Στο ποδόσφαιρο δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσεις τις αποφάσεις των διοικητικών παραγόντων και να τις συνδέσεις με τους στόχους που βάζουν. Είναι εύκολο, μάλιστα. Δεν χρειάζεται να έχεις μεγάλη φαντασία. Μόνες τους μιλούν οι κινήσεις. Απόφαση με απόφαση, βέβαια έχει διαφορά. Άλλο ρίσκο έχει η απόκτηση ενός ποδοσφαιριστή με καλό βιογραφικό, κι άλλο η ανανέωση του συμβολαίου ενός προπονητή ο οποίος έχει αποδείξει ότι το επαγγελματικό του ταβάνι είναι οριοθετημένο.
Παρότι οι συγκρίσεις, μεταξύ του Ολυμπιακού και του Άρη, λόγω των μπάτζετ είναι αδόκιμες, έχουν τη σημειολογία τους. Η ομάδα του Πειραιά, στο α’ γύρο δε θύμιζε σε τίποτε την ομάδα που έδειχνε πρωταγωνιστούσε. Η διοίκηση όμως δεν πέταξε «λευκή πετσέτα». Αντέδρασε σ’ όλα τα επίπεδα, έκανε θεαματικές κινήσεις και τελικά κατάφερε να κατακτήσει το ευρωπαϊκό Conference League. Το σημαντικό είναι η διαχείριση του προβλήματος που δημιουργήθηκε από τις επιλογές του καλοκαιριού. Άρα οι επιλογές του Ολυμπιακού έδειξαν μία ομάδα η οποία δεν τα παράτησε κι ότι πίστευε στον μεγάλο στόχο. Όλες οι κινήσεις που έκανε αποτελούν την απόδειξη ότι είχε υψηλούς στόχους. Άρα ο Ολυμπιακός δημιούργησε μόνος του την τύχη του.
Πάμε στον Άρη. Η πρόσληψη, και μόνο του Τερζή, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι έναν χρόνο νωρίτερα η διοίκηση, δεν είχε στόχους. Με δεδομένο ότι μόνο τέσσερεις ομάδες θα έβγαιναν στην Ευρώπη, χαμήλωσε τον πήχη της επένδυσης. Κακή επιλογή προπονητή, ερασιτεχνική προετοιμασία, λειτουργία του οργανισμού Άρης, χωρίς αρχή, μέση, τέλος.
Η εξέλιξη προδιαγεγραμμένη. Έφυγε γρήγορα ο εκπαιδευόμενος προπονητής, προσλήφθηκε ο άνεργος, λόγω διαφωνίας με την Κηφισιά, Άκης Μάντζιος και ο Άρης επιχείρησε το restart. Κατάφερε να τερματίσει πέμπτος, με μεγάλη βαθμολογική διαφορά από τον τέταρτο του βαθμολογικού πίνακα, έχασε το Κύπελλο και δεν κατάφερε να ικανοποιήσει η ομάδα με την απόδοση της. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας , στην πλειονότητα των αγώνων, ήταν ασορτί με το μέγεθος του προπονητή. Αποκορύφωμα η άνευρη εικόνα του Άρη στον Τελικό. Αγώνα που στην ουσία «παρέδωσε» με την απόδοση του το Κύπελλο στον Παναθηναϊκό. Το έχω γράψει πολλές φορές από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου ότι «θα ήταν λάθος του Άρη να κρύψει πίσω από τη διαιτησία της Φράπαρ, τις αγωνιστικές του αδυναμίες».
Ακόμη κι αν κατακτούσε το τρόπαιο, δεν θα ήταν προϊόν συντονισμένων ενεργειών. Οργανωτικής δομής, ικανότητας του προπονητή και του ταλέντου του ρόστερ. Σ’ όλα αυτά έχει τεράστιο έλλειμμα ο Άρης. Κι αυτό το έλλειμμα θα πρέπει να το καλύψει η διοίκηση, αν θέλει να δημιουργήσει μία ομάδα η οποία θα δίνει όραμα στον κόσμο της. Πέρα από το τελικό αποτέλεσμα, το όραμα είναι που γεννάει ελπίδα και κάνει τον κόσμο να συνεχίσει να βρίσκεται κοντά στην ομάδα.
Η παραμονή του Μάντζιου, δεν είναι απόφαση που δίνει ελπίδες στον κόσμο για μία ξεχωριστή χρονιά. Είναι μία κίνηση που απεικονίζει τις προθέσεις της διοίκησης, να δημιουργήσει μία ομάδα που θα κυνηγήσει την 5η θέση. Έτσι τουλάχιστον ερμηνεύεται η παραμονή του Έλληνα προπονητή. Συνεργασία η οποία βολεύει και τις δύο πλευρές, γιατί ο Μάντζιος παρότι γκρίνιαζε για τις συνθήκες δουλειάς, προφανώς δεν είχε καλύτερη πρόταση, η δε διοίκηση του Άρη κράτησε έναν προπονητή που ταιριάζει με τα χνώτα της. Οπότε όλοι είναι ευχαριστημένοι, αλλά ενέχει ρίσκο το τι θα παρουσιάσει ο Άρης τη νέα χρονιά.
