Κάθε άλλο παρά έκπληξη προκάλεσε η απόλυση του Σωκράτη Οφρυδόπουλου από την τεχνική ηγεσία του Ηρακλή-Φούρνοι Βενέτη.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη φάνταζε φυσιολογική και αποτελούσε μονόδρομο πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη, μετά την πενιχρή συγκομιδή των δύο βαθμών στις τρεις πρώτες αγωνιστικές.
Βεβαίως ο τρόπος που επιλέχθηκε να δοθεί το «αντίο» από την ΠΑΕ ήταν άκομψος-το λιγότερο- έστω και αν υπήρχε εκνευρισμός μετά την εντός έδρας γκέλα ολκής με την Καβάλα.
Πέφτουν οι σφυγμοί, επέρχεται η ηρεμία, έστω και προσωρινή, συζητάς με τον προπονητή και λύνεις τη συνεργασία σου.
Ετσι ήρεμα και ωραία, κιμπάρικα. Πάμε παρακάτω...
Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος «πλήρωσε» το κακό ξεκίνημα των κυανόλευκων, τις λανθασμένες επιλογές του στο αγωνιστικό κομμάτι-ίσως και... κολλήματα όσον αφορά χρησιμοποίηση κάποιων παικτών- την προβληματική παρουσία εντός αγωνιστικού χώρου αλλά και τις δηλώσεις που έκανε και που πολλές φορές έδειχνε ότι υπάρχει «θέμα» με τη διοίκηση.
«Έχουμε αρκετά προβλήματα εξωαγωνιστικά, δεν είμαι ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, σε ενάμιση μήνα δεν φτιάχνεις ομάδα, δεν είχαμε ένταση και ρυθμό στο πρώτο ημίχρονο» είναι μερικά από τα όσα δήλωσε ο έλληνας τεχνικός μετά από τους πρώτους επίσημους αγώνες του Ηρακλή.
Τα λάθη και τα ελαφρυντικά
Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως...
Τα εξωαγωνιστικά προβλήματα και αν υπάρχουν οφειλές σε πρώην παίκτες της ομάδας είναι κάτι που γνωρίζει και προφανώς έχει αναλάβει να τακτοποιήσει ο Παναγιώτης Μονεμβασιώτης.
Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την τωρινή ομάδα, τη συνέπεια στις πληρωμές, το αγωνιστικό πλάνο και ετοιμασία της ομάδας για να κάνει πρωταθλητισμό.
Κανείς δεν είπε ότι σε ενάμιση μήνα μπορεί να «φτιαχτεί» μία ομάδα με 22 νέους παίκτες, κάτι που απαιτεί χρόνο και υπομονή.
Ο ίδιος όμως το γνώριζε αυτό όταν αποδεχόταν την πρόταση του Ηρακλή, όπως επίσης και ότι χρόνος δεν υπάρχει, καθότι το Πρωτάθλημα δεν είναι μαραθώνιος άλλα ένα... σπριντ 18 αγωνιστικών.
Το ότι μία ομάδα δεν έχει ένταση και νεύρο, συγγνώμη, αλλά είναι ξεκάθαρα ευθύνη προπονητή. Αυτός οφείλει να «περάσει» στους παίκτες του και την ένταση και το νεύρο.
Και ναι, προφανώς και δεν είναι Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ο κ. Οφρυδόπουλος, αλλά στην τελική δεν αγωνίστηκε με... μεγαθήρια στις πρώτες αγωνιστικές αλλά με τον ΠΑΟΚ Β, τον ΠΑΣ Γιάννινα και την νεοφώτιστη Καβάλα που προερχόταν από ταξίδι στη Λέσβο-μέσω Τουρκίας- και 120 λεπτά κόπωσης στον αγώνα Κυπέλλου.
Αυτό όμως που δεν είδε κανείς στον Ηρακλή και κυρίως οι οπαδοί της ομάδας είναι η αγωνιστική βελτίωση.
Δίχως δημιουργία, με μονοδιάστατο πολλές φορές τρόπο ανάπτυξης, αργή σκέψη, καμία συνοχή.
Επιπλέον αυτό που φαινόταν από... μακριά ήταν η έλλειψη έντασης-αυτό αφορά όλο το σταφ της ομάδας- και δυναμικής στον πάγκο.
