Έχει συνηθίσει ο τόπος που ζούμε και αυτός εδώ ο λαός κατά καιρούς να δέχεται συστάσεις και μαθήματα από ορισμένους.
Από το «μαζί τα φάγαμε» τα πρώτα χρόνια της κρίσης, την «ατομική ευθύνη» στα χρόνια της πανδημίας ως το πιο πρόσφατο «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει».
«Τα γήπεδα είναι τόπος φιλίας και ειρήνης, όχι πολιτικής», ανέφερε σε ανάρτησή του ο Τούρκος προπονητής του Παναθηναϊκού, θέλοντας να «μαλώσει» τους Κύπριους οπαδούς για… αντιαθλητική συμπεριφορά.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα υποκριτικά κατά μέρους και ας περάσουμε στην ουσία.
Ο Εργκίν Αταμάν ως Τούρκος προφανώς ενοχλείται για το πανό που αντίκρυσε καθώς υπενθυμίζει το έγκλημα που συντελείται στην Κύπρο τα τελευταία 50 χρόνια και τις ευθύνες της πατρίδας του.
Ο Εργκίν Αταμάν ως Τούρκος προφανώς ενοχλείται διότι, ενώ εδώ και μισό αιώνα η διεθνής κοινότητα έχει κλείσει τα μάτια της και κάνει πως δεν βλέπει, υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν ξεχνούν και δεν θα ξεχάσουν ποτέ όσα συμβαίνουν στην Κύπρο.
Ο Εργκίν Αταμάν ως Τούρκος προφανώς ενοχλείται και έχει κάθε δικαίωμα να ενοχλείται, όταν διαπιστώνει πως υπάρχουν Έλληνες, Ελλαδίτες και Κύπριοι που δεν ξεχνούν και δεν πρόκειται να ξεχάσουν.
Αυτό που δεν έχει κανένα δικαίωμα είναι να μπαίνει στη διαδικασία να «μαλώσει» και να κουνήσει το δάκτυλο σε ανθρώπους που έχουν ζήσει στο πετσί τους την τουρκική εισβολή και κατοχή, που υποχρεώθηκαν να ξεριζωθούν, να αφήσουν πίσω τους τα χωριά τους, τα σπίτια τους, την πατρίδα τους, και να γίνουν πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο.
Διότι, αυτό ακριβώς κάνει ο προπονητής του Παναθηναϊκού όταν μπαίνει στη διαδικασία να απαντήσει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους με τον τρόπο που τους απαντά, λέγοντάς τους να μην «μπλέκουν την πολιτική με τον αθλητισμό».
Δεν είναι ζήτημα πολιτικής η τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου.
Δεν είναι ζήτημα πολιτικής ο ξεριζωμός, η κατοχή της πατρίδας σου, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι.
Δεν είναι ζήτημα πολιτικής να ξυπνάς κάθε πρωί στο σπίτι σου όντας πρόσφυγας στον ίδιο σου τον τόπο και να βλέπεις την τουρκική σημαία στις πλαγιές του Πενταδάκτυλου να σου υπενθυμίζει το έγκλημα που συντελείται στην πατρίδα σου.
Διότι αυτό ακριβώς είναι η τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Δεν είναι απλή πολιτική, η οποία, σύμφωνα με το γνωστό κλισέ «δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό».
Δεν είναι ζήτημα κομματικών προτιμήσεων, δεν είναι ζήτημα οικονομικών επιλογών... Είναι ένα συνεχιζόμενο έγκλημα διαρκείας που αφορά τη ζωή ενός ολόκληρου λαού.