Ιερουσαλήμ: Μια πόλη που ανήκει σε όλους, αλλά δεν κέρδισε κανείς

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΙΡΗΣ

Μια νύμφη που την διεκδίκησαν όλοι, χωρίς να την κερδίσει κανείς. Παραχώρησε χώρο σε όλους, χωρίς να μπορέσει όμως να τους συμφιλιώσει ποτέ! Αν θέλει κανείς να αισθανθεί στην πράξη πόσο στενά δεμένη είναι η θρησκεία με την πολιτική εξουσία, δεν έχει παρά να επισκεφτεί την Ιερουσαλήμ.

Χωνευτήρι λαών και θρησκειών, η Ιερουσαλήμ κατοικείται από ανθρώπους τριών αβρααμικών θρησκειών. Η συνύπαρξη δύο λαών και τριών θρησκειών σε ένα μικρό κομμάτι γης της ανατολικής Μεσογείου κάθε άλλο παρά αρμονική είναι. Το Ισραήλ θεωρεί την Ιερουσαλήμ την «αδιαίρετη, αιώνια» πρωτεύουσά του. Ο ανατολικός τομέας της Ιερουσαλήμ που προσαρτήθηκε από το Ισραήλ το 1967, κατά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, περιλαμβάνει την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκονται τα σπουδαία ιερά μνημεία εβραίων, χριστιανών και μουσουλμάνων. 

Η κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ θεωρήθηκε παράνομη από το διεθνές δίκαιο και καταδικάστηκε από Ηνωμένα Έθνη και διεθνή κοινότητα. Οι Παλαιστίνιοι προσβλέπουν μελλοντικά στη δημιουργία κράτους που θα περιλαμβάνει τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η τύχη της ανατολικής Ιερουσαλήμ και των ιερών τοποθεσιών της είναι ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα στις κατά καιρούς ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών.

Ναός Πανάγιου Τάφου

Το σημαντικότερο προσκύνημα της χριστιανοσύνης, στην περιοχή του λόφου του Γολγοθά. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτόνημα, αφού αποτελεί στην ουσία σύμπλεγμα επιμέρους ναών και παρεκκλησίων που έχουν χτιστεί στο πέρασμα του χρόνου. Ο αρχικός ναός εγκαινιάστηκε το 326 μ.Χ. από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Αγία Ελένη, με την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Ζηνόβιου. Πάνω στο σημείο που θεωρείται ότι βρισκόταν ο τάφος του Χριστού, κατασκευάστηκε η Ροτόντα, ένα κυκλικό οικοδόμημα από ροζ μάρμαρο το οποίο επικοινωνούσε με την τεράστια Βασιλική όπου βρέθηκε σε κρύπτη ο Τίμιος Σταυρός. Στο ναό της Αναστάσεως γίνεται κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο η τελετής της αφής του αγίου φωτός από τον ορθόδοξο πατριάρχη.

Via Dolorosa

Η Οδός του Μαρτυρίου του Ιησού από τη δίκη μέχρι την ταφή του χαρακτηρίζεται από 14 στάσεις-προσκυνήματα, το καθένα με την αντίστοιχη πλακέτα-βιβλική αναφορά. Πολλά από αυτά τα σημεία βρίσκονται σε δρόμους με έντονη κίνηση στη μουσουλμανική και τη χριστιανική συνοικία της πόλης.

Κήπος Γεθσημανή

Υπάρχουν ακόμη χιλιόχρονες ελιές εδώ. Ο καθολικός Ναός όλων των Εθνών, που καταλαμβάνει το χώρο όπου βρισκόταν παλιότερα η Βασιλική της Αγωνίας (αναφορά στην τελευταία νύχτα που πέρασε εδώ ο Ιησούς προτού συλληφθεί), βρίσκεται δίπλα στον Κήπο. Στο εσωτερικό της βρίσκεται ένας βράχος, στο σημείο όπου προσευχήθηκε. Ο ναός είναι ένα αρχιτεκτονικό αμάλγαμα, χρησιμοποιείται δε λατρευτικά από όλα τα χριστιανικά δόγματα.

Όρος του Ναού

Τέσσερις θρησκείες έχουν αφήσει τα ίχνη τους σ’ αυτόν το χώρο: ο ρωμαϊκός παγανισμός, ο χριστιανισμός, η ιουδαϊκή θρησκεία και το Ισλάμ. Θεωρείται ιερός τόπος για όλους και είναι η πέτρα του σκανδάλου σε άπειρες πολιτικές διενέξεις. Το πιο εντυπωσιακό ίσως προσκύνημα είναι ο Θόλος του Βράχου, του οκταγωνικού ισλαμικού τεμένους χτισμένου με την τεχνοτροπία της ροτόντας, άγνωστη έως τότε για το Ισλάμ. Ο Θόλος το 1967 καλύφθηκε από το χρυσό περίβλημα που αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν.

Israel Museum

Must αυτό το παγκόσμιας κλάσης μουσείο, όπου φυλάσσονται και τα περιβόητα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, 900 περγαμηνές και πάπυροι γραμμένοι στην εβραϊκή, αραμαϊκή και ελληνική γλώσσα. Το μουσείο έχει τρεις κατευθύνσεις: η αρχαιολογική πτέρυγα κρύβει θησαυρούς έως και των προϊστορικών χρόνων, η νέα πτέρυγα είναι αφιερωμένη στα λατρευτικά αντικείμενα (judaica) της εβραϊκής θρησκείας, ενώ υπάρχει και η πτέρυγα Τέχνης.

Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αποτελεί Ελληνορθόδοξο «πρεσβυγενές» Πατριαρχείο του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Ιστορικά, ανάγει την ύπαρξή του στην αρχαιότερη χριστιανική Εκκλησία της Ιερουσαλήμ, η οποία ιδρύθηκε εκεί αμέσως μετά τη σταύρωση και την ανάσταση του Ιησού Χριστού το έτος 33 μ.Χ., και για τον λόγο αυτό αυτοαποκαλείται και «Μήτηρ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν».