Ούτε λίγο ούτε πολύ, πέρασαν 29 χρόνια από τη μέρα που ο Νίκος Γκάλης έβαλε «τελεία» στη μυθική και γεμάτη επιτυχίες καριέρα του. Το παιχνίδι Αμπελόκηποι-Παναθηναϊκός διεξήχθη στις 18 Οκτωβρίου του 1994 στο γήπεδο του Μετς και το επεισόδιο που είχε με τον τότε προπονητή του, Κώστα Πολίτη, ήταν εκείνο που στιγμάτισε μόνο τον τρόπο που ήρθε το μπασκετικό τέλος του μεγαλύτερου Έλληνα καλαθοσφαιριστή και ενός εκ των κορυφαίων της Ευρώπης.
Το επίσημο τέλος μπήκε περίπου ένα χρόνο μετά, σαν σήμερα δηλαδή το 1995 και μία μέρα πριν το πρώτο τζάμπολ της σεζόν 1995-96, που θα ήταν η πρώτη χωρίς Γκάλη.
Ο άνθρωπος που έκανε τον Άρη αυτοκράτορα, ύψωσε την ελληνική σημαία σε απάτητες κορυφές με την Εθνική ομάδα, υπέγραψε την ανακοίνωση που κανείς δεν ήθελε να διαβάσει.
«Μια μέρα σαν σήμερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1995 ο Νίκος Γκάλης ανακοίνωσε το οριστικό & επίσημο τέλος της καριέρας του. Σε αυτά τα λόγια, διαβάζοντάς τα, θα βρείτε πολλά επίκαιρα μηνύματα για την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και το ίδιο το νόημα του παιχνιδιού.
«Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι.
Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν.
Μέχρι και σήμερα (σ.σ. 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.
Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι»