Δε γίνεται να κάνουν «πάρτι» τέταρτοι διαιτητές με συμπεριφορές χιλίων καρδιναλίων, βοηθοί, παρατηρητές, αντίπαλοι παίκτες και προπονητές και στον Ηρακλή να βρίσκονται σε... νιρβάνα.
Οχι, δεν γίνεται λόγος για τραμπουκισμούς και «βλαχομαγκιές» αλλά για υπεράσπιση της ομάδας, του οργανισμού γενικότερα.
Σαφώς και ο κ. Οφρυδόπουλος δεν τα έκανε όλα λάθος μόνο αυτός...
Ευθύνες έχει η διοίκηση, αυτή εξάλλου τον επέλεξε, οι ποδοσφαιριστές που παρουσιάζουν συστηματικά ένα νωθρό αγωνιστικό πρόσωπο που δεν τους τιμά βάσει αξίας και... προϋπηρεσίας που έχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πολλοί εξ αυτών για χρόνια πολλά στη Super League 1.
Ελαφρυντικό για τον πρώην πλέον τεχνικό αποτελεί ότι κάποιες εκ των εισηγήσεών του στη μεταγραφική περίοδο δεν έγινα δεκτές ή καλύτερα δεν... πέρασαν.
Αλλωστε βασικό ρόλο σε αυτές έπαιξε-και παίζει- ο τεχνικός διευθυντής Βαγγέλης Αγγελής που έχει και αυτός ποσοστό ευθύνης.
Η επόμενη ημέρα
Από το Σάββατο το απόγευμα λοιπόν η θέση προπονητή στον Ηρακλή έχει... χηρέψει.
Οχι για πολύ, καθώς επιθυμία και απόφαση του χορηγού της ομάδας είναι να αγωνιστεί στη Λάρισα με προπονητή και όχι με υπηρεσιακό.
Ο πρώτος έχει επαγγελματική σχέση με τη Λαμία, είναι γνώριμος του κ. Μονεμβασιώτη και έχει συνεργαστεί στο παρελθόν.
Κατά πολλούς είναι παρωχημένος αλλά παράλληλα και μετρ των ανόδων.
Ο δεύτερος απολύθηκε προ μηνών από την ΑΕΛ του Αχιλλέα Νταβέλη που δεν έμεινε ικανοποιημένος από την αγωνιστική παρουσία της ομάδας του.
Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν ο καβαλιώτης τεχνικός μπορεί να τα καταφέρει στον Ηρακλή της πίεσης και της ανάγκης για άμεσα αποτελέσματα ενώ δεν το πέτυχε στη Λάρισα.
Ολες οι περιπτώσεις ωστόσο δεν είναι ίδιες, όπως βεβαίως και οι συνθήκες σε κάθε ομάδα.
Η πορεία ωστόσο του κ. Δερμιτζάκη τα προηγούμενα χρόνια δείχνει ότι επιλέγει να εργαστεί σε ομάδες που έχουν ισχυρές διοικήσεις που προστατεύουν τις ομάδες τους, εντός και εκτός γηπέδου...
Το είδαμε τόσο στη Βέροια όσο και στον Πανσερραϊκό όπου διετέλεσε προπονητής.
Αν λάβει τα απαραίτητα εχέγγυα είναι πολύ πιθανό να πει το «ναι» σε πρόταση του Ηρακλή.
Αλλες περιπτώσεις στο προσκήνιο, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν.
Ιδανική για πολλούς θα έμοιαζε η περίπτωση του Σάββα Παντελίδη που γνωρίζει τον Ηρακλή πολύ καλά, έχει την... τρέλα να αλλάξει καταστάσεις και ψυχολογία και είναι αγαπητός στον κόσμο.
Ή ακόμη και του Μίλαν Ράσταβατς που «έδειξε» έργο στον Αστέρα Τρίπολης και έφυγε ξαφνικά και απροσδόκητα από τους Αρκάδες παρά τη νίκη επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ και το «χ στο «Βικελίδης» με τον Άρη.
Ομως προπονητή δεν επιλέγει ο κόσμος, ούτε αυτός τον πληρώνει...
Γιατί πίσω από κάθε περίπτωση υπάρχουν και κόντρες του παρελθόντος, κακές σχέσεις, πρόσωπα σε μία ομάδα που καθιστούν πολλές φορές ανέφικτη μία συνεργασία...
Οσον και αν αυτή την επιθυμεί και τη ζητά ο κόσμος μίας ομάδας και δη του Ηρακλή...
