-Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ; Θα ήθελες να ξανακάνεις κάποιον αγώνα αν σου δινόταν η δυνατότητα και να αλλάξεις κάτι από αυτά που έκανες;

«Νομίζω δεν θα ξεχάσω έναν αγώνα που έγινε στην Κέρκυρα, ήμουν Δευτέρα Γυμνασίου. Είχα ρεκόρ 2,80μ. τότε και έκανα 3,40μ. Είχα κάνει πολλά άλματα σε εκείνο τον αγώνα, ήταν ο αγώνας που άρχισα να παίρνω πιο σοβαρά το επί κοντώ. Ένας αγώνας που θα ήθελα να ξανακάνω ήταν το Βαλκανικό του Βελιγραδίου, για να τα πάω καλύτερα και να κάνω καλύτερη επίδοση. Ή ίσως στο Πανελλήνιο Κλειστού στο ΣΕΦ το 2023 που έκανα 3,90μ., εκείνη την ημέρα θα μπορούσα να κάνω παραπάνω και φάνηκε πως ικανοποιήθηκα αρκετά από το ύψος που πέρασα. Μου το είχε και ο προπονητής μου στο τέλος του αγώνα».

-Αν και μόλις 19 ετών, έχεις ζήσει αρκετά πράγματα στον στίβο. Ποια είναι η πιο δυνατή σου στιγμή;

«Θα ήθελα να τα είχα πάει καλύτερα όταν σε κατηγορία Κ18 και Κ20, για να πιάσω όριο να πάω σε ένα Ευρωπαϊκό ή σε ένα Παγκόσμιο. Ήταν χρονιές που ήμουν καλά και δεν μου βγήκε. Δεν ξέρω ποια είναι η πιο δυνατή μου στιγμή».

-Όταν είσαι έτοιμη να τρέξεις κ να απογειωθείς με το κοντάρι σου, τι σκέφτεσαι;

«Η αλήθεια είναι πως δεν σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο όταν είμαι στον διάδρομο. Πριν μπω στον διάδρομο σκέφτομαι τις οδηγίες που μου έχει δώσει ο προπονητής μου και όταν μπω να κάνω άλμα, σκέφτομαι απλά να περάσω τον πήχη».

-Όταν ξεκίνησες να παίρνεις πιο σοβαρά το επί κοντώ, είχες κάποιο ίνδαλμα από το εξωτερικό; Έβλεπες μικρότερη την Ισινμπάγιεβα ή την Μόρις για παράδειγμα;

«Στην αρχή όταν ξεκίνησα δεν είχα κάποιο ίνδαλμα απλά μου άρεσε πάρα πολύ να παρακολουθώ από την πρώτη μέρα που δοκίμασα το άθλημα. Στην πορεία μεγαλώνοντας άρχισα να παρακολουθώ αθλητές και αθλήτριες παγκόσμιου επιπέδου. Παλιότερα παρακολουθούσα την Ινσιμπάγιεβα και την Σιντόροβα, πλέον τις Μόρις, Ναζότα και φυσικά την Κατερίνα Στεφανίδη. Πάντα παρακολουθούσα αγώνες επί κοντώ ανδρών και γυναικών αλλά δε μπορώ να πω ότι είχα αδυναμία σε μία συγκεκριμένη. Σε αυτό το επίπεδο η κάθε μία ξεχωριστά είναι ένα ίνδαλμα».

«Για μένα είναι εντυπωσιακό που η Θεσσαλονίκη έχει δύο κλειστά για στίβο»

-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Κέρκυρα. Πόσο δύσκολο ήταν να προπονηθείς σε μια επαρχιακή πόλη, ειδικά από τη στιγμή που το νησί δεν διαθέτει κλειστό;

«Δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα. Στην Κέρκυρα βρέχει πάρα πολύ συχνά, οπότε χάναμε πάρα πολλές προπονήσεις τον χειμώνα. Αυτό μας πήγαινε πίσω. Από την άλλη, αυτό μας ευνοούσε στον ανοιχτό γιατί όταν ένας αγώνας δεν είχε καλές συνθήκες, εγώ είμαι συνηθισμένη σε αυτό. Γι’ αυτό πολλές φορές τον χειμώνα πηγαίναμε για προετοιμασία στην Αθήνα».

-Πώς ήταν η αλλαγή από την Κέρκυρα στη Θεσσαλονίκη;

«Ήταν δύσκολη. Πέρυσι δεν μου άρεσε πάρα πολύ η ζωή εδώ, μόνο η προπόνηση μου άρεσε. Φέτος έχω αρχίσει να προσαρμόζομαι περισσότερο, την αδερφή μου δεν την βλέπω συχνά γιατί έχουμε διαφορετικά ωράρια. Ήταν και η αλλαγή προπονητή, μέχρι να συνηθίσω. Στην αρχή δεν μου άρεσε πολύ η ζωή εδώ, δεν μου άρεσε που ήμουν μόνη μου. Φέτος είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, μου αρέσει πλέον η ζωή στη Θεσσαλονίκη. Η προπόνηση μου αρέσει ακόμη περισσότερο φέτος, με τα παιδιά στο γκρουπ τα πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά, έχω παρέα».

-Προπονείσαι στο Καυτανζόγλειο και στο Δημοτικό στάδιο Αμπελοκήπων. Είσαι ευχαριστημένη από τις εγκαταστάσεις;

«Πάρα πολύ. Αν το συγκρίνω με την Κέρκυρα ειδικά. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ήρθα που δεν έχανα προπόνηση. Αν ερχόμουν από την Αθήνα δεν ξέρω, αλλά τώρα που ήρθα από την Κέρκυρα και έχουμε δύο κλειστά διαθέσιμα, για μένα είναι ουάου».

-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Νίκος Βαρσάμης;

«Είμαι πολύ ευχαριστημένη, επικοινωνούμε πάρα πολύ. Με έχει βοηθήσει και πάρα πολύ, με καταλαβαίνει με τη σχολή, προσπαθεί να μας βοηθάει όλους με τις υποχρεώσεις μας. Προσαρμόζει την προπόνηση με βάση και το ωράριο της σχολής μου».

-Πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια της οικογένειάς σου για να τα καταφέρεις;

«Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Γενικά πάντα κοιτούσαν τι θα με κάνει εμένα πιο χαρούμενη, δεν με πίεσαν ποτέ με τις Πανελλήνιες ούτε με τον στίβο. Το άφησαν τελείως πάνω μου. Όταν χρειάζομαι την ψυχολογική και την οικονομική υποστήριξή τους είναι πάντα εκεί για μένα».

-Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τις σπουδές με τον πρωταθλητισμό;

«Δεν είναι δύσκολο να το συνδυάσω, γιατί φέτος έχω περισσότερο πρακτικά μαθήματα, τρεις φορές την εβδομάδα κάνουμε εδώ στο Καυτανζόγλειο. Είναι πιο εύκολο από το να πήγαινα σε μια δημόσια σχολή».