Έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα πραγματοποιώντας μια επική ποδοσφαιρική πορεία, ο ΠΑΟΚ ενέταξε τους οπαδούς του σε μια νέα πραγματικότητα η οποία ωστόσο δημιουργεί και κάποιες παρενέργειες. Δυστυχώς ή ευτυχώς ένας τίτλος, ακόμη κι αν ήταν ο πιο δύσκολος και φαντασμαγορικός της σύγχρονης ιστορίας μιας ομάδας όπως ο Δικέφαλος, μπαίνει στο πίσω μέρος του μυαλού όλων.
Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Η έναρξη της νέας χρονιάς που έχει ως πρώτο στόχο την πρόκριση στους 36 του νέου συστήματος ομίλων Champions League σμικρύνει το συναίσθημα της χαράς και της επιτυχίας ενώ γιγαντώνει αυτό της αμφιβολίας. Δεν υπάρχει ούτε ένας οπαδός ο οποίος ασχολείται καθημερινά με την ομάδα, που να μην ρωτάει φίλους, άλλους οπαδούς ακόμη και δημοσιογράφους για τις κινήσεις της διοίκησης της ομάδος. Εδώ επιβάλλεται να αναφέρουμε κάποια στοιχεία τα οποία δημιουργούν την μεταγραφική οντότητα του Δικεφάλου.
Το πρώτο και βασικό είναι ο συσχετισμός εσόδων -εξόδων και η δυνατότητα του κ. Σαββίδη να ολοκληρώσει τις 3-4 μεταγραφές μη γνωρίζοντας αν στο τέλος ένα μέρος των χρημάτων που θα διαθέσει, καλυφτούν. Ευτυχώς ο κ. Σαββίδης, απ’ ότι πιστεύουμε, τούτη την στιγμή διακατέχεται από ένα ασπρόμαυρο θελκτικό συναίσθημα που του «λέει» ότι χρειάζεται να ενισχυθεί η ομάδα έτσι ώστε να είναι το ίδιο ή και καλύτερη από πέρυσι. Τα ζητήματα των Μεϊτέ- Κεντζιόρα και ο δανεισμός του Τζίμα είναι τα καρφάκια που μπήγονται στη σκέψη του μυαλού όλων μας ενώ ο Καμαρά μια προσωρινή τανάλια.
Για τον Τζίμα οι απόψεις διίστανται αν θα έπρεπε να παραμείνει με δεδομένη την κακή πρώτη παρουσία του Σαμάτα. Όμως κάτι που έχει ήδη πραγματοποιηθεί είναι σωστό να μας απασχολεί μόνο με την κάλυψη του κενού που δημιουργήθηκε. Η αντίληψη που επικρατεί σε σχέση με την επίθεση του ΠΑΟΚ είναι ότι πρέπει να αποκτηθεί ένας φορ κλάσης, ένας φορ καταξιωμένος ο οποίος θα συμπληρώνεται από τους Τόμας και Σαμάτα.
Βέβαια ο τελευταίος που αναφέραμε τελεί υπό αμφιβολία μιας και στο περυσινό πρωτάθλημα δεν ανέδειξε κανένα από τα υποτιθέμενα επιθετικά ή και ομαδικά του προσόντα. Στους χαφ σίγουρα το ζήτημα Μεϊτέ, της παραμονής ή αντικατάστασής του καίει τη διοίκηση με την Γκοντζάρεβα να μη γνωρίζει αν το ταξίδι και η συμφωνία στην Πορτογαλία με την Μπενφίκα μπορεί να είναι το «απόλυτο τίποτα». Όσο αφορά τους αμυντικούς και κει υπάρχει η αμφιβολία για το πως θα παρουσιαστεί τη νέα χρονιά ο Δικέφαλος. Θα μείνει ο Εκόνγκ;
Υπάρχει περίπτωση για μεταγραφή Κουλιεράκη; Και τέλος έρχεται το ζήτημα του τερματοφύλακα. Τα 10 εκατομμύρια που ζητάει ο ΠΑΟΚ, γι’ αυτούς που δεν είναι κοντά στην ομάδα, αποτελούν ένα σεβαστό ικανοποιητικό ποσό. ΝΑΙ…τόσα αξίζει στη διεθνή αγορά ο Κοτάρσκι. Όμως ο ρόλος του στον Δικέφαλο είναι τόσο κρίσιμος, πολυποίκιλος και συντεταγμένος με τις επιδιώξεις του προπονητή του , που τα 10 εκατομμύρια είναι απλώς μια ονομαστική αξία. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η αντικατάσταση του Κοτάρσκι θα είναι επαρκής. Ακόμη κι αν υποθετικά ο ΠΑΟΚ αποκτούσε έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη, δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα ήταν πιο ουσιαστικός από τον Κοτάρσκι. Όλα τα παραπάνω, δυστυχώς ή ευτυχώς, αποτελούν το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι του Δικεφάλου. Εμείς το μόνο που έχουμε να προτείνουμε είναι να αγορασθούν όσο το δυνατόν περισσότερα εισιτήρια διαρκείας. Αυτό θα αποτελέσει την συναισθηματική και οικονομική τουρμπίνα στον χαρακτήρα του προέδρου Ιβάν Σαββίδη έτσι ώστε να πραγματοποιήσει τις μεγάλες ακόμη και απίστευτες κινήσεις.
